Historia trzech pasków, czyli skąd się wzięło logo firmy adidas

Zaczęło się bardzo niepozornie. Zaraz po zakończeniu I wojny światowej mieszkaniec bawarskiego miasteczka, bezrobotny Adolf (Adi) Dassler, musiał się czymś zająć, by zarobić na życie. Zaadoptował małą pralnię swojej matki na warsztat, w którym wprawiał się w szyciu butów sportowych dla dzieci i młodzieży. Cholewkę tenisówek szył z płótna wojskowego namiotu, a podeszwę tworzył z uszczelki od zbiornika na paliwo. W 1924 roku dołączył do niego brat - Rudolf. Firmę zarejestrowali pod nazwą Gebrüder Dassler OHG. Firma doskonale się rozwijała, na początku lat 30-tych bracia mieli pod sobą ok. 70 pracowników.

Na przekór Hitlerowi

Adolf był fanem sportu. Jego marzeniem było, aby lekkoatleci brali udział w zawodach w jego butach. Udało się. Linda Radke zdobyła złoty medal w biegu na 800 metrów, startując w obuwiu Dasslerów. Był to 1928 rok, Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie.

Rok 1936. Letnia Olimpiada w Berlinie, gdzie wielką gwiazdą okazał się Jessie Owens. Czarnoskóry biegacz z USA zdobył cztery złote medale, ku niezadowoleniu Adolfa Hitlera. Miał na sobie lekkie, ważące raptem 169 gramów buty do biegania od Dasslerów.

ADISTAR RAVEN BOOST. BUT DO ZADAŃ SPECJALNYCH [TEST]

Od niemieckiej armii do Emila Zatopka

Po wybuchu II wojny światowej, Adi zaczął szyć buty dla niemieckiej armii i drogi braci rozstały się na kilka lat. Po zakończeniu wojny, Adolf i Rudolf próbowali znów działać razem, niestety między nimi coraz częściej pojawiały się konflikty. W 1948 roku założyli dwie oddzielne firmy - Rudolf swoją nazwał Ruda (z czasem zmienił na Puma), a Adi - adidas.

JAKIE BUTY NA MARATON? [PRZEGLĄD MODELI]

W tamtych czas wszystkie buty sportowe wyglądały tak samo: wykonywane były z ciemnej, jednolitej skóry, po bokach buta w celu wzmocnienia wszywano skórzany pasek. Adi przyjrzał się swoim pracownikom i stwierdził, że trudno mu nawet z niewielkiej odległości odróżnić swój produkt od produktów innych firm. W związku z tym postanowił pomalować boczne, skórzane paski na biało. Dlaczego akurat trzy? Dwa wykorzystywano jeszcze za czasów Gebruder Dassler, a cztery wydawały się mało przejrzyste.

W 1948 Adi zawarł umowę z Emilem Zatopkiem, by biegał w jego butach. To był strzał w dziesiątkę. W 1952 Zatopek na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach wybiegał cztery medale (jednak aby nie narażać się komunistycznym władzom, jego buty miały tylko dwa paski. Emil chciał uniknąć problemów związanych ze współpracą z kapitalistyczną firmą). W biegu na 5000 m brązowy medal zdobył Herbert Shade, który również miał na sobie buty firmy adidas.

W Helsinkach Adi odkrył jednak, że trzech pasków używa też druga, bardzo popularna w tamtych czasach firma obuwnicza - Karhu. Adi postanowił działać. Zaraz po Igrzyskach zaprosił menedżerów firmy na rozmowę i poprosił o prawo do wyłączności wykorzystywania trzech pasków. Przedstawiciele Karhu zgodzili się, w zamian za niewielką sumę pieniędzy.

Adi Dasler musiał być niezwykłym człowiekiem pod względem przedsiębiorczości. Jeździł po świecie, docierał do takich sław jak Muhammad Ali czy Franz Beckenbauer. Wsłuchiwał się w potrzeby największych gwiazd sportu i obdarowywał je specjalnie dopasowanymi butami. W 1960 roku 75 proc sportowców startowała na Igrzyskach Olimpijskich w jego obuwiu.

Adolf zmarł w 1978 roku, w wieku 78 lat.