MŚ 2018. Luksemburg - Senegal. Bez dynamiki, pomysłu i zwycięstwa. Mało plusów, więcej minusów. Polska nie ma się czego bać?

Balde i Sarr swój potencjał pokazali już zresztą w trakcie sezonu. Pierwszy rozegrał 33 mecze w barwach AS Monaco, w których zdobył 8 bramek i zaliczył aż 11 asyst. Po transferze z Lazio (za 30 mln euro!) bardzo szybko wypracował sobie miejsce w podstawowym składzie drużyny, w której występuje również Kamil Glik. Drugi natomiast zbierał pozytywne noty za grę w Stade Rennais. We francuskim klubie spędził na boisku 1866 minut (27 meczów), podczas których strzelił 5 goli i zaliczył tyle samo asyst.

Do Balde i Sarra dodać należy również Mame Dioufa ze Stoke City, który na murawie pojawił się w drugiej części meczu. Przede wszystkim trzeba jednak pamiętać o Sadio Mane, który na Stade Josy Barthel w Luksemburgu się nie pojawił, ponieważ wciąż odpoczywa po finale Ligi Mistrzów.

Dwie wieże, tak środkowych defensorów reprezentacji Senegalu określił trener Andrzej Strejlau komentujący spotkanie naszych grupowych rywali z Luksemburgiem na antenie Polsatu Sport. Trafił idealnie, bo Kalidou Koulibaly i Salif Sane (wszedł na boisko po przerwie) to obrońcy niezwykle rośli. Pierwszy z nich ma 1,87 m wzrostu, a do tego niesamowity wyskok, który udowodnił kilkukrotnie przy stałych fragmentach gry, tak jak w 12. minucie, kiedy oddał groźne uderzenie po rzucie rożnym. Drugi mierzy jeszcze więcej, bo aż 1,96 m. Obydwaj są w dodatku niezwykle silni i dobrze zbudowani.
Obydwaj swoje umiejętności - podobnie jak skrzydłowi - udowodnili w niedawno zakończonym sezonie ligowym. Koulibaly był jednym z najważniejszych zawodników Napoli, dla którego rozegrał aż 45 spotkań we wszystkich rozgrywkach, strzelając w nich 5 goli; drugi zaś wystąpił w 32 spotkaniach Bundesligi w barwach Hannoveru 96 (4 gole) i grał na tyle dobrze, że zapracował na transfer do Schalke 04.

Na wyróżnieniu skrzydłowych i środkowych obrońców komplementy w zasadzie się kończą. Można byłoby wyróżnić jeszcze M`Baye Nianga (za kilka groźnych uderzeń zza pola karnego), czy Idrissę Gueye (za to, że w pierwszej połowie starał się regulować tempo gry i przejmować na siebie odpowiedzialność za rozgrywanie). Pierwszy w drugiej połowie nie był już jednak tak groźny, a drugi po przerwie na boisko w ogóle już nie wyszedł.

Afrykańskie zespoły zazwyczaj kojarzą się z szybką i dynamiczną grą. Podobnego występu można więc było spodziewać się po Senegalu. Jeżeli jednak ktoś właśnie tego oczekiwał, to mocno się rozczarował. Większość zawodników zespołu Aliou Cisse wyglądała na ociężałych i przemęczonych. Z jednej strony taki stan rzeczy można wytłumaczyć ciężkimi treningami na obozie przygotowawczym, z drugiej jednak to nie pierwszy raz, kiedy reprezentacja Senegalu gra w
podobnym stylu. W marcu bowiem, grając równie przeciętnie, zremisowała z Bośnią i Hercegowiną (1:1), a także z Uzbekistanem (0:0).

Senegal z reprezentacją Polski na mundialu zagra już w 1. kolejce spotkań grupy H, we wtorek 19 czerwca o godz. 17:00 na Otkrytije Arenie w Moskwie.
Zanim jednak Lwy Terangi staną naprzeciw biało-czerwonych, rozegrają jeszcze dwa mecze towarzyskie. 8 czerwca zmierzą się z Chorwacją, a trzy dni później z Koreą Południową. W tym samym czasie Polska zagra z Chile (8 czerwca w Poznaniu) i Litwą (12 czerwca w Warszawie).