Sport.pl zagląda do kuchni Tomasza Leśniaka

Przez długie lata Leśniak odpowiadał za prestiżową kuchnię hotelu Sheraton. Od niedawna postawił jednak na swój biznes. Nieopodal Rynku Głównego w Krakowie otworzył obok siebie restaurację Nota i bistro Bene. Sąsiadujące lokale łączy nie tylko osoba Tomka, ale także imponująca podziemna kuchnia. Kłęby pary, skrzynie kolorowych warzyw i krzątający się w białych kitlach kucharze mimowolnie przenoszą nas w klimat królujących w telewizji kulinarnych show. Leśniak sam miał zresztą kiedyś swój program, choć "Spalony" nie zrobił furory na antenie Kuchnia.tv. Bo choć przygodę z reprezentacją krakowianin zaczynał od legendarnej konferencji prasowej w Niemczech na którą wysłał go załamany po porażce z Ekwadorem trener Janas, to znacznie lepiej, niż przed kamerami, czuje się w swoim królestwie wypełnionym rondlami, piekarnikami i nożami.

W życiu Leśniaka zdarza się ostatnio coraz więcej niespodzianek. Przez 12 lat pracy dla reprezentacji zdążył zwiedzić cały świat. Był już w niemal wszystkich krajach europejskich, gotował w Tajlandii i Stanach Zjednoczonych, odwiedził Zjednoczone Emiraty Arabskie. Dzięki olbrzymiemu doświadczeniu na znajomych napotyka się niemal wszędzie. W kazachskim hotelu Rixos President szefem kuchni był Ukrainiec, który gotował Polakom w Charkowie, gdzie bez powodzenia walczyliśmy o punkty eliminacji mistrzostw świata. Podobnie, jak jego zastępca. W Czarnogórze dyrektor gastronomii Hiltona, gdzie spali zawodnicy, współpracował z Leśniakiem kilka lat wcześniej w Belgradzie - gdy kadra Leo Beehakkera zremisowała z Serbami. Znajoma była też szefowa kuchni, która do Hiltona przeniosła się z hotelu Podgorica, gdzie natomiast reprezentacja spała w 2012 roku.

- Pokręcone to wszystko, ale to sama prawda. Góra z górą się nie zejdzie, a człowiek z człowiekiem zawsze. To bardzo ułatwia pracę. W Kazachstanie znajomy szef od razu postawił sprawę jasno. "Tomek, my wiemy czego ty potrzebujesz. Ustalmy szczegóły, detale i będziemy na ciebie czekali aż wrócisz z reprezentacją". Mi też jest automatycznie lżej. Mogę wrócić pamięcią do tamtych miejsc, przeanalizować ich plusy i minusy, założyć czego mogę się po tych ludziach spodziewać, czego mogę od nich oczekiwać - wyjaśnia Leśniak.

Złocisty płyn ma dodać piłkarzom nie tylko siły, ale i szczęścia. Jeden za drugim nalewają go z porcelanowych waz. Obecność przed meczem aromatycznej zupy to zwyczaj dłuższy, niż reprezentacyjny staż któregokolwiek z kadrowiczów. Przestrzegał go każdy kolejny selekcjoner. Nawałka również. Gdziekolwiek byśmy więc nie byli i jakikolwiek rywal by na nas nie czekał, na stole podczas obiadu poprzedzającego walkę na boisku musi zaleźć się rosół. Ten reprezentacyjny gotowany jest na perlicy i giczy cielęcej.

- W dniu meczu nigdy nie zmieniam menu. Od lat jest to samo. Na śniadanie ryżanka lub jaglanka. Na obiad poza rosołem, który jest świętością, serwujemy krem ze słodkich ziemniaków, gotowane udka perliczki, które wcześniej wyjmuję z zupy i obieram ze skóry. Tak samo pierś z kurczaka. Poza tym jest też jakiś filet z białej ryby i koniecznie polędwica wołowa. Węglowodany bierzemy z makaronu, kaszy jaglanej, ryżu białego, dzikiego, a także ryżu z curry - wylicza Leśniak, który przyznaje, że choć składniki meczowego menu nieco ewoluowały (doszły bataty i dziki ryż), to receptura rosołu jego jest ponadczasowa. - Robię go od 12 lat i nie ma mowy, abym coś w nim zmienił - zapewnia.

Już niedługo wielka wyprawa na wschód. Przygotowania do wyjazdu do Rosji idą pełną parą. Tomkowi trudno jednak oczekiwać, że tym razem pójdzie tak gładko, jak w Hiszpanii, gdzie w 2010 roku Polacy wybrali się na towarzyski mecz z przyszłymi mistrzami świata. I to mimo, iż ten zakończył się porażką 0:6. W kuchni poszło jednak znakomicie. Nie przeszkadzał nawet fakt, że pozostali kucharze mogliby bez kłopotu odgrywać rolę ojca Leśniaka. Najstarszy z nich każdego ranka ciągnął młodszego kolegę za rękaw zabierając go na rybny targ. A tam wybrał dla gości najlepsze sztuki.

- A żeby było zabawnie, nic a nic nie mówił po angielsku. A ja zero po hiszpańsku. Oferowali mu nawet tłumacza, ale on tylko machnął na nich ręką i zabrał mnie na ten rynek. Dogadywaliśmy się na migi, ale wyszło to kapitalnie. Uwielbiam Hiszpanię, można tam dostać wspaniałe, świeże rzeczy. No i atmosfera była świetna. Nazywali mnie "Bonito". W ich slangu to znaczy "młody tuńczyk". Jak te dziadki robiły trzy kroki, to ja oblatywałem w tym czasie całą kuchnię. Ale rozumieliśmy się bez słów - opowiada ze śmiechem.

Niezależnie od tego, gdzie wybierają się piłkarze, na każdy wyjazd Tomek zabiera 30-kilogramowa paczkę produktów z Polski. Zawsze więc ma przy sobie białą kaszę gryczaną niepaloną, kaszę jaglaną, płatki ryżowe, ryż czerwony czy ryż dziki. Wszystko to, czego może nie dostać za granicą, a bez czego nie wyobraża sobie swoje kuchni. Kiedy więc przyszło nam wyruszyć na mistrzostwa Europy, suche produkty Leśniaka zajęły dwie palety. Oby więc w Rosji potrzebna była jeszcze jedna, dodatkowa, która wystarczy aż do finału.