olalla: Jako fanka Hiszpanów, najchętniej wybierałabym przy okazji każdego meczu tego Villę-wybawiciela na Ciacho Dnia, niemniej jednak przesyt zabija radość, a poza tym - nawet my mamy swoje reguły. Co do Arne, to chłopak zawsze mi się podobał - przystojny, wysoki, oczy łagodnego anioła bądź psychopatycznego mordercy z thrillerów ze zwrotem akcji na koniec. Moim zdaniem, jedno z największych ciastek niemieckiej reprezentacji (kiedyś na czele stawiałam nieodżałowanego Torstena Fringsa...)
rybka: Jak dla mnie Ciachem Dnia mogłaby zostać nawet pani od prania koszulek w reprezentacji Niemiec, albo ostatni chłopiec do sznurowania butów - tak bardzo przepełnia mnie szczęście, duma, słodycz i niewysłowiona rozkosz po wczorajszym meczu. A Arne? Widziałam go kiedyś z bardzo bliska na treningu Herthy - było zimno, ale on miał fajny samochód i czapkę i uśmiechnął się do mnie, tak do mnie właśnie. Czyż można nie kochać Niemców?
A, i znalazłam zdjęcie, jakie zrobiłam mu z ukrycia:
ruby blue: Mesuciątko, słuchaj uważnie, bo nie będę powtarzać. Uczesanie na kolumbijskiego plantatora tytoniu nie jest dobre. Dla ciebie, dla nas, dla nikogo. Za karę nie będzie dziś serduszek w Paintcie. Na osobę Friedricha natomiast zarówno mój Paint jak i ja sama pozostajemy raczej obojętni, uznając, że niemiecki stoper prezentuje urodę co najwyżej przeciętną. Urzekł mnie jednak jego spontanicznie uroczy pad na murawę w charakterze cieszynki i to oto zdjęcie:
Oho, mój Paint się nieco ożywił.
Marina: Choć piszę z sercem krwawiącymi niebiesko-białą krwią i klawiaturą zalaną łzami nie tylko Messiego, to jednak spróbuje się wzbić na wyżyny obiektywizmu, wymazując z pamięci, że na ten tytuł zasłużył sobie, grzebiąc moje marzenia o nagim Maradonie na ulicach Buenos Aires. A więc: ładny ma uśmiech (Aguero ładniejszy), nawet słodkie oczka (Higuain ma słodsze), urocze kędziorki na głowie (kucyk Romero lepszy), do twarzy mu z tym lekkim zarostem (Mascherano bardziej). Dobra nie wyszło, ale i tak nigdy nie lubiłam Niemców.
