Liga Światowa. Seyed zatrzymał Brazylię, Ghafour rozbił Serbię, Mirzajanpour pognębił Polskę [JAK GRA IRAN?]

W sobotę atakujący Iranu skończy dopiero 24 lata, a już ma na koncie kilka naprawdę znakomitych meczów. W ubiegłorocznej Lidze Światowej błyszczał szczególnie w turnieju finałowym. We Florencji najpierw zdobył 30 punktów (29/53 ? 55 proc. skuteczności w ataku, do tego jeden blok) w pięciosetowym, przegranym przez Iran boju z Rosją, a później poprowadził swój zespół do wygranej z Brazylią 3:1. Wygranej na wagę awansu do najlepszej czwórki. W tym spotkaniu zdobył 23 punkty, notując 56-procentową skuteczność w ataku (22/39) i dorzucając jeden blok. Już po tych dwóch występach nazwisko mającego 202 cm wzrostu zawodnika trafiło do notesów wielu menedżerów.

A najlepiej Ghafour przedstawił się podczas mistrzostw świata, gdy rozegrał genialne spotkanie przeciw Serbii. To głównie jemu Iran zawdzięczał zwycięstwo 3:1, bo on zdobył aż 30 punktów, notując kosmiczną, 70-procentową skuteczność w ataku (28/40) i dorzucając dwa bloki.

Ciekawe czy w tym sezonie Ghafour powtórzy takie mecze. I czy zdecyduje się siąść do rozmów z którymś z europejskich klubów. Jakub Malke, menedżer m.in. Mateusza Miki i Fabiana Drzyzgi, zdradził w rozmowie ze Sport.pl, że Ghafoura chciał pozyskać jeden z polskich klubów. Ale na propozycję pensji wynoszącej 250 tys. euro rocznie Irańczyk nawet nie zareagował.

Mohammad Mousavi, czyli Seyed, też do Europy się nie spieszy. 28-latek jakiś czas temu odrzucił dobrą ofertę z Rosji. Szczególnie żywiołowo cieszący się zawodnik świetnie zagrywa, potężnie atakuje, co zawdzięcza świetnemu zgraniu z Maroufem, a do tego ma niesamowitą intuicję, dzięki czemu znakomicie blokuje.

W ubiegłorocznej Lidze Światowej był katem Brazylijczyków. W meczu wygranym przez Iran 3:1 osiem razy złapał ich blokiem, podczas gdy ci całym zespołem uzbierali w tym elemencie dziewięć punktów. A kiedy Persowie rozbili Italię 3:0 (w setach do 18, 20 i 15), Seyed do pięciu bloków dorzucił cztery asy serwisowe. Polsce też już dał się we znaki, notując po pięć bloków w ubiegłorocznych meczach - 3:1 i 3:0 dla Iranu - w Teheranie.

Zresztą, komu on nie napsuł krwi. Na mistrzostwach świata ? podobnie jak Marouf ? bez wątpienia byłby w drużynie gwiazd, gdyby tylko Iran zdołał awansować do najlepszej czwórki. Po pierwszej rundzie miał w dorobku aż 30 bloków, a drugi w tym zestawieniu zawodnik (Amerykanin Maxwell Holt) ? tylko 19. Niemiec Marcus Boehme i nasz Karol Kłos, którzy grali o medale i zostali uznani za najlepszych środkowych, plasowali się daleko za Irańczykiem. To nie przypadek, że przez fachowców Seyed jest wymieniany jako drugi najważniejszy zawodnik Persów. Oczywiście po Maroufie.

Drugi z irańskich środkowych gra może mniej spektakularnie, ale rozgrywający lubi korzystać i z niego. Zresztą, nie trzeba o tym przekonywać tych, którzy pamiętają horror, jakim był mecz Polska - Iran na mistrzostwach świata. W spotkaniu wygranym przez biało-czerwonych 3:2 Seyed zdobył 15, a Gholami 11 punktów. Starszy ze środkowych (Gholami urodził się w 1986 roku) był bardziej skuteczny. W ataku miał 69 proc. (11/16).

Mojtaby Mirzajanpoura naszym mistrzom świata też nie trzeba już przedstawiać. Dwa bloki, trzy asy serwisowe i 13 punktów w ataku przy nieprawdopodobnej, 87-procentowej skuteczności (13/15) ? tak urodzony w 1991 roku przyjmujący gnębił nas przed rokiem, w bodaj najgorszym meczu Polski za kadencji Antigi. W Teheranie późniejsi mistrzowie świata wygrali pierwszą partię 25:23, ale w trzech kolejnych przegrali do 16, 11 i 19.

To w tamtym meczu Mirzajanpour błysnął najmocniej. Już w trakcie ubiegłorocznej Ligi Światowej przymierzano go do Fenerbahce. Pisano, że będzie pierwszym Irańczykiem, który zagra w europejskiej Lidze Mistrzów. Ostatecznie nie trafił do zespołu, który prowadził Daniel Castellani, tylko do Parkanu Teheran, z którym zdobył mistrzostwo swego kraju.

Posturą przypomina Mariusza Wlazłego, kiedyś grał nawet jako atakujący, ale po przejściu na przyjęcie stał się zawodnikiem lepszym i bardziej potrzebnym kadrze. To on najmocniej pomaga w obronie doświadczonemu, 32-letniemu Faradowi Zarifowi (mierzący tylko 165 cm libero też potrafi rozgrywać świetne mecze).

W Final Six ubiegłorocznej Ligi Światowej błysnął 22 perfekcyjnymi przyjęciami w meczu z Rosją (67 proc. skuteczności) i 31 w spotkaniu z Brazylią (66 proc.). W trakcie MŚ był najlepszy po pierwszej fazie, w której miał skuteczność wynoszącą 60,66 proc. i zdecydowanie przewyższał drugiego w zestawieniu Brazylijczyka Murilo, mającego 54 proc. Koncert zagrał przeciw Włochom, w wygranym 3:1 meczu notując aż 34 perfekcyjne przyjęcia na 37 wszystkich odbiorów (skuteczność 92 proc.!). Co znaczy tak znakomita statystyka? Warto przypomnieć sobie mecz MŚ, w którym nasi siatkarze najmocniej zbili poważnego rywala. To było spotkanie otwarcia turnieju z Serbią na Stadionie Narodowym. Wtedy genialnie przyjmowali Paweł Zatorski i Mateusz Mika. Pierwszy z 16 przyjęć aż 14 miał perfekcyjnych (87 proc.), drugi - 15 z 19 (74 proc.), dzięki czemu świetnie grało się naszej ofensywie

Obserwuj @LukaszJachimiak