Rekordzista, showman, wybitny bramkarz. Buffon zagrał w reprezentacji po raz 136.

Gianluigi Buffon to piłkarz utożsamiany z turyńskim Juventusem tak samo jak Steven Gerrard z Liverpoolem, Paolo Maldini z Milanem czy Francesco Totti z AS Romą. Buffona od tych piłkarzy różni tylko jedno - nie jest wychowankiem klubu, z którym jest kojarzony. Barwy ?Starej Damy? reprezentuje od 12 lat. Juventus musiał za niego zapłacić Parmie 54,5 mln euro, co do dzisiaj jest rekordową kwotą wydaną na jakiegokolwiek bramkarza. We wtorek Buffon wystąpił w reprezentacji Włoch po raz 136., wyrównując rekord należący do Fabio Cannavaro.

Tych dwóch piłkarzy łączy pewna nierozerwalna więź. Gdy Buffon debiutował w kadrze w wieku 19 lat w barażach o awans do MŚ 1998 z Rosją, stracił jedną bramkę. Jej strzelcem był... Cannavaro. Włoski obrońca w 2006 roku został uznany najlepszym piłkarzem świata, dostając Złotą Piłkę. Buffon zajął 2. miejsce. W XXI wieku spośród bramkarzy tylko on i Oliver Kahn znaleźli się w czołowej trójce tego głosowania.

Legenda z przypadku?

Trudno nie dziwić się kibicom Juventusu hołubiącym Buffona i traktującym go niemal jak własnego wychowanka. W 2006 roku po aferze Calciopoli oraz degradacji turyńskiego klubu do Serie B z zespołu odeszły niemal wszystkie gwiazdy, począwszy od ówczesnego kapitana, Fabio Cannavaro, przez Patricka Vieirę, po Zlatana Ibrahimovicia. Buffon został, czym zaskarbił sobie dozgonną wdzięczność i sympatię wszystkich sympatyków Juventusu. Jednak paradoksalnie to degradacja sprawiła, iż włoski bramkarz został w Turynie. - Prawdopodobnie dołączyłbym do Milanu, ze względu na chęć podjęcia nowego wyzwania, lecz gra w drugiej lidze była wystarczającym wyzwaniem i czułem, że robię właściwą rzecz - tłumaczył sam zainteresowany w wywiadzie dla "FourFourTwo" z 2008 roku. Ta wypowiedź mówi wiele o nim. To człowiek nieumiejący skupić się na jednej rzeczy. Z tego powodu nie zrobił kariery jako napastnik - na tej pozycji grał do 13. roku życia. Męczyło go bieganie i nieustanne znajdowanie się pod presją. Na bramce stanął przez przypadek, wobec kontuzji innych golkiperów. - Lubię myśleć o wszystkim naraz, nie mam cierpliwości potrzebnej do skupienia się na jednej rzeczy przez dłuższy czas. Wybrałem pozycję, na której muszę podejmować błyskawiczne decyzje - tłumaczy swoją decyzję.

W jego grze można zauważyć brak wyszkolenia technicznego, typowego dla bramkarzy. Buffon ufa swojemu instynktowi, nie jest "produktem" żadnej szkółki bramkarskiej. Uważa to za swoją największą zaletę. Jego interwencje to efekt wrodzonego talentu. Wielu obserwatorów może drażnić jego zachowanie na boisku. Nie ukrywa swych emocji, wiecznie wydaje się mieć coś do powiedzenia, może sprawiać wrażenie pozera lub aktora. - Lubię myśleć o sobie jako o bufonie, klaunie, którego zadaniem jest dawanie rozrywki ludziom, granie głupiej roli. Robię to specjalnie, by utrzymać połączenie między sportem a poczuciem, iż tak naprawdę jest to cyrk. Poza tym każdy wie, że pies, który dużo szczeka, nie gryzie - broni się włoski bramkarz.

Buffon musiał zostać sportowcem - takiego wyboru nie ma osoba, której matka rzucała dyskiem, ojciec podnosił ciężary, dwie siostry grały w siatkówkę, a wujek w koszykówkę. Gianluigi jest również bratankiem byłego bramkarza Milanu i reprezentacji Włoch, Lorenzo Buffona. Środowisko, w jakim się wychował, odcisnęło ogromne piętno na jego przyszłych wyborach. - Być może byłem inaczej wychowany od innych piłkarzy, może to zasługa nauk, jakie posiadłem od moich rodziców w kwestii tego, jak powinienem się zachowywać w stosunku do innych ludzi.

To również jeden z powodów, dla których został w Juventusie i dzisiaj nie reprezentuje barw innego klubu.

Sielanka nie trwała wiecznie

Jako piłkarz osiągnął niemal wszystko - brakuje mu jedynie mistrzostwa Europy oraz trofeum za zdobycie Ligi Mistrzów. W obu rozgrywkach przegrywał w finałach - z Hiszpanią w 2012 roku oraz 9 lat wcześniej po serii rzutów karnych z Milanem. Braki na półce z trofeami to jednak zwykła błahostka w obliczu problemów, jakie przeżywał między grudniem 2003 roku a czerwcem 2004. - Cierpiałem z powodu depresji, widywałem się z psychologiem - wyjawił nieoczekiwanie w 2008 roku. Sam kiedyś twierdził: "psychologowie to złodzieje, nigdy nie postawię nogi w takim gabinecie", lecz zdanie zmienił. - Nigdy nie zrozumiałem, dlaczego to mi się przytrafiło - ani przed, ani w trakcie, ani po. Nie byłem szczęśliwy prywatnie ani zawodowo. Moje nogi potrafiły nagle zacząć się trząść. To był fatalny okres, gdyż jestem pogodną, optymistyczną osobą. Nie wiedziałem, jak bogaty człowiek może cierpieć ze względu na depresję - wyjawił. Nawet będąc w szatni tuż przed meczem, myślami był gdzie indziej. Nie rozmawiał z nikim, a tuż po spotkaniach znikał, czym prędzej pędząc do domu. - Choroba odeszła nagle. Byłem przerażony koniecznością wychodzenia na boisko, lecz podczas mistrzostw Europy w Portugalii i strasznego meczu z Danią byłem jedyną osobą, która się uśmiechała - tłumaczy.

Poza boiskiem powodował liczne kontrowersje. Zdarzyło mu się kupić sfałszowany dyplom, dzięki któremu poszedł na uniwersytet. Jeszcze podczas gry w Parmie Buffon zmienił numer z 1 na 88. Później stwierdził, iż nie zdawał sobie sprawy z neonazistowskiej symboliki tej liczby. "H" to 8 litera alfabetu, a więc 88 odnosi się do HH, co oznacza "Heil Hitler". Już wcześniej włoski bramkarz nosił koszulki z nadrukiem "Boia chi molla", czyli "Śmierć tchórzom". Hasła tego używali faszyści za czasów Benito Mussoliniego. Buffon to zachowanie również tłumaczył swoją niewiedzą dotyczącą historii. W 2012 roku nieco szumu narobiła kolejna jego wypowiedź. W meczu Milanu z Juventusem Sulley Muntari zdobył słynnego "gola widmo", którego sędzia nie uznał, mimo iż piłka znacznie przekroczyła linię bramkową. - Nawet gdybym wiedział, że bramka padła, na pewno nie powiedziałbym o tym sędziemu - powiedział bezpośrednio po meczu. Natychmiast został skrytykowany przez ludzi oczekujących od niego bycia prawdziwym wzorem postępowania dla młodzieży.

Pomimo 35 lat na karku "Superman" nie stracił żadnego ze swoich atutów. Nawet jeśli przydarzy mu się jeden słabszy mecz, w kolejnym ponownie udowadnia swoją klasę. - Włosi mają w bramce monument - nie szczędził pochwał pod adresem Buffona Ljubosław Penew, trener reprezentacji Bułgarii, po piątkowym meczu eliminacji MŚ 2014. Przyszłoroczny mundial nie musi być jego ostatnim. - Jeśli czujesz się dobrze, możesz grać dobrze nawet po czterdziestce - twierdzi Buffon. Na ile jemu wystarczy dobrego samopoczucia?

Więcej o:
Copyright © Agora SA