Ale żeby nie było, że szukamy sensacji i wyrywamy wypowiedzi z kontekstu, syn legendarnego trenera Huberta Wagnera, w bardzo ciekawym wywiadzie dla Gazety Wyborczej przede wszystkim skupia się na komplementowaniu naszych siatkarzy, sytuację w kadrze ocenia przy tym trzeźwym i analitycznym okiem.
Możemy narzekać, że nie ma złota, ale trzykrotnie w roku stanąć na podium to jest coś wielkiego. Jeszcze raz powtórzę, że coś się u nas zmieniło, bo wcześniej niby mieliśmy silną drużynę, ale nie do końca. Być może brązowy medal Ligi Światowej scementował zespół. Jest zaangażowanie, współpraca, co w siatkówce jest dużo ważniejsze niż umiejętności.
Przed turniejem niektórzy kibice i eksperci obawiali się, jak na dynamikę grupy wpłynie powrót dwóch wielkich gwiazd, które nie uczestniczyły w zdobywaniu dwóch wcześniejszych tegorocznych medali, a więc Pawła Zagumnego i Michała Winiarskiego. Rywalizacja dwójki naszych wspaniałych rozgrywających również jest tematem rozmowy, my przywołamy jednak komentarz do wciąż skomplikowanej sytuacji polskiego ataku.
Z Wlazłym trzeba dać sobie spokój. Koniec i kropka. Bez niego zdobyliśmy trzy medale! Moim zdaniem Jarosz dostał za mało szans. Ma swoje mankamenty, ale pamiętajmy, że jest bardzo młody. Udowodnił, że potrafi wiele wnieść do gry. A co do Bartmana, to ten turniej trzeba mu zaliczyć na duży plus. Sytuację ma przecież niełatwą, bo w klubie gra jako przyjmujący, a w kadrze na ataku. To kolejny bardzo młody chłopak. Trzeba jednak podjąć decyzję, na jakiej pozycji ma występować.
Cały wywiad do przeczytania tutaj , naprawdę polecamy.
A Wy, jak myślicie, czy problemy z jakimi zmagała się kadra Anastasiego rzeczywiście scementowały grupę i wyszły jej na dobre? I czy właśnie dzięki tej na nowo wyklutej "zespołowości" odnosimy takie sukcesy?
