Dzieci i trening sportowy

Czy dziecko w wieku 8-12 lat jeżdżąc na nartach powinno być poddawane maksymalnym obciążeniom treningowym, czy raczej jazdę na nartach powinno traktować jako zabawę rozwijającą w sposób wszechstronny jego organizm i psychikę?

Czy dziecko chcąc startować w zawodach ma do wyboru jedną drogę "wyczynowca" prowadzącą przez ogromne wyrzeczenia i poświęcenia? Czy wiek 8-12 lat możemy traktować jako "bazę wyjściową" do dalszego szkolenia sportowego?

Odnosi się to do jazdy rekreacyjnej z elementami sportowej - która w założeniach nie ma treningu specjalistycznego, tylko naukę jazdy na nartach w formie zabawowej takiej, aby jak najwięcej radości przyniosła dziecku, nie stresując go przy tym.

Sport rekreacyjny wyróżnia się tym, iż jest masowo uprawiany dla zdrowia i rozrywki jako forma czynnego wypoczynku. Natomiast sport wyczynowy charakteryzuje się podporządkowaniem życia ścisłemu reżimowi treningowemu, który w założeniach ma prowadzić do osiągnięcia mistrzostwa lub rekordowych wyników. Osiąganie tych celów w tym przypadku nie zawsze idzie w parze z poprawą zdrowia.

Dziecko w wieku 8 lat jest ciekawe nowych umiejętności, doświadczeń ruchowych. Wszystkie elementy ruchowe składające się na rozwój są w okresie najlepszych właściwości.

Jeżeli spojrzeć na wytyczne Centralnego Ośrodka Medycyny Sportowej dotyczące kryteriów wiekowych przy kwalifikacji do sportu, to dzieci uprawiające narciarstwo zjazdowe treningi powinny rozpocząć w wieku 10 lat, natomiast przystąpić do zawodów w wieku 12 lat. Daje nam to wstępną odpowiedź dotyczącą rozpoczęcia specjalizacji u dzieci.

Gdy dziecko wyraża ponadprzeciętne zainteresowanie i zdolności uprawianą dyscypliną sportu, a w tym przypadku narciarstwem zjazdowym, nie róbmy z niego w tym wieku wyczynowca. Pozwólmy mu nacieszyć się uprawianą dyscypliną właśnie poprzez uczestniczenie w sporcie rekreacyjnym. Dzieje się to dlatego, iż dziecko w tym wieku nie poddaje się ostremu reżimowi treningowemu. Będąc młodzikiem nie powinno wykonywać planu treningowego juniora młodszego lub juniora, aby osiągnąć w tym wieku np. mistrzostwo kraju.

Jeżeli nasz uczeń po tym okresie będzie dalej chciał "bawić się" w sport, tylko na wyższym poziomie, będzie miał taką możliwość w klubie sportowym lub szkole mistrzostwa sportowego.

Start w zawodach "amatorskich" i całe szkolenie w tym wieku ma wpłynąć pozytywnie na wszechstronny rozwój psychomotoryczny dziecka. W przypadku talentów ma dać bazę wyjściową do dalszego szkolenia już ściśle sportowego, którego finalnym celem jest osiągnięcie mistrzostwa w dorosłym wieku.

Szkoląc dzieci w wieku 8-12 lat na poziomie sportu rekreacyjnego stwarzamy bazę do wykorzystania w późniejszych latach. Dzieci te mogą brać udział w zawodach przeznaczonych dokładnie dla nich, aby mogły się bawić na takich imprezach. Są to zawody amatorskie typu mistrzostw szkół podstawowych lub inne.

Zajmując się szkoleniem dzieci, nie upatrujmy w nich przyszłych mistrzów poddając ich bezwzględnym treningom (najczęściej bywa, że trening przypomina "katowanie").

Pamiętajmy, że dziecko poprzez zabawę "wciągnie" się do uprawiania sportu rekreacyjnego, który w przypadku późniejszej selekcji przekształci się w sport wyczynowy. Nie "pchajmy" dzieci na siłę w świat sukcesów okupionych kontuzjami, rozczarowaniami, po których będąc jeszcze dziećmi definitywnie kończą uprawianie narciarstwa zjazdowego. Pamiętajmy o etapach w rozwoju sportowym: zabawa - sport rekreacyjny - sport wyczynowy.

Copyright © Agora SA