Siatkówka. Ekscentryk, awanturnik, pasjonat. Vital Heynen nowym selekcjonerem polskich siatkarzy

Początkowo chętnych było siedmiu - Jakub Bednaruk, Michał Mieszko Gogol, Piotr Gruszka, Andrzej Kowal, Robert Prygiel, Mariusz Sordyl i wspomniany Vital Heynen. Nagły przypływ polskich zgłoszeń był pokłosiem komunikatu ze strony prezesa PZPS, Jacka Kasprzyka, że tym razem władze szczególnie skupią się na rozważeniu projektu reprezentacji prowadzonej przez rodzimych szkoleniowców. Pierwszym faworytem, którego nazwisko najczęściej padało w publikacjach medialnych, był 450-krotny reprezentant Polski, Piotr Gruszka, który w trenerskim CV posiadał kierowanie BBTS-em Bielsko-Biała oraz GKS-em Katowice. Był także asystentem Fefe w kadrze.

Niezrażony tendencją Vital Heynen zgłosił swoją kandydaturę na stanowisko. Choć początkowo odnoszono się do niej sceptycznie, to wkrótce okazało się, że podczas pierwszej rozmowy kwalifikacyjnej jego "plan na reprezentację" najbardziej przypadł do gustu władzom Związku i został oceniony najwyżej.

W grudniu 2017 roku do wyścigu o posadę stanął trener Sady Cruzeiro, Marcelo Mendez. Nie zyskał on jednak poparcia PZPS-u. Na dodatek zespół klubowy dotychczasowego faworyta konkursu - GKS Katowice - zaczął przegrywać kolejne spotkania, więc rankingi Piotra Gruszki słabły. Wkrótce Związek podał, że do drugiego etapu rywalizacji o polską kadrę przeszli Gruszka, Kowal i Heynen.

Belg zaczął udzielać kolejnych wywiadów, a także pojawiał się w kraju. Głośno mówiło się o jego obecności podczas Pucharu Polski, a także o kolejnych ruchach PR-owych jego managementu. Polsat wyemitował materiał, w którym szkoleniowiec ukazany był jako "bliski ludziom" i nieszablonowy, ponieważ podróżował tramwajem, a także fanatyk siatkówki, który potrafił przejechać setki kilometrów, by zobaczyć finał turnieju na własne oczy. Vital Heynen zyskał marketingowo, a Gruszka i Kowal stracili - nie pojawili się we Wrocławiu, co nie umknęło uwadze mediów.

Poza tym obcokrajowiec podkreślał, że ważna jest dla niego nie tylko reprezentacja, ale cała myśl szkoleniowa. - Jeśli zostanę zaproszony do współpracy z polską kadrą, będę starał się pomóc polskim trenerom - na każdego z nich będę otwarty. W waszym kraju jest wielu młodych i ciekawych szkoleniowców, więc obowiązkiem selekcjonera jest ich wsparcie i pomoc w pozostaniu w tym zawodzie - mówił, na poparcie swoich słów mając spotkanie z trenerami Kowalem i Sordylem w Friedrichshafen.

7 lutego PZPS ogłosił Belga nowym selekcjonerem reprezentacji Polski.

Vital Heynen znany jest ze swojego ekspresywnego zachowania, emocjonalnego podejścia do każdego meczu, częstych dyskusji z sędziami i nietypowych metod szkoleniowych.

Kocha siatkówkę, ale nie lubi nudy. Podczas treningów jego zawodnicy grają o czipsy, belgijskie czekoladki lub o przywilej ugotowania obiadu dla całego zespołu. Czasami odbijają piłki krzesłami, używają nieco innych piłek niż standardowe Mikasy, a nawet... bawią się w "ślepą siatkówkę" (granie nie przez siatkę, a nieprzeźroczysty ekran - przyp. red.). Poza tym jedną z jego najpopularniejszych zabaw jest trafianie piłką w cukierka, czy rywalizacja o to, kto uniesie naraz najwięcej piłek. Rekord to 12.

Choć nigdy nie określa się jako "kumpla" swoich graczy, to zawsze stara się im pomagać - nawet w sprawach prywatnych. - Na samym początku mojej przygody z trenerstwem szkoliłem chłopaków w wieku 18-19 lat. Wiedziałem, że jeden z zawodników czuje się samotny, więc przedstawiłem go dziewczynie, po której było widać, że zwróciła na niego uwagę. Bardzo szybko stali się parą! Teraz są po ślubie i nawet mają dzieci - opowiadał w jednym z wywiadów. Nie tak dawno znalazł także żonę dla innego ze swoich podopiecznych - Christiana Fromma. Między innymi dzięki poszukiwaniom prowadzonym przez portal Twitter, niemiecki siatkarz związany jest z Maren Brinker.

Heynen lubi wzbudzać emocje. Jednym z hitów internetu było video, na którym uwieczniono jak  przeprowadza ze sobą wywiad, wyręczając w ten sposób zgromadzonych wokoło dziennikarzy. Podczas Igrzysk Europejskich w Baku woził reporterkę po parkiecie w sklepowym wózku. Uwielbia oddziaływać na ludzi. Jest dobrym psychologiem, dlatego jednego zawodnika pogłaszcze, bo wie, że tego potrzebuje, a na innego nakrzyczy, by pobudzić go do lepszej pracy. Trudno znaleźć jakiekolwiek negatywne opinie na jego temat, a jego byli zawodnicy podkreślają, jak wielki wpływ miał na ich karierę.

Czasem bywa jednak cichy. - W domu naprawdę jestem raczej niewidoczny, ponieważ mam trzy córki, które mówią bardzo dużo, i żonę, po której tę cechę odziedziczyły, więc nie ma konieczności odzywania się zbyt często. W tych nielicznych chwilach, kiedy jesteśmy razem, chcę ich posłuchać. Z drugiej strony nawet sobie nie wyobrażasz, jak wyglądają nasze posiłki. Zasiadamy wtedy przy takim ogromnym stole i każdy jest zmuszony, żeby krzyknąć do drugiej osoby, która siedzi naprzeciwko, w sytuacji, kiedy chce ją o coś poprosić. I tak przez cały stół wszyscy się przekrzykują. To jest dopiero raban - mówił w jednym z wywiadów z 2014 roku.