Znani obcokrajowcy w Ekstraklasie. Większość z nich zawodziło

Przed Ekstraklasą: Zanim w wieku 33 lat trafił do Pogoni, zwiedził 12 innych klubów. Z Palmeiras i Corinthians zdobywał mistrzostwo Brazylii, z Besiktasem mistrzostwo Turcji, a z Fiorentiną Puchar Włoch. Zaliczył epizody w Parmie i w Benfice. Na igrzyskach w Atlancie zdobył z reprezentacją Brazylii brązowy medal, w dorosłej kadrze zagrał 10 razy.

W Ekstraklasie: Do Pogoni trafił z brazylijskiego Atletico Mineiro wiosną 2006 i miał wraz z 19 (!) rodakami pomóc drużynie awansować do Pucharu UEFA. Rok później 'brazylijska' Pogoń stoczyła się na dno tabeli i spadła z Ekstraklasy. Amaral zagrał w Polsce 16 meczów i strzelił jednego gola.
Po Ekstraklasie: Po spadku Pogoni wrócił do Brazylii. Rok później był już zawodnikiem australijskiego Perth Glory. Jego ostatnim jak do tej pory klubem
pozostaje Gremio Catanduvense de Futebol.

Przed Ekstraklasą: Już w wieku 19 lat zadebiutował w Bundeslidze w barwach Borussii Moenchengladbach. Największe sukcesy odniósł po transferze do Werderu - zdobył dwa mistrzostwa Niemiec i dwa krajowe puchary. W 1992 roku pomógł Werderowi sięgnąć po Puchar Zdobywców Pucharów. Wystąpił na mistrzostwach Europy w 1988 roku, reprezentacja RFN odpadła tam w półfinale. Jego wielka kariera skończyła się w 1996 roku, po transferze do Tasmanii Berlin.

W Ekstraklasie: Kiedy przychodził do Widzewa w 1997 roku miał już 35 lat. Został pierwszym Niemcem, który zagrał w polskiej lidze i... tyle dobrego można o nim powiedzieć. Na boisku przydawał się rzadko, za to dawał zarobić łódzkim pubom i kasynom. Zagrał tylko w ośmiu meczach, ale do kolekcji tytułów mógł dopisać mistrzostwo Polski.

Po Ekstraklasie: W Widzewie spędził tylko pół roku, później kopał piłkę w amatorskich klubach. W wieku 38 lat zakończył karierę.

Przed Ekstraklasą: Karierę zaczął w Sparcie Rotterdam, skąd trafił do Willem II. Przez pięć sezonów był podstawowym obrońcą zespołu. W 2004 roku przeniósł się do AZ Alkamaar i tam odniósł największe sukcesy. W 2009 roku został mistrzem Holandii i zdobył Superpuchar kraju. W lidze holenderskiej rozegrał ponad 300 meczów, wiele z nich jako kapitan zespołu. Zagrał 10 meczów w reprezentacji Holandii, wystąpił na mundialu w Niemczech.

W Ekstraklasie: W rundzie jesiennej nie wyróżniał się tak, jak tego oczekiwano, ale na pewno nie zawiódł. Zagrał w 12 meczach i pomógł Wiśle sięgnąć po mistrzostwo.

Po Ekstraklasie: Wciąż gra w Wiśle

Przed Ekstraklasą: Legenda Dynama Kijów. W barwach tego klubu rozegrał ponad 300 meczów, strzelił 28 goli. Pięć razy świętował mistrzostwo Związku Radzieckiego i cztery razy puchar. Aż 80 razy zagrał w reprezentacji, wystąpił na trzech mundialach, 1988 roku z kadrą ZSRR dotarł do finału mistrzostw Europy, przegranego 0:2 z Holandią.

W Ekstraklasie: 32-letni Demjanenko przyszedł do Widzewa w 1991 roku. Miał za sobą wówczas nieudaną przygodę z niemieckim Magdeburgiem. Widzew nie miał z niego wiele pożytku, po jednym sezonie i 13 meczach piłkarz wyjechał z Polski.

Po Ekstraklasie: Wrócił do Dynama Kijów. Zagrał jeszcze 14 meczów, zdobył jedną bramkę i został mistrzem Ukrainy. To był jego ostatni sezon w karierze. W 2000 roku zajął trzecie miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza w historii Ukrainy.

Przed Ekstraklasą: Zaczynał w Realu Union, trzy sezony spędził w Osasunie, przez rok grał w Eibar i przeniósł się do Levante. Tam spędził aż osiem lat, grał w Primera Division, był kapitanem zespołu.

W Ekstraklasie: 32-letni Descarga miał być gwiazdą Legii, tymczasem z powodu groźnych kontuzji zagrał w Ekstraklasie tylko jeden mecz. Podczas jego pobytu w Legii na jaw wyszedł udział Descargi w aferze korupcyjnej. Hiszpańska telewizja ujawniła, że w 2007 roku piłkarz pośredniczył w sprzedaniu meczu z Athletic Bilbao.

Po Ekstraklasie: Po roku spędzonym w Legii wrócił do drugoligowego Realu Union, gdzie występuje regularnie. Zespół zakończył rozgrywki na 21. miejscu i spadł do niższej ligi.

Przed Ekstraklasą: Kameruńczyk błyszczał głównie w reprezentacji młodzieżowej. Na igrzyskach w Sydney zdobył złoty medal. Był wtedy zawodnikiem Eintrachtu Brunszwik. Po olimpiadzie przeniósł się do Eintrachtu Frankfurt, skąd trafił do Stuttgartu. Później zaczęła się jego wędrówka po Europie. W ciągu siedmiu lat zaliczył siedem klubów, w pięciu krajach. Najlepiej spisywał się w Rosji - w Szynniku Jarosław i Krylii Sowietow Samara. Po sezonie w Duisburgu pograł w greckim Levadiakosie i przyszedł do Wisły.

W Ekstraklasie: W Ekstraklasie zagrał tylko cztery razy, mimo że jego jedynym rywalem na lewej obronie był przesunięty z pomocy Dragan Paljić. Po skończonym niedawno sezonie klub nie przedłużył z nim kontraktu.

Po Ekstraklasie: Szuka klubu

Przed Ekstraklasą: Najlepiej radził sobie w barwach Kaiserslautern, z którym sensacyjnie zdobył mistrzostwo Niemiec w 1998 roku. Przez kolejne cztery sezony był podstawowym piłkarzem zespołu. Drugie mistrzostwo Niemiec zdobył z Werderem Brema, ale był w tym klubie tyko rezerwowym. Później zaliczył trzy niezłe sezony w Anglii (w Derby i Crystal Palace), na półtora roku wrócił do Niemiec i znów przeniósł się do Anglii.

W Ekstraklasie: Z Walsall trafił do Jagiellonii. 32-letni pomocnik w Białymstoku spisywał się dobrze, w rundzie jesiennej 2009 zagrał w 15 meczach i strzelił dwa gole. Nie potrafił dogadać się jednak z władzami klubu i odszedł.

Po Ekstraklasie: Rundę wiosenną spędził już w austriackim Wolfsberger, gdzie gra do dziś.

Przed Ekstraklasą: Wychowanek brazylijskiego Recife w 1999 roku trafił do Olympique Marsylia. Zagrał nawet w finale Pucharu UEFA (przegranym z Parmą 0:3). Szybko jednak wrócił do Brazylii. W Europie zabłysnął ponownie jako piłkarz portugalskiej Leirii. Przeszedł do Sportingu Lizbona, ale nie wywalczył tam miejsca w składzie.

W Ekstraklasie: W Legii szybko stał się jedną z gwiazd Ekstraklasy. Świetnie grał na lewej obronie, doskonale wykonywał stałe fragmenty gry. Przyczynił się do mistrzostwa Polski w 2006 roku. Dwa sezony później świętował zdobycie Pucharu Polski. Z Legii odszedł w połowie sezonu 2008/2009. Po sezonie w Brazylii na pół roku wrócił do Ekstraklasy, do Korony Kielce. W polskiej lidze rozegrał w sumie 66 meczów i strzelił 11 goli.

Po Ekstraklasie: Wrócił do Recife, do klubu Santa Cruz

Przed Ekstraklasą: Po świetnych występach w Sparcie Rotterdam trafił do Ajaksu. Przez trzy sezony (z przerwą na wypożyczenie do Bredy) grał regularnie, zdobył Puchar Holandii i dwukrotnie Superpuchar. Po odejściu z Ajaksu zmieniał kluby jak rękawiczki. Nie przebił się w Nantes i Alkaamar, zagrał świetny sezon w Sparcie Rotterdam, zaliczył epizod w saudyjskim Ittihad, odbudował formę w Bredzie i odszedł do tureckiej Kasimpasy. Zdążył zagrać 12 meczów w reprezentacji Maroka.

W Ekstraklasie: Z Turcji wyciągnął go trener Wisły Robert Maaskant. Boukhari miał problemy z nadwagą, nie spełnił oczekiwań, ale zdobył jedną z najważniejszych bramek Wisły w sezonie - w doliczonym czasie gry zapewnił przyszłym mistrzom zwycięstwo nad Cracovią. Wiosną już nie pojawił się na boisku i jego bilans w Ekstraklasie zamknął się na 9 meczach i 1 golu. Po sezonie odszedł z klubu.

Po Ekstraklasie: Szuka klubu