Adam Małysz w Rajdzie Dakar? Nie on jeden zmienił branżę

A właściwe Jacobus Franciscus Thorpe lub Wa-To-Huk, czyli w języku Indian Sauków i Lisów 'Jasna Droga'. Swoją karierę zaczynał w grach zespołowych - grał w futbol, baseball i lacrosse. W 1911 roku w meczu szkolnej drużyny futbolu zdobył dla swojego zespołu wszystkie 18 punktów. Jego Carlisle wygrało wtedy 11 z 12 meczów w lidze, a Thorpe został wybrany najlepszym zawodnikiem w kraju. Sławę przyniosła mu jednak lekkoatletyka. Podczas Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku zabłysnął w nowych dyscyplinach - dziesięcioboju i pięcioboju. Zdobył dwa złote medale. W tym samym dniu zajął też czwarte miejsce w konkursie skoku wzwyż i siódme - w skoku w dal. Po powrocie do kraju amerykańscy kibice uhonorowali go m.in. paradą na Broadwayu, a Thorpe wspominał później: "Słyszałem jak ludzie wykrzykują moje imię i nie potrafiłem zrozumieć, jak jeden człowiek może mieć aż tylu przyjaciół". Oprócz startu w zawodach olimpijskich, wystąpił także w jednym z dwóch pokazowych meczów w baseball, rozegranych na Igrzyskach 1912 roku przez amerykańskich sportowców.

Dyskwalifikacja

Już po zakończeniu Igrzysk Thorpe został zdyskwalifikowany za naruszenie zasady amatorstwa, bowiem kilka lat wcześniej przyjął wynagrodzenie za grę w baseball. Obowiązujące wówczas sztywne reguły dotyczące sportu amatorskiego zabraniały sportowcom m.in. przyjmowania nagród pieniężnych, nauczania sportu i współzawodniczenia z zawodowcami, którzy nie mogli wówczas startować na Olimpiadach. Sprawa wyszła na jaw, gdy w styczniu 1913 roku gazety doniosły, że Thorpe wcześniej grywał profesjonalnie w baseball. Udowodniono mu, że w 1909 i 1910 roku występował w półzawodowej drużynie w Rocky Mount w Karolinie Płn. i otrzymał za to niewielkie wynagrodzenie.

Rehabilitacja

Przez wiele lat podejmowano próby rehabilitacji Thorpe'a i zwrócenia mu honorów olimpijskich. Zabiegały o to m.in. jego dzieci W 1982 roku z poparciem Kongresu USA utworzyły one Fundację Jima Thorpe'a. W październiku 1982 roku Komitet Wykonawczy MKOl podjął decyzję o cofnięciu dyskwalifikacji Jima Thorpe'a i 18 stycznia 1983 zwrócił dwojgu jego dzieci kopie jego medali olimpijskich (oryginały trafiły wcześniej do jednego z muzeów, gdzie zaginęły).

Po 9 sezonach w NBA, w trakcie których zdobył trzy tytuły mistrzowskie,  Michael Jordan postanowił odpocząć sobie od koszykówki i 6 października 1993 roku ogłosił swoje odejście. Powodem była marzenie niedawno zmarłego ojca, który chciał, by jego syn został gwiazdą amerykańskiej ligi baseballa - MLB. Właściciel Chicago Bull Jerry Reinsdorf pomógł mu i załatwił miejsce w Chicago White Sox, którego również był właścicielem. Dodatkowo Reinsdorf postanowił nie rozwiązywać kontraktu Jordana z Bullsami przenosząc jego ważność na karierę baseballową. 7 lutego 1994 Jordan stał się graczem Chicago WS. Michael Jordan (występujący z numerem 45 na koszulce), z powodu umiejętności niewystarczających do gry w MLB, rozegrał cały sezon 1994 w drużynie Birmingham Barons (filialny klub White Sox, grający dwie klasy rozgrywkowe niżej) zdobywając w 127 meczach 46 punktów, 3 home runy i "kradnąc" 30 baz. Jordan nie osiągnął sukcesu na miarę swoich ambicji i 10 marca 1995 zakończył karierę baseballisty i wrócił do NBA.

Szwedzki biegacz narciarski to sześciokrotny medalista olimpijski, ośmiokrotny medalista mistrzostw świata, pięciokrotny zdobywca Pucharu świata oraz... medalista mistrzostw Europy w rallycrossie. Po wielu sukcesach narciarskich w latach 80. Gunde Svan postanowił spróbować swoich sił w wyścigach samochodowych rozgrywanych na zamkniętym torze. Okazało się, że ma talent. Został Mistrzem Szwecji, a w 1995 roku za kółkiem Toyoty Celici GT-Fou zajął trzecie miejsce w Mistrzostwach Europy.

Chyba najwszechstronniejszy polski sportowiec w historii. Przez całą piłkarską karierę wierny był jednemu klubowi - Pogoni Lwów, w którym występował w latach w 1912 - 1934. Mierzący 168 cm wzrostu i ważący 68 kg napastnik zdobywał z klubem mistrzostwo Polski w latach 1922, 1923, 1925, 1926. W tym czasie prócz piłki zwyciężał w lekkoatletycznych mistrzostwach Polski. Był najlepszy w biegach na 800m, 110 m przez płotki, biegu na 400 m przez płotki, skoku wzwyż, trójskoki, dziesięcioboju. W 1921 roku zadebiutował w piłkarskiej reprezentacji Polski, w której grał przez kolejnych siedem lat. W połowie lat 20. ujawnił się jego talent łyżwiarski. Wziął w udział w ME w łyżwiarstwie szybkim (zajął siódme miejsce). Udało mu się wystąpić również hokejowej reprezentacji Polski, z którą w 1929 roku zdobył wicemistrzostwo Europy.

Urodził się jako jedno z siedmiu dzieci w robotniczej rodzinie mieszkającej w Wrighstville (Georgia, USA). Jako dziecko walczył z nadwagą i zaburzeniami mowy. Jak sam później powtarzał, matka nauczyła go, by tych przeszkód nie traktował jako wymówki w dalszym życiu.
Szybko okazał się, że Walker ma świetne warunki do gry w futbol. Zaczynał w college'u, gdzie reprezentował 'Buldogów' z Uniwersytetu w Georgii. Profesjonalną karierę rozpoczynał w New Jersey Generals. W NFL grał dal Dallas Cowboys, Minnesota Vikings, Philadelhpia Eagles i New York Giants. W ciągu 11 lat w NFL dwukrotnie został wybierany do pokazowego meczu Pro Bowl.

Karierę zakończył w 1997 roku. Dokładnie 10 lat później ogłosił, że spróbuje swoich sił w MMA. Zadebiutował w styczniu 2010 roku. Pokonał wtedy Grega Nagy'ego. W drugiej walce bił się ze Scottem Carsonem. Również zwyciężył. Walker zapowiedział, że będzie kontynuował swoją karierę, jednak w styczniu tego roku rozpoczęły się również spekulacje na temat jego możliwego powrotu do NFL. 49-letni obecnie Walker stwierdził, że dzięki treningowi w MMA jest w lepszej formie niż kiedy miał 20 lat.