Bez butów (albo tylko w jednym) po medal. Niezwykłe historie lekkoatletyczne

Do niezwykłej sytuacji doszło podczas rozgrywanych w 1986 roku w Stuttgarcie lekkoatletycznych Mistrzostwach Europy. W trakcie finałowego biegu sztafetowego 4x400 m, w czasie zamieszania związanego z przekazywaniem pałeczki w tłumie biegaczy, reprezentujący Wielką Brytanię Brian Whittle stracił lewego buta.

Mimo tego przebiegł swoją zmianę w 45 sekund i przyczynił się do sukcesu drużyny. Brytyjczycy zwyciężyli bowiem z czasem 2:59.84, ustanawiając tym samym nowy rekord mistrzostw. Skarpetę Whittle'a okrzyknięto zaś "najszybszą skarpetą w historii".

Historia zna więcej takich przypadków. Cztery lata temu, podczas bostońskiego halowego Grand Prix Etiopczyk Dejen Gebremeskel, w wyniku nadepnięcia przez rywala, stracił buta. Stało się to zaledwie kilka sekund po starcie! Mimo tego ukończył wyścig na 3000 m jako zwycięzca! Pokonał między innymi słynnego Mo Faraha, który udzielając wywiadu po biegu nie dowierzał w to, co przed chwilą miało miejsce.

Rok później obaj panowie rywalizowali na 5000 m podczas igrzysk w Londynie. Wówczas górą był Farah, Gebremeskel zdobył srebro. Tym razem obaj ukończyli bieg w kompletnym obuwiu.

Podobna sytuacja miała miejsce na tegorocznych mistrzostwach USA. W biegu na 800 m bez buta tuż przed finiszem została Ajee Wilson. Zdołała ukończyć bieg na trzecim miejscu i zakwalifikować się na mistrzostwa świata.

O ile bieganie bez butów na równiutkiej bieżni mieści się w głowie, o tyle w biegach przełajowych już nieco mniej. Zwłaszcza, jeśli na trasie leży kilkanaście centymetrów śniegu. W takich właśnie warunkach przyszło rywalizować Clare Carroll w przełajowych mistrzostwach USA w 2009 roku. Nie stanęło jej to jednak na przeszkodzie w drodze po medal - ukończyła zawody na 3. miejscu.