Michał Białoński: W Krakowie było 0:2, a w rewanżu trzeba będzie odrabiać straty, nie przestraszyć się atmosfery Santiago Bernabeu.
Damian Gorawski: Wiadomo, że musimy pokonać wyższy stopień niż w Krakowie, bo murawa, stadion są dla nas obce. Ale bez przesady. Każdy z nas grywał już na dużych obiektach przy głośnym, negatywnym dopingu i nie trzęsły mu się nogi. Poza tym Wisła pokazywała już nieraz, że na wyjazdach dzielnie sobie radzi. Wyjdziemy na mecz z optymizmem, żeby pokazać wszelkie swoje walory. Jeśli się uda, to na pewno przyjdzie efekt.
W pierwszym meczu wszedł Pan z ławki za Kalu Uche. Jak Pan wspomina rywalizację z Roberto Carlosem?
- Ciężko go ominąć. Jest szybki, silny. Jedyna recepta to gra szybką piłką z klepki, wymiana takich podań z kolegami. Wierzę, że się da grać właśnie w ten sposób.
Nie grał Pan z GKS w Katowicach. Trener oszczędzał Pana na Real, czy po meczu kadry z Danią kostka była mocno stłuczona?
- W Katowicach nie mogłem zagrać. Gdybym wyszedł na boisko, kontuzja pogorszyłaby się i byłyby nici z gry przeciwko Realowi. Zamiast meczu z GK przechodziłem zabiegi, które mnie postawiły na nogi. W poniedziałek mogłem już trenować.
Podczas przygotowań do sezonu miał pan problemy z kontuzją. Nie brakuje wytrzymałości?
- Przerwa u progu sezonu to nic dobrego, ale moja kondycja poprawia się dzięki częstym meczom: w lidze, pucharach, reprezentacji. Wprawdzie przeciwko Danii grałem tylko 20 minut, ale na zgrupowaniu we Wronkach mieliśmy po dwa treningi dziennie. W Madrycie zrobię wszystko, żeby wytrzymać 90 minut. Wiem przecież, że nie ma Kalu, który mógłby mi dać zmianę. Zostawię na boisku całe serce. Może się zdarzyć, że i to nie wystarczy, wtedy poproszę o zmianę, żeby nie osłabiać drużyny.
Wisła wygrywa z Realem 3:1 albo 2:0 i po rzutach karnych wchodzi do Ligi Mistrzów - sen czy możliwy scenariusz?
- To się może zdarzyć. Jeżeli objęlibyśmy prowadzenie, to na fali powodzenia ruszylibyśmy do przodu. Zszokowany rywal mógłby popełnić błędy.
