Kwiaty na jamajskiej łące i Bukowiecki z wpadką jak Fajdek. Co mogło wam umknąć w Pekinie?

Siedmioboistka Katarina Johnson-Thompson była druga po pierwszym dniu z realnymi szansami na pobicie mistrzyni olimpijskiej Jessicy Ennis-Hill drugiego dnia. Katastrofa nastąpiła już w pierwszej niedzielnej konkurencji, skoku w dal. Brytyjka spaliła dwa pierwsze skoki i trzeci musiała zaliczyć, aby dostać choćby jakieś punkty. Poszła jednak va banque. Wylądowała gdzieś w okolicy 6,90 m, był to skok w siedmiobojową nadprzestrzeń, byłby z pewnością najlepszy w konkursie. Katarina skakała ze szczęścia, ale za chwilę radość się skończyła, gdy spostrzegła się, że sędziowie pilnie wpatrują się w belkę. Trwało to z pięć długich minut. Zawodniczka i przedstawiciel zespołu dyskutowali z sędziami, podobno mówili o przesunięciu się progu. Potem w górze była czerwona chorągiewka. Na progu, na którym jest warstwa plasteliny był trzymilimetrowy ślad buta. Dosłownie. To oznaczało 0 punktów, spadek na 30 miejsce.

Drugi bieg eliminacji na 400 m mężczyzn był jakimś monstrum. Wygrał Youssef Ahmed Masrahi z Arabii Saudyjskiej przed Rusheenem McDonaldem z Jamajki w czasie 43,93. Dwóch innych pobiło rekordy życiowe. Na światowej liście najlepszych wyników w historii obaj znaleźli się na 11 miejscu. Biegnąc w eliminacjach! Oczywiście, jest to rekord Azji i rekord Jamajki. Obaj jeszcze nigdy nie zeszli poniżej tej granicy, mało tego, Jamajczyk rok do roku poprawił się o 1,5 sekundy, Saudyjczyk o pół sekundy. To tak, jakby cały czas chłopakom wiało w plecy. Tyle, że to 400 m, biegnie się w kółko więc raz jest z wiatrem, raz pod wiatr. W innych biegach było już zwyczajnie - LaShawn Merritt i Kierani James wygrali swoje łatwo w czasie powyżej 44,5 sekund.

W eliminachach 100 metrów kobiet obeszło się bez sensacji. Do półfinałów weszły wszystkie cztery Jamajki, oraz po trzy Amerykanki i sprinterki Trynidadu i Tobago.

Atmosfera była swobodna, wyniki były drugorzędne, liczył się awans. Obrończyni tytułu Shelly-Ann Fraser-Price długie warkoczyki ufarbowane na zielono przystroiła w kwietny wianek. Kibicom się to podobało, zwłaszcza żywiołowej grupie z Jamajki, która usadowiła się tuż przy trybunie prasowej dziennikarzy i nawet bez patrzenia wiedzieliśmy, czy w kolejnym biegu występuje zawodniczka z tego kraju czy nie.

Ciekawe, czy na półfinał i finał Fraser-Price też założy wianek?

Po końcu sukcesów Roberta Korzeniowskiego trudno się emocjonować chodem sportowym jednak są państwa, dla których niedzielny wyścig na 20 km był jednym z najważniejszych punktów mistrzostw.

Na złoto liczyli Japończycy, bo Yusuke Suzuki nie przegrał od maja 2014 roku, a w dodatku w marcu poprawił rekord świata wynikiem 1:16.36. Co innego jednak chodzić u siebie w Nomi, a co innego na ulicach upalnego i dusznego nawet o świcie Pekinu. Suzuki szedł w czołówce, ale odpadł, gdy silne tempo narzucili Chińczycy.

Gospodarze mieli trzech mocnych zawodników i niektórzy eksperci typowali nawet całe chińskie podium. Nic z tego. Zhen Wang długo prowadził dopingowany przez tłumy rodaków, ale na kilometr przed metą po raz kolejny zaatakował brązowy medalista MŚ z Moskwy i mistrz Europy Miguel Angel Lopez. Idący z dwoma ostrzeżeniami Wang nie zdołał utrzymać tempa i skończył ze srebrem. Brąz sensacyjnie przypadł Kanadyjczkowi Benjaminowi Thorne?owi.