Agnieszka Niedziałek

Jedni zapewniają o spokoju i go doradzają, inni zapowiadają jazdę bez trzymanki i miszmasz na wiosnę. W polskim sporcie trwa czekanie na powyborcze ruchy w ministerstwie sportu i spółkach Skarbu Państwa. Te drugie od dawna sponsorują wiele związków i klubów, choć zdaniem niektórych ostatnio przybrało to formę wręcz demoralizującą. Większym łatwiej przetrwać bez tego wsparcia. Nadzieją mniejszych może być pewien bufor bezpieczeństwa.

Projekt Warszawa - wskazywany jako zespół, który może zagrozić tradycyjnym faworytom w PlusLidze - mierzy się póki co z ciosem od losu. Być może nawet przez ponad pół sezonu będzie musiał radzić sobie bez dwóch gwiazd. Piotr Nowakowski, który ma za sobą operację barku, ma wrócić do gry dopiero pod koniec fazy zasadniczej. Podobnie może być ze Srecko Lisinacem, który jest po operacji kręgosłupa. W jego wypadku jest jednak szansa na optymistyczniejszy wariant.

Bartosz Łosiak i Michał Bryl wywalczyli pierwszy w historii polskiej siatkówki plażowej medal mistrzostw świata. Duet, który z powodu kontuzji drugiego z zawodników jeszcze kilka tygodni temu nie mógł razem grać, pokonał w meczu o brąz Amerykanów Trevora Crabba i Theo Brunnera 2:0 (21:17, 21:18). A ten wielki sukces odnieśli w mieście, w którym półtora roku temu z przytupem zaczęli wspólne występy.

Hubert Hurkacz dzięki triumfowi w prestiżowym turnieju w Szanghaju pisze historię. Jest pierwszym tenisistą spoza Top10 światowego rankingu, który wygrał tę imprezę. Była ona jedyną spośród obecnych "tysięczników", w której zwyciężali dotychczas wyłącznie zawodnicy z tego grona. Choć Polak zagrał świetnie, to nie on dostał największą owację - tę zgotowano legendzie zasiadającej na trybunach.

Kiedyś Gyorgy Grozer regularnie jadł przed meczami pizzę i popijał ją colą, bo wierzył, że to pomaga mu lepiej grać. Dziś o siatkarzu, który w dużym stopniu zapewnił prowadzonej przez Michała Winiarskiego reprezentacji Niemiec sensacyjny awans na igrzyska, można powiedzieć, że jest jak wino. Na boisku można się go przestraszyć, ale poza nim z bestii zamienia się w baranka i duszę towarzystwa. I nikt nie mówi "Cześć, świnio" z taką sympatią jak on.

- Mam pomysł co do większości siatkarzy, którzy mogą się znaleźć w składzie na igrzyska. Ale do lipca tak wiele rzeczy może się wydarzyć, więc trudno teraz powiedzieć: "Ok, ten na pewno pojedzie". To się nie wydarzy - mówi trener Polaków Nikola Grbić. I przyznaje, że ten sezon był lepszy niż oczekiwał. - Gdyby ktoś powiedział mi, że wygramy wszystkie trzy turnieje, przegrywając dwa mecze z 31 o stawkę, to spytałbym "Gdzie mam podpisać?" - zaznacza z uśmiechem.

Który z polskich siatkarzy najwięcej się uśmiechał po powrocie z kwalifikacji olimpijskich? Papierowy Jakub Kochanowski na opasce fanki czekającej na lotnisku na drużynę. Sami zawodnicy byli bardzo zmęczeni i cieszyli się, że przetrwali sezon maraton. Ale też ze wszystkich sukcesów. A z Chin przywieźli wyjątkową pamiątkę. - Liczę, że za kilka lat będziemy na nią patrzeć z sentymentem i wspominać, że to był początek czegoś pięknego - mówi Sport.pl Marcin Janusz.

Trener polskich siatkarzy Nikola Grbić po ostatnim meczu turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk musiał zrezygnować ze swojej tradycji. Zakończony właśnie, a rozpoczęty dokładnie pięć miesięcy wcześniej sezon wynikowo był wymarzony. W międzyczasie Serb mierzył się z kłopotem bogactwa i kłopotami kadrowymi. Dzięki wywalczeniu biletu do Paryża zyskał duży spokój, ale i przybliżył się do momentu, którego obawia się już od jakiegoś czasu.

Iga Świątek w finale turnieju w Pekinie podwójnie weszła w buty Agnieszki Radwańskiej. Nie tylko dołączyła do niej na liście triumfatorek tej imprezy, ale i w niedzielę zagrała bardziej w jej stylu, czego efektem było zdarzające się niezwykle rzadko w tenisie 0. Wiceliderka światowego rankingu była oazą spokoju i wolności. Jej rywalka - Ludmiła Samsonowa - z kolei wybrała tego dnia złe wspomnienie z poprzednich pojedynków z Polką.

Polscy siatkarze awans na przyszłoroczne igrzyska wywalczyli z zaciśniętymi zębami, a radość po gwarantującej go wygranej z Holendrami mieszała się z ulgą. Właściwie w każdym dotychczasowym spotkaniu turnieju kwalifikacyjnego w Chinach mierzyli się nie tylko z rywalami, ale i coraz większym zmęczeniem. Bilet do Paryża zapewnili sobie w 30. meczu o stawkę w tym sezonie. I zrobili tą całą drużyną.

Iga Świątek wróciła na dobre do roli papierka lakmusowego, który w nieprzyjemny sposób wskazuje rywalkom wszelkie słabości. Jako kolejna w Pekinie przekonała się o tym Coco Gauff. Polka zaproponowała jej w półfinale tenisowe szachy, a mowa ciała Amerykanki nie pozostawiała wątpliwości. Pod znakiem zapytania pozostaje tylko, jaki wpływ na jej postawę miały zgłoszone w trakcie meczu problemy z barkiem.

Wilfredo Leon w meczu z Argentyną, który dla Polaków był małym finałem turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk, odkurzył statuetkę MVP otrzymaną w mistrzostwach Europy. Siatkarze trenera Nikoli Grbicia wreszcie zaliczyli pewien przełom w elemencie, który dotychczas w Chinach był ich dużą bolączką. Do czwartego seta ich gra wciąż falowała, ale po raz kolejny pokazali się jako spece od dreszczowców.

O Luciano De Cecco niektórzy mówią, że jest siatkarskim Lionelem Messim i nie wynika to tylko z faktu, że są rodakami, a pierwszy dawał już w meczach próbkę umiejętności piłkarskich. Rozgrywający reprezentacji Argentyny, z którą Polacy zmierzą się w piątek w kwalifikacjach olimpijskich, tak jak gracz Interu Miami, potrafi czarować swoją grą. Jest też przykładem na to, że życie sportowca z wieloma sukcesami i ogromnym talentem nie jest zawsze kolorowe.

- Na pewno rozbudzamy apetyty kibiców, odnosząc kolejne triumfy. My też jesteśmy głodni sukcesu na igrzyskach. Ale droga do niego nie prowadzi w taki sposób, by codziennie myśleć o olimpijskim finale - mówi Sport.pl Jakub Kochanowski. Zdaniem jednego z kluczowych siatkarzy reprezentacji Polski, która walczy obecnie o bilet do Paryża, debiut w igrzyskach wiąże się z delikatnym szokiem. I jest lekcją pokory.

Polscy siatkarze w meczu z Meksykiem byli jak studenci szykujący się do egzaminu, wcielając w życie zmodyfikowaną nieco słynną zasadę 3Z. W ich przypadku brzmiała ona: zagrać, zwyciężyć, zapomnieć. Mistrzowie Europy zgodnie z planem bez problemu wygrali z outsiderem turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk w Xi'an, a trener Nikola Grbić niemal skopiował manewr, który zastosował rok temu w mistrzostwach świata.

Polscy siatkarze po raz drugi ugasili pożar w turnieju kwalifikacyjnym do igrzysk, bo mecz z Kanadą był bliźniaczo podobny do wymęczonej wygranej z Belgią. Polacy skorzystali tym razem z kłopotu bogactwa, bo głównymi strażakami okazali się dwaj przyjmujący, którzy w kluczowych momentach tego sezonu byli rezerwowymi. Po tym występie wątpliwości nie ulega też to, że jeden element w grze biało-czerwonych jest do pilnej poprawy.

- Sukces rodzi się w bólach - rzucił tuż po wymęczonym zwycięstwie z Belgią Łukasz Kaczmarek. A niedzielny mecz z Bułgarią był kolejną odsłoną tego porodu. Gra polskich siatkarzy w turnieju kwalifikacyjnym w Chinach wciąż faluje i trzeba się pewnie pogodzić z tym, że może tak być do końca. Przypomina się początek sezonu, kiedy też było wiadomo, że trzeba przymknąć oko na styl i po prostu przetrwać.

Trzy tegoroczne mecze Magdy Linette z Wiktorią Azarenką były jak lustro pokazujące formę Polki w danym momencie. W sobotnim pojedynku z Pekinie można było wreszcie zobaczyć przebłysk jej styczniowej formy. Waleczność i dawno niewidziana regularność pozwoliły 31-letniej tenisistce na zwycięstwo na przekór sceptycznej matematyce.

Mecz z Belgią pokazał, że ostrzegający przed rozpoczęciem turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk trener Polaków- Nikola Grbić wcale nie bawił się w kurtuazję. Okazał się raczej prorokiem. Zwłaszcza gdy mówił, że jego siatkarze sami dla siebie będą głównym przeciwnikiem. W pierwszym występie w chińskiej imprezie rzeczywiście czasem sami pod sobą kopali dołki.

- Wiemy, że jak coś się wygrywa, to każdy klepie po plecach, dziennikarze zadają miłe pytania, podpisujemy miliony piłek, zdjęć i rozdajemy autografy. Znamy też realia drugiej strony - jak ponosi się spektakularną porażkę. Siłą tej grupy jest to, że znamy obie te strony - mówi Sport.pl Paweł Zatorski, najbardziej utytułowany z obecnych kadrowiczów. Na ostatnim etapie długiego i bogatego w sukcesy sezonu polscy siatkarze walczą z silną podświadomością i tykającą bombą.