Droga na mundial. Dziesięć francuskich gwiazd urodzonych poza jej granicami

Urodził się 7 września 1968 r. w Akrze, stolicy Ghany. Nazywał się Odenke Abbey zanim usynowił go francuski konsul, który pojął za żonę jego matkę. Od tej pory nazywał się Marcel Desailly. W wieku 4 lat przeniósł się z rodziną do Francji. Piłkarską karierę zaczynał w Nantes. W reprezentacji Francji zagrał 116 razy, strzelił 3 gole. W 51 meczach był kapitanem kadry. Zdobył mistrzostwo świata w 1998 r. i mistrzostwo Europy w 2000 r. Sukcesy odnosił także w futbolu klubowym. Z Olympique Marsylia zdobył Puchar Europy. Z Milanem wygrał dwa mistrzostwa Włoch i Ligę Mistrzów (w finale zdobył nawet jedną z bramek). Z Chelsea sięgnął po Superpuchar Europy.

Urodził się 23 czerwca 1976 r. w Dakarze. Gdy miał osiem lat jego rodzina przeniosła się do Francji. Do Senegalu Vieira zawitał znów dopiero w 2003 r. Obywatelstwo francuskie dostał dzięki dziadkowi, który służył we francuskiej armii. Vieira zagrał 107 razy w reprezentacji Francji. Daje mu to piąte miejsce na liście wszech czasów. W 21 meczach był kapitanem kadry. Był w kadrze mistrzów świata z 1998 r. i wicemistrzów świata z 2006 r., mistrzów Europy 2000 i zwycięzców Pucharu Konfederacji z 2001 r. Sukcesy odnosił także w futbolu klubowym. Z Milanem zdobył mistrzostwo Włoch, z Arsenalem trzy razy był mistrzem Anglii, z Interem czterokrotnie był najlepszy w Serie A

Urodził się w Marrakeszu 18 sierpnia 1933 r. Pierwsze lata kariery spędził w Casablance. Był jednym z najbardziej niesamowitych napastników XX wieku. W reprezentacji Francji zdobył 30 bramek w zaledwie 21 występach. Do dziś jest rekordzistą, jeśli chodzi o liczbę goli w jednym mundialu. W 1958 r. zdobył 13 goli w sześciu meczach. Dzięki tym bramkom Francja zdobyła brązowy medal, pokonując w meczu o trzecie miejsce Niemców. Mecz zakończył się wynikiem 6:3, a cztery gole zdobył właśnie Fontaine. Skutecznością imponował także w lidze francuskiej w 200 meczach zdobył 165 goli. Karierę skończył przedwcześnie z powodu kontuzji. Miał zaledwie 28 lat.

Urodził się 13 czerwca 1980 r. w Gujanie Francuskiej. Do wyczynowego futbolu trafił dopiero jako nastolatek. W Gujanie wypatrzyli go skauci drugoligowego LB Châteauroux. W reprezentacji Francji zagrał 80 meczów (14. miejsce na liście wszech czasów), strzelił 9 goli. W 2006 r. zdobył wicemistrzostwo świata. Sukcesy odnosił także w futbolu klubowym. Z Olympique Lyon był czterokrotnie mistrzem Francji. z Chelsea zdobył mistrzostwo Anglii i wygrał Ligę Mistrzów.

Urodził się 18 lutego 1973 r. w Kinszasie (dziś Demokratyczna Republika Kongo). Do Francji przeniósł się z rodziną jako czterolatek. Jego ojciec był profesjonalnym piłkarzem. Karierę skończył w Belgii. Nastoletni Claude natomiast zyskał natomiast uznanie w oczach skautów francuskich klubów. We francuskiej reprezentacji zagrał 71 meczów. Zdobył wicemistrzostwo świata w 2006 r. Sukcesy odnosił także w futbolu klubowym. Z Nantes zdobył mistrzostwo Francji; z Realem dwa mistrzostwa Hiszpanii, wygrał Ligę Mistrzów, Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny; z Chelsea dwa razy został mistrzem Anglii.

Urodził się 15 stycznia 1950 r. na Gwadelupie. Dopiero jako 19-latek przeniósł się do europejskiej Francji. Grał Ajaccio, Marsylii i Bordeaux. W reprezentacji Francji zagrał 65 meczów, strzelił 4 gole. Był kapitanem kadry w 24 meczach - m.in. w 1982 r., gdy Trójkolorowi zajęli czwarte miejsce w mundialu w Hiszpanii. Wtedy w meczu o trzecie miejsce przegrali z Polską 2:3.

Urodził się 2 października 1959 r. w Tarifie w hiszpańskiej Andaluzji. Z rodzicami przeprowadził się do Francji w wieku 9 lat. Do profesjonalnej kariery wystartował jako 19-latek w Paris St. Germain. W 1982 r. po raz pierwszy został powołany do kadry Francji. Zagrał z niej 60 meczów, strzelił 6 goli. W 1984 r. został mistrzem Europy. Razem z Jeanem Tiganą, Alainem Giresse'em i Michelem Platinim tworzył drugą linię Trójkolorowych, która decydowała o ich sukcesach. W 1986 r. zdobył z reprezentacją brązowe medale podczas mistrzostw świata w Meksyku.

Urodził się 23 czerwca 1955 r. w Bamako, dzisiejszej stolicy Mali, a wtedy w regionie zwanym Sudanem Francuskim. Jego rodzina przeniosła się potem do Marsylii. Profesjonalną karierę zaczynał w Toulonie. W kadrze Francji zagrał 52 mecze, zdobył jednego gola. Związany był z największymi sukcesami Francji w latach 80. Był podstawowym zawodnikiem kadry, która wygrała mistrzostwa Europy i zdobyła brązowe medale podczas mundialu w 1986 r., był też w kadrze drużyny, która zajęła czwarte miejsce na świecie w 1982 r. Dziś jest trenerem. Pracował m.in. w Monaco, Fulham, Besiktasie, Bordeaux.