Tamra Gorman mistrzynią świata juniorów
Przed startem jako faworytki do tytułu wskazywano trzy panie - Gwen Jorgensen, Anne Haug i Non Stanford. Panie dzieliła niewielka różnica punktów [13, przyp. red.] i wszystko miało rozstrzygnąć się w Hyde Parku.
W Londynie szczęście dopisało tej właśnie Brytyjce, która rok temu zdobyła tytuł mistrzyni świata do lat 23. Dwa tytuły mistrzowskie w dwa lata - jeden juniorski, drugi w stawce seniorów - to nie udało się żadnej kobiecie wcześniej. Wśród mężczyzn dokonał tej sztuki Alistair Brownlee.
- Zostać mistrzynią świata to nieprawdopodobne szczęście, szaleństwo. Tyle lat wytężonej pracy w końcu się opłaciło - powiedziała na mecie 24-letnia Brytyjka.
Wyścig zaczął się korzystnie dla Jorgensen, liderki klasyfikacji generalnej World Triathlon Series. Amerykanka wyszła z wody w pierwszej grupie zawodniczek, do Moffat, która przepłynęła trasę najszybciej, tracąc tylko 15 sekund. Szczęście jej nie opuszczało. Na trasie rowerowej dowiedziała się, że jedna z jej głównych rywalek, Stanford, dostała 15 sekund kary za niepoprawne odłożenie pianki w strefie zmian. Podjechała do niej i powiedziała jej o tym.
Decydujący okazał się deszcz. Amerykanka pewnie zmierzająca po zwycięstwo wywróciła się na śliskiej nawierzchni. Zanim się pozbierała, straciła cenne sekundy. Posiniaczona i obolała wycofała się z wyścigu. Tego startu do udanych nie może zaliczyć też Anne Haug. Niemka przed startem zajmowała w klasyfikacji generalnej miejsce w pierwszej trójce. Dobra pływaczka tym razem wyszła z wody z 2-minutową stratą do prowadzącej grupy. Do mety dotarła na 34. miejscu z czasem 2:06.28.
Do walki o mistrzostwo świata włączyła się Jodie Stimpson, która przed wyścigiem zajmowała 4. miejsce w "generalce". Marzenia o tytule nabrały realnych kształtów. Zwłaszcza że nad Stanford wciąż wisiała kara.
Obie panie jechały w grupie 23 zawodniczek na czele wyścigu. Razem z nimi były między innymi Reid, Moffat, Groff i Andrea Hewitt, wicemistrzyni świata z 2011 roku.
Ze strefy zmian jako pierwsza wybiegła Rachel Klamer. Szybko jednak Stanford wysforowała się na przód. Brytyjka liczyła na wypracowanie na tyle dużej przewagi, że 15 sekund kary nie odebrałoby jej prowadzenia. Tak też się stało. Odbyła karę przed ostatnim okrążeniem i wróciła do biegu, wciąż prowadząc. Metę przekroczyła z 25-sekundową przewagą.
Za plecami liderki toczył się pojedynek o podium. Stimpson, Moffat i Groff biegły w jednej grupie, ale to Reid zdobyła srebro. Irlandka dzięki świetnemu finiszowi zdołała wyprzedzić grupkę zawodniczek. Trzecia była Emma Moffat. Czwarta dobiegła Amerykanka Stimpson.
Wyniki Pruhealth WT Grand Final:
1. Non Stanford 02:01:32
2. Aileen Reid 02:01:57
3. Emma Moffat 02:02:00
4. Jodie Stimpson 02:02:06
5. Alice Betto 02:02:09
6. Emma Jackson 02:02:11
7. Sarah Groff 02:02:16
8. Andrea Hewitt 02:02:56
9. Ashleigh Gentle 02:03:06
10. Ainhoa Murua 02:03:26
Klasyfikacja generalna ITU WTS:
1. Non Stanford 4220
2. Jodie Stimpson 3805
3. Anne Haug 3110
4. Gwen Jorgensen 3033
5. Andrea Hewitt 3004
6. Emma Moffatt 2906
7. Ashleigh Gentle 2720
8. Aileen Reid 2681
9. Sarah Groff 2295
10. Alice Betto 2270
