Czy Wilfredo León zagra dla Polski? Polak zagraniczny, ale inaczej

To nie przypadek nigeryjskiego piłkarza Olisadebe czy amerykańskiego koszykarza Slaughtera, których adoptowaliśmy na wyraźne życzenie trenerów zrozpaczonych beznadzieją rodzimych kandydatów do kadry. Tym razem z inicjatywą wyszedł zawodnik. Selekcjonerowi Stéphane'owi Antidze nie podoba się przechodzenie spod jednej flagi pod drugą, choć ogłosił, że jeśli 22-latek zasłuży, to powołanie dostanie.

To nie atleta trzeciorzędny - jak spolszczani piłkarze czy koszykarze, na których rodacy nawet nie spojrzą - lecz zjawiskowy. Jako 15-latek (niespełna!) debiutował w Lidze Światowej, jako 16-latek rozbłysnął na gwiazdę turnieju finałowego, jako 17-latek zdobył srebro mundialu, jako 18-latek został najmłodszym w historii LŚ kapitanem drużyny. A wiosną triumfował z Zenitem Kazań w Lidze Mistrzów i wybrano go na najbardziej wartościowego siatkarza rozgrywek. Wyczynowiec mogący być niuansem oddzielającym olimpijskie złoto od srebra.

Nie wręczamy paszportu "byle komu", ale i Kubańczyk nie przybywa do krainy analfabetów, jak przywoływani piłkarze i koszykarze. Wchodzi między aktualnych mistrzów świata, wokół których gęstnieje tłum młodych konkurentów, bo dobrych siatkarzy produkujemy na skalę przemysłową. Nie musimy prosić obcych o jałmużnę, by wygrać z kimkolwiek.

Nie należy wreszcie León do tysięcy sportowców, którzy cieszą się totalną wolnością i zwyczajnie grają tam, gdzie im się opłaca. Należy do uciekinierów z komunistycznego rezerwatu, którym władze nie pozwalają wyjeżdżać do zagranicznych klubów. Zbuntował się, więc odcierpiał dyskwalifikację - przez rok nie grał wcale. Jak wielu rodaków, którzy podczas podróży z reprezentacją potrafili nawet spuszczać się z hotelowych pokojów po linach z prześcieradeł, by oszukać cerberów ze służb bezpieczeństwa. Dlatego można powiedzieć, że kraje wpuszczające Kubańczyków do kadry pomagają spełniać sportowe ambicje ofiarom reżimu. Jesienią do drużyny Włoch wskoczy inny wybitny skrzydłowy Osmany Juantorena, a do nas los rzucił Leóna, który ma polską narzeczoną i polskiego agenta, kupił tu dom, powtarza, że przyszłość wiąże z naszym krajem.

FIVB może jego sprawy przyspieszyć, bo ze względu na okoliczności traktuje Kubańczyków łagodnie. Ale nie musi, bo werdykt wydadzą m.in. przedstawiciele krajów, w których interesie nie leży wzmacnianie Polski. Dlatego najbardziej prawdopodobne, że León spróbuje zasłużyć na powołanie do kadry dopiero po igrzyskach. I Antiga uniknie dylematu. Zabierać do Rio całkiem obcego siatkarza, który nie walczył w eliminacjach? Ryzykować zaburzenie równowagi w drużynie już ukształtowanej? A jeśli inni reprezentanci uznają za niesprawiedliwe, że Kubańczyk odebrał jednemu z nich niepowtarzalną życiową szansę i atmosfera w szatni, jakże istotna w sportach zespołowych, sparszywieje?

My będziemy zajadle debatować, każda głośna naturalizacja sportowca rozżarza emocje. Kto jednak uważa, że paszporty rozdajemy zbyt pochopnie albo że znakomici sportowcy (co z innymi ponadprzeciętnymi jednostkami?) nie zasługują na specjalne traktowanie, powinien zgłaszać pretensje do przyznającego obywatelstwo prezydenta. Francuzowi Antidze zwyczajnie nie wypada oceniać, kto jest wystarczająco polski, by był godny występu w reprezentacji Polski. Jego kompetencje są skromniejsze - wybierać możliwie najlepszych dostępnych siatkarzy i wytrenowywać ich na możliwie najlepszą drużynę.

Milik zastąpił Lewandowskiego. W Australii na FIFA 16 jest kobieta [OKŁADKI]

źródło: Okazje.info