Mundial 2018. Japonia - Polska. Suma szczęścia i nieszczęścia równa się zero. Rozstrzygnięcia w grupie H sprawiedliwe

Po co tyle o afrykańskim rywalu? Bo mecz nimi zdeterminował cały nasz mundial i przywrócił sprawiedliwość. Sprawił, że z tym teoretycznie najmocniejszym w grupie H rywalem - Kolumbią musieliśmy zgrać ultra ofensywnie. Mocarze z Ameryki Północnej bezlitośnie to wykorzystali, a my przełykaliśmy gorzkie 3:0.

Bo w tej Moskwie, to był mecz, w którym opuścił nas stary przyjaciel ekipy Adama Nawałki. Szczęście dopisywało nam długo, najbardziej wtedy, kiedy było potrzebne - w meczach o eliminacje punkty. To z Czarnogórą w Warszawie, przy niebezpiecznym 2:2 w 85 minucie, kiedy Lewandowski skorzystał z tego, że rywal za słabo zagrywał do swego bramkarza i popisał się owocnym sprintem (skąd my to znamy?). Ten gol dał nam spokój i kolejne trafienie. To również z tym samym rywalem tyle, że w Podgoricy, gdy naszym napastnikom piłka do bramki wpaść nie chciała, a Bozowicia przelobował w końcu w 82. minucie Piszczek! To z Armenią - gdy Lewandowski na 2:1 trafił kilkanaście sekund przed ostatnim gwizdkiem. Kilka innych wydarzeń do tej listy moglibyśmy pewnie jeszcze dołożyć, m.in. nawet marcowy, towarzyski mecz z Koreą Południową i gol Zielińskiego dający nam miłe zwycięstwo w końcówce.

Ze szczęściem, według wszelkich teorii, łączą się jeszcze jeszcze dwie sprawy. Po pierwsze trzeba mu pomóc. W eliminacjach czy też na ostatnim Euro widzieliśmy drużynę walczącą. Idącą do przodu, grającą szybko, na jeden kontakt, zaangażowaną. Siedzącą na rywalu. Były okazje, strzały i mniej czasu na błędy. Może dlatego z Czarnogórą, Armenią, Koreą, a wcześniej Irlandią czy Ukrainą dostawaliśmy to, co chcieliśmy.

Mundial, niemal w całości był takiej gry zaprzeczeniem. Tu szczęście mogło pomóc nam chyba tylko gdyby Szczęsny czy Fabiański próbowali zdobyć bramkę wybiciem z własnego pola karnego. Ostatecznie temu pierwszemu pomyślność nie pomagała nawet w  interwencjach. Los nie miał kiedy powiedzieć nam "proszę".

Wydawało się, że czwartkowe spotkanie z Azjatami znów skończymy źli. Szczególnie przez pierwszą połowę. Znów była gra do tyłu, przez defensywę i bramkarza. Znów były długie piłki kierowane do nikogo. I były też proste straty przy krótkich dograniach czy próbach szybszej wymiany. To był fragment meczu,  który można podsumować - mieliśmy piłkę, mieliśmy problem.

Zmiana stylu w drugiej połowie zaowocowała golem, w konsekwencji zwycięstwem. Pewnie też trochę uśmiechnął się do nas los. Rywalowi, co jest paradoksem i sytuacją niezwykle rzadką, taka przegrana pasowała. Pasowało też by się nie wysilać, nie łapać kartek, nie oddawać Polsce piłki - to wszystko mogło odebrać im awans do 1/8 finału. Choć nie było to ładne dla oka, my w starciu o honor tradycyjnie wygraliśmy - oni awansowali, Wszyscy w miarę zadowoleni. Kto wie, co by było gdyby Japończycy musieli gonić wynik. Nie musieli, a denerwowali się za to...Senegalczycy.