Doświadczenie
Kasperczak
Jest trenerem od 1979 roku. Prowadził siedem drużyn profesjonalnych ligi francuskiej, reprezentacje Wybrzeża Kości Słoniowej, Tunezji, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Maroka, Mali, a nawet w chińskim Shenyang. Ukończył francuską akademię trenerską.
Liczka
Jest trenerem od 1992 roku. Jedyny mocny zespół seniorski, jaki prowadził, to trzeci w czeskiej ekstraklasie Banik Ostrawa. Zapewnia, że wie, jak sobie radzić z gwiazdami dzięki pracy z reprezentacją Czech. Tam był jednak asystentem, a to co innego.
Sukcesy
Kasperczak
Puchar Francji z Metzem, awans do I ligi z St. Etienne i RC Strasbourg, ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharu z Montpellier, trzecie miejsce w Pucharze Narodów Afryki z Wybrzeżem Kości Słoniowej, a czwarte z Mali, awans z Tunezją do finałów MŚ we Francji, dwa razy mistrzostwo Polski z Wisłą, raz Puchar Polski i III runda Pucharu UEFA.
Liczka
Trzecie miejsce z Banikiem w czeskiej lidze i wicemistrzostwo Europy w roli asystenta.
Taktyka
Kasperczak
4-4-2 czwórka obrońców w linii ustawionych wysoko, nieraz w pobliżu środka boiska, grających na spalone. Ciężar gry spoczywa na skrzydłach.
Liczka
4-4-2 z ofensywnymi jak w Realu bocznymi obrońcami. Skrzydłowi jak u Kasperczaka. Na środku boiska biega dwóch defensywnych pomocników.
Transfery
Kasperczak
Odkrył możliwości drzemiące w Stolarczyku, Gorawskim, Kuźbie (z sezonu 2002/03). Potknął się na Wróblu, Brasilii, Ouadji, Belotcie czy kilku młodych piłkarzach sprowadzonych do zespołu rezerw bez wielkich wydatków. Od jesieni 2003 r. nie jest jedynym odpowiedzialnym za transfery, więc transferów Majdana, Kłosa, Kukiełki, Zieńczuka, Dawidowskiego, Kwieka, Mijailovicia nie rozpatrujemy.
Liczka
Odsunął z Polonii Wieszczyckiego (bo nie chciał biegać) i Bąka (nie zgodził się na jego powrót z Birmingham), a wprowadził utalentowaną młodzież - Szymanka i Kęskę. Nie trafił z transferem Stanleya Udenkwora. Do Górnika ściągnął syna Marcela Liczkę, który nie zachwyca, ale też do końca nie zawodzi. Zaakceptował wypożyczenia z Wisły Brożka, Kuzery i Szałęgi. Pierwsi dwaj są podstawowymi piłkarzami Górnika. Szałęga leczy kontuzję. Za jego sprawą w Zabrzu pojawił się zaciąg utalentowanych piłkarzy z trzecioligowego Lecha Zielona Góra: Paweł Wojciechowski, Łukasz Juszkiewicz, Wojciech Okińczyc.
Mocne strony
Kasperczak
Jak nikt inny na polskim rynku trenerskim potrafi nauczyć efektownej i skutecznej gry w piłkę. Jest twardy jak skała, nie załamuje go sytuacja w klubie czy informacje o zmianach w zarządzie (jak po porażce w Tbilisi) i dzięki temu potrafi odizolować piłkarzy od medialnego zamieszania.
Liczka
Jest świetnym psychologiem, ma bardzo dobry kontakt z piłkarzami. Gracze przepadają za nim, bo zawsze dotrzymuje składanych obietnic. Potrafi stworzyć świetną atmosferę na treningach. W Zabrzu po raz pierwszy od dawna zawodnicy przykładają się do swych zajęć, a na boisku ambitnie walczą.
Słabe strony
Kasperczak
W ostatnich dwóch latach nie radzi sobie w rozgrywkach europejskich. Dysponuje mocnym składem, a nie potrafi nim wstrząsnąć w ważnej konfrontacji z europejskim słabeuszem. Niechętnie dokonuje rotacji w zespole i choć Wisła dysponuje szerokim 23-osobowym składem, na dobrą sprawę operuje 13-14 piłkarzami. Dawno w wyjściowej jedenastce nie zagościł u niego młody, wchodzący w dorosłe życie piłkarskie zawodnik.
Liczka
Nie pracował nigdy w klubach, w których liczą się tylko najwyższe cele. Może nie wiedzieć, co to znaczy presja zdobycia mistrzostwa, awansu do Ligi Mistrzów. Z utalentowaną młodzieżą czeską nie awansował do igrzysk olimpijskich w Atenach. Nie ma równie wielkich jak Kasperczak wyników. Źle taktycznie ustawił Górnika w pierwszej połowie meczu z Legią (1:2) - wtedy jego drużyna broniła się mocno cofnięta. A wystarczyło zagrać odważniej (druga połowa), bo rywal był do ogrania.
