Reprezentacja Polski piłkarzy ręcznych była jednym z największych objawień mistrzostw świata w Egipcie. Biało-czerwoni wyszli z pierwszej fazy grupowej, mieli też szansę na awans do ćwierćfinału. Z brązowymi medalistami turnieju - Hiszpanią przegrali zaledwie jedną bramką 26:27. Ostatecznie zajęli trzynaste miejsce, choć jeden celny rzut Patryka Walczaka, w ostatniej sekundzie meczu z Niemcami, sprawiłby, że cieszylibyśmy się z dziewiątej pozycji.
)
Paweł Matys: Przed meczem z Węgrami powiedział pan, że wciąż daleko nam do ideału i tego, "żeby było tak, jak chcemy". Po meczach z Węgrami i Niemcami ta droga jest nieco krótsza?
Patryk Rombel, trener reprezentacji Polski: Od samego początku mojej pracy z reprezentacją patrzę na to jak na proces. Wszyscy chyba zauważyli, że obecnie osiągamy już lepsze wyniki. Nie przyszły one ot tak. Jesteśmy na etapie, na jakim powinniśmy być. Są rzeczy, które wymagają jeszcze jednak dużej pracy. Cały czas zdajemy sobie również sprawę, gdzie leży cel i jak chcemy grać, by wygrywać z najlepszymi drużynami w Europie.
Jakie rzeczy wymagają dużej poprawy?
- W momencie gdy uczysz się nowego systemu gry, to zaczyna się od dużych rzeczy. Choćby tego, jak powinno wyglądać ustawienie w obronie na różne rodzaje defensywy. Z czasem w nauce schodzi się do detali, drobiazgów, które mogą decydować w wyrównanych meczach z europejską czołówką. My teraz wciąż uczymy się procesu, ale też w pewnych elementach już go doskonalimy.
Czego zabrakło nam w meczu z Węgrami, by znaleźć się w ćwierćfinale?
- Odpowiedź jest bardzo prosta - doświadczenia. Przypominam, że mieliśmy jeden z najmłodszych zespołów w całej stawce na mundialu, a Węgrzy mają dużo większe doświadczenie. Grają bowiem w tym składzie nie pierwszy, nie drugi, a piąty rok. Ta drużyna buduje się od 2016 r., czyli mistrzostw Europy rozgrywanych w Polsce.
W pierwszej połowie z Węgrami tego doświadczenia zabrakło i stąd tak wysoki wynik. Musimy je nabyć, bo tego nie da się nauczyć czy gdzieś kupić w sklepie. Będziemy je zdobywać z każdym kolejnym meczem na tak wielkiej imprezie.
Nie ma pan żalu, że zespół zbyt często próbował w akcjach ofensywnych grać z kołowymi? Z tego były straty i łatwe bramki z kontry Węgrów.
- Nie zgodzę się z tym stwierdzeniem. Nie będę też rozliczał zawodników z pojedynczych elementów. Po prostu zrobiliśmy dziewięć błędów i sześć razy rywale nas skontrowali. Zdobyli bramki za darmo. Potem trudno jest wrócić do gry.
Z drugiej strony po przerwie popełniliśmy tylko trzy straty, graliśmy spokojnie i potrafiliśmy zmniejszyć stratę i pokazać, że da się z Węgrami grać wyrównane zawody. Myślę, że gdybyśmy tak grali od początku, to mecz mógłby inaczej wyglądać.
Miałem wrażenie, że Węgrzy świetnie nas rozczytali, a my trochę nie potrafiliśmy ich zaskoczyć.
- Proszę jednak zauważyć, że mieliśmy sporo niewykorzystanych okazji, nie mieliśmy dużego problemu z dochodzeniem do nich. Gubiliśmy się niestety w prostych sytuacjach.
Ale każdy może dorobić sobie oczywiście swoją filozofię. My doskonale wiemy, co zrobiliśmy źle i jesteśmy przekonani, że po takiej porażce, wrócimy silniejsi.
Z ręką na sercu - kiedy uwierzył pan w ćwierćfinał MŚ w Egipcie? W trakcie turnieju, czy jeszcze przed?
- Nie jestem od tego, by wierzyć, ale pracować i przygotowywać zespół. Nie zacząłem wierzyć przed turniejem, czy w jego trakcie, ale od lutego 2019 r, kiedy objąłem pracę pierwszego trenera kadry. Bardzo wierzę w potencjał tego zespołu. Ale trzeba pamiętać, że niezwykle ważne jest zdrowie zawodników. Różnie z nim bywało, zwłaszcza na początku mojej pracy. Zdarzało się, że nie mogliśmy skorzystać z siedmiu, ośmiu graczy.
Czyli jest szansa, że po kilku nieudanych turniejach mistrzowskich i braku udziału w Euro 2018 i MŚ 2019, udana impreza w Egipcie nie będzie jednorazowym wysokiem?
- Na pewno nie będzie wypadkiem przy pracy. Odbiór naszej drużyny był różny, ale my cały czas mamy plan na kolejne dni, miesiące. Od 2019 r. mamy przepracowane raptem około 30 dni. Czyli w klubie byśmy to zrobili w miesiąc, a nie tak jak w kadrze - w półtora roku. Dlatego cały czas szukamy optymalnych ustawień i krok po kroku idziemy do przodu.
Jednego już pan zespołu na pewno nauczył - tego, że praktycznie nie ma sytuacji w meczu, po których gracze mogliby się załamać. Drużyna walczy od pierwszej do ostatniej sekundy.
- Na to się składa kilka elementów. Mamy przede wszystkim zawodników z mocnymi charakterami. Duże też jest wsparcie naszego sztabu, odpowiadającego za strefę psychiczną. Ci gracze zawsze byli ambitni i o element determinacji, walki, zawsze byłem spokojny. Jego nigdy nie zabraknie.
Podobać się może współpraca z kołem.
- Obrotowi są bardzo ważni w dzisiejszej piłce ręcznej. Ta pozycja jest kluczowa. Maciej Gębala pokazywał już w Bundeslidze, że coraz lepiej wygląda w obronie i ataku. My nie byliśmy zaskoczeni jego postawą, bo wiemy, na co go stać. Pamiętajmy również, że mamy innych świetnych obrotowych, którzy byli z nami w Egipcie (Dawid Dawydzik, Patryk Walczak oraz Mateusz Piechowski - red.).
Za 13. miejsce w Egipcie zespół zebrał dużo pochwał. Ale czy nie daje panu do myślenia fakt, że zbyt często w tym turnieju ratował nam skórę bramkarz Adam Morawski? Może obrona nie funkcjonowała tak, jak powinna?
- Nie, bo bramkarz dobrze broni, w momencie, gdy obrona jest dobra. To jest system naczyń połączonych. Jego skuteczność byłaby niższa, gdyby obrońcy grali słabo. Loczek miał bardzo dobry turniej. Świetnie z nim pracuje Sławomir Szmal.
Patrząc na poszczególne pozycje, to największy obecnie spokój mamy w bramce, na kole, lewym rozegraniu i skrzydłach. Zgodzi się pan z taką opinią?
- Skoro pan tak mówi, to pewnie tak jest. My oczywiście cały czas patrzymy, szukamy, prowadzimy selekcje.
Teraz pojawił się gigantyczny problem na prawym rozegraniu. Kontuzja Macieja Majdzińskiego to spory cios, bo dobrze się prezentował na mundialu.
- To duże nieszczęście. To zawodnik, którego znam bardzo dobrze od dziecka, bo prowadziłem go w wieku juniora. Bardzo nam szkoda, że doznał tak poważnej kontuzji i wierzymy, że jego leczenie będzie sprawnie przebiegało i wróci silniejszy do meczów w reprezentacji.
Na turnieju najbardziej oberwało się Rafałowi Przybylskiemu. Zasłużenie?
- Nie do końca rozumiem tej krytyki Rafała. Trudno się czyta opinie ludzi. Bo przecież mamy zawodnika, który oddaje całe serce, walczy. Oczywiście, ktoś spojrzy na skuteczność rzutów i od razu wydaje opinie. Można jednak również spojrzeć szerzej, że Rafał był najlepiej asystującym zawodnikiem w naszej drużynie na tych mistrzostwach i spełnił swoją rolę w defensywie. Będę bronił Rafała i dalej będzie on pełnił swoją rolę w kadrze. Daje on nam bowiem równowagę w obronie i ataku.
Dużo jest leworęcznych rozgrywających, których ma pan jeszcze na oku?
- Będziemy jeszcze kilku sprawdzać. Nieszczęście Majdzińskiego może okazać się szczęściem nowego zawodnika, który sprawdzi się w reprezentacji.
Jak wiele dla kadry znaczy zaledwie 20-letni środkowy rozgrywający Michał Olejniczak, pokazał mecz z Węgrami. Bez niego się pogubiliśmy.
- Nie sprowadzałbym tego tylko do jednego meczu. My po prostu słabiej zagraliśmy i od początku mieliśmy swoje problemy. W kolejnym starciu z Niemcami w wyjściowej siódemce wyszedł Maciej Pilitowski i pokazał się z dobrej strony. To nie jest tak, że mamy tylko Michała Olejniczaka.
Dużo jest jeszcze zawodników, którzy jeszcze nie do końca rozumieją pana hiszpańskiej myśli szkoleniowej?
- Wiadomo, że dużo łatwiej odnaleźć się zawodnikom, którzy mają z nią do czynienia z podobnym sposobem grania na co dzień w klubie. Mamy dużo zajęć indywidualnych, spotkań teoretycznych, każdą wolną chwilę wykorzystujemy, by omówić taktykę. Ale reasumując, mogę powiedzieć, że na tym etapie pracy większość zawodników czuje się już w naszej taktyce swobodnie.
Bartek Jurecki spędził dużo czasu w swojej karierze w Bundeslidze. Czy może pomóc kadrze w stosowaniu niemieckiej myśli taktycznej?
- My staramy się dostosowywać taktykę do zawodników, których mamy. Chcemy wykorzystać ich silne strony. To wy, dziennikarze potem piszecie, jakim systemem gramy itd. Ja nigdy nie nazwałem tego, że my gramy np. systemem hiszpańskim.
Widziałem zeszyt z notatkami Michała Olejniczaka. Był bardzo gruby.
- Rzeczywiście zawodnicy mają zeszyty, by zapisywać informacje. Mamy bowiem bardzo dużo informacji, niuansów do zapamiętania.
Co dzieje się z Kamilem Syprzakiem? Czemu on lepiej gra w klubie niż reprezentacji?
- Nie zgodzę się z taką opinią. To zawodnik, który cały czas potwierdza swoją jakość i jestem przekonany, że będzie to robił.
Kto za chwilę może zapukać jeszcze do kadry? Andrzej Widomski, Marcel Nowak, Szymon Działakiewicz, Miłosz Wałach?
- To są chłopcy, którzy mają 17-19 lat. Znam ich wszystkich, wiem, jak się przygotowują, trenują. Mają jeszcze czas, ale oczywiście cały czas im się przyglądamy. Będziemy robić wszystko, by dalej rozwijali swoje umiejętności, a potencjał mają duży.
To naprawdę bardzo cieszy, że mamy utalentowaną młodzież. W dodatku znają oni większość taktyki, którą stosujemy w dorosłej reprezentacji. Chcemy, by zawodnicy trafiający do kadry z SMS-ów i z młodszych kadr mieli od razu informacje, w jaki sposób nasza reprezentacja gra. Żeby im było łatwiej wchodzić do najważniejszej drużyny. Dzięki ujednoliceniu systemu szkolenia we wszystkich SMS-ach i kadrach młodzieżowych młodzi zawodnicy znają od podszewki nasz system gry w ataku i w obronie.
)
Widzi pan Polaków w roli medalistów mundialu w 2023 roku?
- Jestem naprawdę bardzo słaby we wróżeniu. Wydaje mi się, że mocną stroną naszej drużyny jest praca i poprawianie się w pewnych elementach. Jeśli dalej będziemy cały czas tak szli do przodu i będziemy mieć zdrowych zawodników, cały czas się rozwijających, to po prostu będziemy grać coraz lepiej.
Co wydarzy się za dwa lata? Żadnej deklaracji teraz nie złożę, nie będę nic przewidywał, obiecywał. Chciałbym, byśmy robili kolejne kroki do przodu i mogli walczyć z najlepszymi.
