Kolarstwo. Kto powinien się spieszyć z wydawaniem wyroku na Froome'a?

Jednak bez względu na to, czy obrona okaże się skuteczna, sam Christopher Froome oraz Team Sky (przypomnijmy, że w grupie jeździ trzech Polaków: Michał Kwiatkowski, Michał Gołaś, Łukasz Wiśniowski) znaleźli się w potrzasku. Udowodnienie przekroczenia dopuszczalnych norm w dawkowaniu leku będzie wodą na młyn wszystkich, którzy od lat kierują pod adresem Brytyjczyka oskarżenia o nieuczciwą walkę. Dotąd bez pokrycia, wyrażane często wyraźną niechęcią części kibiców, gwizdami, obelgami, a zdarzyło się, że również oblaniem kolarza moczem, zyskają teraz oficjalną legitymację. Skuteczna obrona przed tymi zarzutami wywoła kolejne spekulacje i oskarżenia, że Froome'owi i Team Sky wolno więcej, niż innym i już nie tylko układane są pod niego trasy wyścigów (co dało się słyszeć choćby po prezentacji trasy przyszłorocznego Giro), ale naginane są reguły walki z dopingiem.

Gigantyczny problem wizerunkowy będzie miał również sam Team Sky. Deklaracje, że drużyna w kwestii dopingu zamierza być bardziej papieska od papieża oraz wprowadzona w życie reguła "zero tolerancji", w wyniku której zespół pożegnał część ekipy, która miała jakikolwiek związek z incydentami dopingowymi (w tym również byłego trenera Froome'a), mogą skutkować - jak sugeruje Guardian - nawet rozstaniem się zespołu z jego największą dziś gwiazdą. Tym bardziej, że nad wizerunkiem zespołu zawisł już cień podejrzeń, gdy rosyjscy hakerzy Fancy Bears ujawnili korzystanie z dobrodziejstw zezwoleń TUE przez Bradleya Wigginsa, rzekomo zmagającego się z alergią. Tropiciele teorii spiskowych szukają też pożywki w zestawianiu faktu ujawnienia problemów Froome'a z astmą w 2014 roku, ledwie kilka tygodni po publikacji autobiografii kolarza "The Climb", spisanej przez ghost-writtera Davida Walsha (dzięki któremu światło dzienne ujrzała dopingowa afera z Armstrongiem). O problemach z oddychaniem nie ma w niej żadnej wzmianki. Argumenty Team Sky będą musiały być bardzo mocne i przedstawione w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, albo zespół będzie się musiał pożegnać z etosem czystego sportu, na którym został zbudowany.

Z drugiej strony rozciąganie problemów Froome'a i Sky na całe kolarstwo wydaje się być poważnym nadużyciem. Po pierwsze dlatego, że dziś nie ma żadnego dowodu na to, że stosowanie salbutanolu miało charakter systemowy, jak miało to miejsce w przypadku EPO. Raczej wygląda to na niefortunny incydent i ewentualną nieuwagę, choć sam zainteresowany podkreśla swoją szczególną ostrożność przy dawkowaniu leku. Po drugie: problem wyrównywania szans poprzez stosowanie leków terapeutycznych nie jest wyłącznie domeną kolarstwa i występuje w wielu sportach wytrzymałościowych. Fakt, że każde tego typu zdarzenie otwiera ponownie dyskusję na temat granic stosowania TUE, może sportowi tylko pomóc. I po trzecie wreszcie: kolarstwo poradziło sobie z kryzysem Armstronga, więc poradzi sobie również z problemem Froome'a. Afery dopingowe nie zatrzymały ogromnego wzrostu zainteresowania dyscypliną w ostatnich latach i rosnącej liczby ludzi, którzy kolarstwo aktywnie uprawiają. Podobnie, jak systemowy skandal z dopingowym przemysłem w Rosji i jej wykluczenie z igrzysk nie spowodują spadku zainteresowania ruchem olimpijskim.

Zdrowy rozsądek podpowiada więc w tej sprawie dwie rzeczy: nie spieszmy się z ferowaniem wyroków w sprawie, która nie jest jednoznaczna i której wyjaśnienie wymaga skomplikowanych specjalistycznych badań. Ale domagajmy się pośpiechu od UCI, by nie dopuścić do sytuacji, w której na starcie kolejnego sezonu stanie kolarz, podejrzewany o nieuczciwą walkę. Wówczas tym odium nierównej walki naznaczony będzie kolejny sezon.