Z kim ściga się Barcelona

Od miesięcy fachowcy spierają się, czy Barcelona Pepa Guardioli jest najlepszym klubowym zespołem w historii. Oto drużyny, które są wymieniane obok Katalończyków.

Real Madryt 1953-60


- Oni nie są ludźmi, to co wyprawiają nie jest grą, której mnie uczono - mówił wielki Bobby Charlton, gdy jego Manchester United przegrał w półfinale Pucharu Europy z Realem 1:3 (w rewanżu było 2:2 i w finale zagrali Hiszpanie). Drużyna Alfredo Di Stefano, Ferenca Puskasa i Francisco Gento pięć razy z rzędu wygrała Puchar Europy, w 1960 r. pokonała w finale Eintracht Frankfurt 7:3.

Inter 1962-67


Dzięki tej drużynie sławę zyskał termin 'catenaccio'. Urodzony w Argentynie trener Helenio Herrera dokonał rewolucji w taktyce, zmuszając piłkarzy do obsesyjnego myślenia o defensywie i cierpliwego wyczekiwania na ewentualną okazję do kontrataku. Pionierzy nowego stylu podbili Europę, a ich pierwszy triumf w Pucharze Europy (1964) miał wymiar symbolu - pokonali niedoścignionych artystów z Realu Madryt, sukces powtórzyli rok później. Na następny triumf w tych rozgrywkach Inter czekał do 2010 r., gdy Puchar Europy zdobyła drużyna prowadzona przez Jose Mourinho.

Ajax 1965-73


Wielki Ajax stworzył Rinus Michels, prekursor tzw. futbolu totalnego, który później przyniósł medale mistrzostw świata reprezentacji Holandii. Rewolucyjny styl opierał się na niespotykanej dotychczas wszechstronności piłkarzy, która wymagała żelaznej kondycji i perfekcyjnego panowania nad piłką. Ale Michels imponował graniczącą z jasnowidztwem intuicją w wyszukiwaniu talentów. Wśród nich był Cruyff, syn stadionowej sprzątaczki. Królem strzelców ekstraklasy został jako 20-latek, i to z imponującą średnią ponad jednego gola na mecz! Umiał w pojedynkę rozstrzygnąć mecz, ale nie był boiskowym egoistą. Wiele zawdzięczają mu partnerzy, którzy prawdopodobnie osiągnęliby o wiele mniej, gdyby Cruyff nie wykorzystał ich predyspozycji. Cruyff poprowadził Ajax do trzech zwycięstw w Pucharze Europy z rzędu.

Bayern 1971-76


Ostatni zespół, który po Puchar Europy sięgał trzy razy z rzędu, odpowiedź na futbol totalny Ajaksu Amsterdam. Wielka drużyna, której w decydujących momentach nie brakowało szczęścia. W 1974 r. wyrównującego gola w finale z Atletico strzeliła na minutę przed końcem dogrywki, rok później przy stanie 0:0 sędzia nie uznał prawidłowo strzelonego gola dla Leeds, w 1976 r. Saint Etienne zmarnowało w finale mnóstwo szans na bramki i przegrało 0:1. Sześciu piłkarzy Bayernu (m.in. Franz Beckenbauer i Gerd Mueller) w 1974 r. zdobyło z Niemcami mistrzostwo świata.

Liverpool 1977-84


Trener Bob Paisley - wcześniej asystent równie cenionego Billa Shankly'ego - pracował w Liverpoolu dziewięć lat, ostatecznie wyplenił nieśmiertelne 'kick nad rush' (kopnij i biegnij) i sięgnął po największe triumfy w historii klubu. Jego zespół trzy razy zdobył Puchar Europy (żaden trener nie ma tylu triumfów), sześć razy mistrzostwo. W 1984 r. prowadzony już przez Joe Fagana Liverpool zdobył kolejny Puchar Europy.

Milan 1987-90


W plebiscycie magazynu 'World Soccer' drużyna Arrigo Sacchiego została uznana za najlepszą drużynę klubową w historii, nad nią wybitni fachowcy umieścili tylko reprezentacje narodowe - Brazylię z 1970 roku, Węgry '53 i Holandię '74. Drużyna z Marco van Bastenem, Ruudem Gullitem i Frankiem Rijkaardem - odnawiająca ducha holenderskiego futbolu totalnego z lat 70. przeszła do historii. Grała spektakularnie, dwukrotnie z rzędu wywalczyła Puchar Europy, czego do dziś nikt nie powtórzył, w półfinale potrafiła rozbić Real Madryt 5:0, a w finale Steauę Bukareszt 4:0.

Więcej o:
Copyright © Agora SA