Ktoś jednak musiał zrobić ten tort urodzinowy Brunonowi, no niestety.
Tak się całe szczęście złożyło, że miałam wczoraj dobre perspektywy przez większość wyścigu, więc mogę Wam co nieco z niego opowiedzieć. Pierwsza niespodzianka spotkała mnie już starcie - pilnowałem się żeby nie wjechać w cofającego Webbo, a tu proszę, prawie Jensonem musiałem się martwić. Kątem oka dostrzegłem jeszcze jak Sebastian wyprzedzał Lewisa i trochę się zmartwiłem. Wszyscy się tu martwimy, coś jest z nim ostatnio nie tak.
Tymczasem po wyścigu przyszedł do mnie Mistrz Schu i powiedział, że to ze mną jest coś nie tak.
Przepraszam Michael, nie wyrzucaj mi lodówki przez okno. Celowałem w Alonso.
No i poszedłem do garażu ze smutkiem w sercu, który jeszcze się spotęgował, gdy tylko zdałem sobie sprawę, że Nick miał kablówkę wpisaną w intercyzę. To nawet lepiej - pomyślałem - bo tak właściwie to i tak lepiej znam polski niż ten cały angielski (nie mówcie Oksanie) i w te pędy odpaliłem laptopa i włączyłem się na waszą relację. I powiem Wam, że tak słuchałem Waszego Andrieja, słuchałem, i w taki mnie on refleksyjny nastrój wprowadził, zainspirował, że aż, słuchajcie, wziąłem kartkę i zacząłem pisać poezję. True story. Chcecie próbki?
Słupek, tak zwany pachołek
Dziura, tak zwany dołek
Ti ru riru ti ru ru
Fernando, I'm faster than you
Tymczasem na torze Webbo cały czas zabierał się za tego Lewisa jak sójka za morze. A Sebastian mu pokazywał. Tak wzlatujesz:
Tak lądujesz:
W międzyczasie Księżniczka próbowała bezskutecznie umknąć ofensywie Czerwonych:
I z tego wszystkiego ją jeszcze Sympatyczny Hiszpan (no kiedy będzie recenzja płyty na Pitchforku Andriej?) wyprzedził. Imponujące, Sympatyczny Hiszpanie, imponujące.
Oj tam. I nie obrażaj się Księżniczko!
Aha, a wiecie co, tak w ogóle to mnie cofną o pięć pozycji na starcie do następnego wyścigu za nieudaną próbę wjechania w Alonso. Dla usłyszenia tego:
Ciągle było warto.
No, to całuski i do usłyszenia!
Wasz Wituś
