Chłopcy na medal. Od kancelarii po pomoc dzieciom. Co robią zawodnicy "brązowej" ekipy Hiddinka? Tylko kilku gra dla Rosji

Wiaczesław Małafiejew, po zakończeniu kariery, zajął się biznesem, ukończył prawo i otworzył własną kancelarię, która pomaga zawodnikom w sporach klubowych. Po śmierci Konstantina Sarsanii otrzymał też stanowisko wicedyrektora sportowego w Zenicie, w którym to w 2016 roku zakończył karierę. Wynik? Całkiem niezły 442 mecze przez 17 lat. Trzeci z golkiperów, Władimir Gabułow, w imię zasady lepiej późno niż wcale, zdecydował się na transfer na zachód. Zawodnik został wykupiony z Arsienału Tuła przez Club Brugge. Co ciekawe wciąż ma szansę na pozycję bramkarza nr 3 kadry - został powołany przez Czerczesowa na listopadowe mecze z Argentyną i Hiszpanią. Osetyńczyk argumentował tę decyzję olbrzymim doświadczeniem, jakie niewątpliwie, Gabułow posiada.

Inny zawodnik tej ekipy, Iwan Sajenko, zakończył reprezentacyjną karierę w 2011 roku z powodu nawracającego bólu kolan, jednak bracia Bierezuccy, Siergiej Ignaszewicz, Jurij Żyrkow, Dmitrij Torbiński czy Aleksandr Aniukow nadal regularnie wybiegają na boisko. W środowisku piłkarskim wciąż krąży żart, który mówi, że świat się skończy, a obrona CSKA nadal będzie składać się z tych samych zawodników - wspomnianych bliźniaków Aleksieja i Wasilija oraz  Ignaszewicza, który ma już na koncie 800. meczów w karierze. Cała trójka przypomniała o sobie szerszemu gronu kibiców m.in. w dwumeczu z londyńskim Arsenalem w Lidze Europy. Przypomniała w dosłownym tego słowa znaczeniu - skład defensywy "Koni" był taki sam jak w poprzednim pojedynku tych ekip w... 2006 roku. Ukazała jednak swoje słabości i fakt, że wiek nie pozwala już chociażby na dobrą zwrotność. Nie zmienia to faktu, że w obliczu kontuzji Wasina i Dzikiji, wciąż są... najlepszymi zawodnikami na swojej pozycji w kraju. Dramat? To mało powiedziane. Żarty o nieśmiertelności braci i "trzeciego bliźniaka" mogą jednak wkrótce przejść do lamusa, gdyż cała trójka środkowych obrońców CSKA prawdopodobnie zakończy kariery i zajmie się pracą na rzecz klubu. Kolejny z graczy, Jurij Żyrkow jest zawodnikiem Zenitu i wciąż ma tę szybkość i umiejętności techniczne, których może pozazdrościć mu wielu młodych graczy, Aleksandr Aniukow gra w rezerwach klubu z Petersburga, zaś Dmitrij Torbiński, w lutym 2018 roku, podpisał umowę z Baltiką Kaliningrad, drużyną z drugiego poziomu rozgrywkowego. 

Paweł Pogrebniak, co prawda na Euro nie pojechał z powodu urazu kolana, ale miał wpływ na awans reprezentacji Rosji na mistrzostwa w Austrii i Szwajcarii. Wiąże się z nim ciekawa historia - Rosjanin jest obecnie zawodnikiem beniaminka Premjer-Ligi, FK Tosno. Przeniósł się tam w tym roku po tym jak Dynamo zerwało z nim trwający jeszcze pół roku kontrakt. Potrzebowano wymówki, gdyż klub w obliczu problemów finansowych musiał pozbyć się zawodnika, z którego i tak nie było pożytku - zagrał tylko z 24 minuty i był daleki od choćby porządnej formy. Zawodnik znacznie ułatwił im to zadanie - w dniu ligowego meczu z Anży symulował kontuzję. Zrobił to po to by... obejrzeć z trybun mecz Serie A pomiędzy Juventusem a Interem. Sprawa zapewne nie wyszłaby na jaw, gdyby nie fakt, że towarzyszący mu bracia wrzucili na social media pamiątkowe zdjęcie z obiektu Bianconerich. To, oraz inne przewinienia - odebrane prawo jazdy za jazdę pod wpływem alkoholu czy też gra w meczu absolwentów Akademii Spartaka w stroju innego sponsora technicznego, niż ten, który dostarcza sprzęt Dynamo - zaważyły na decyzji moskiewskiego klubu. Pogrebniak za pośrednictwem prawnika zapowiedział walkę o odszkodowanie. Kilka dni temu Komisja Ligi.., przychyliła się do wniosku piłkarza. Klub musi zapłacić mu pieniądze, które otrzymałby do końca obowiązywania kontraktu. W Tosno zaś.. odżył. Beniaminek jest raczej pewnym kandydatem do spadku, ale nie zmienia to faktu, że była gwiazda reprezentacji odzyskała cień dawnego blasku - w kwietniowym meczu z Urałem Jekaterynburg strzelił dwie bramki w jednym meczu. Pierwszy raz od... 10 lat.

Siergiej Siemak to człowiek, który może być wzorem dla innych także w kwestiach pozasportowych - wraz z żoną zaadoptował niepełnosprawną dziewczynkę, z niezwykle rzadką wadą letalną, zwaną "zespołem syreny". Za to, jak i za finansowe wsparcie sierocińców, otrzymał nagrodę za działalność na rzecz dzieci. Warto podkreślić, że dziewczynka to ósme dziecko w rodzinie. Dlatego też z powodu licznej rodziny musiał zrezygnować z zaplanowanego stażu w Manchesterze City.

I wreszcie najważniejsi - Roman Pawliuczenko i Andriej Arszawin. Jeden z nich po Euro dostał szansę gry w Tottenhamie, drugi w  Arsenalu. Pierwszy z Rosjan, w zeszłym roku, dołączył do Araratu Moskwa, nowo powstałego moskiewskiego tworu, który zadebiutował w trzeciej lidze. Szybko jednak rozwiązał kontrakt z klubem i utrzymuje status wolnego zawodnika, po tym jak odrzucił oferty z Indii, Indonezji i Wietnamu. Podobno i on planuje sprawdzić się w roli trenera.

Ale to jednak Arszawin jest największym symbolem najpiękniejszego snu reprezentacji. Po powrocie z Londynu zdołał podnieść Puchar za Mistrzostwo Kraju i... udał się do kazachskiego Kajratu Ałmaty, gdzie wciąż pokazuje, że ma "to coś" i strzela całkiem sporo bramek. W 2017 roku został nawet uznany za najlepszego piłkarza Kazachstanu. Sam Stanisław Czerczesow przyznał, że wciąż monitoruje poczynania zawodnika i gdyby tylko Arszawin był z dziesięć lat młodszy to powołałby go bez wahania. Chociaż można raczej uznać, że ta wypowiedź była jedynie kurtuazją i grzecznym powstrzymaniem zapędów dziennikarzy, to wciąż pokazuje jak wielkim sentymentem obdarzony jest ten zawodnik.

W życiu prywatnym Arszawin nadal przeżywa wzloty i upadki. Nie tak dawno nawoływał swoją drugą żonę do powrotu, po tym jak kolejny raz dał się ponieść nadmiernemu pijaństwu i skutkach z nim związanych. W mediach zaś co jakiś czas pojawiają się przesycone pesymizmem i rezygnacją wyznania zawodnika - w ostatnim wywiadzie dla sports.kz wyznał, że pewnie nawet nie będzie oglądać Mistrzostw Świata.