Joanna Jędrzejczyk w ostatniej walce pokonała Michelle Waterson i zrobiła duży krok w kierunku pojedynku o mistrzowski pas UFC. - Zrealizowałam plan i pokazałam się z bardzo dobrej strony po tak długiej przerwie. Udowodniłam, że zaplanowana przeze mnie 10-miesięczna przerwa była mi potrzebna. Odpoczęłam fizycznie i psychicznie. Było więcej ognia we mnie niż wcześniej - mówiła Polka, której kolejną rywalką ma być Weili Zhang, mistrzyni UFC kategorii słomkowej.
Joanna Jędrzejczyk: Potrafię przyjąć krytykę, ale dzisiaj to już jest wręcz słowna agresja
Joanna Jędrzejczyk przyznała również, że w ostatnim czasie musiała uporządkować życie osobiste. Oto fragment rozmowy:
Na zawodowej drodze spotkałaś ludzi, których zmieniły pieniądze?
Spotkałam. Jestem po rozstaniu z moim narzeczonym. Mój menedżer ukradł mi pieniądze, a to była bardzo bliska mi osoba. Od roku zaczęłam korzystać z tego, co osiągnęłam. Ktoś do mnie powiedział: Aśka, osiągnęłaś tak dużo i nawet nie cieszysz się sukcesami. Wcześniej nawet nie korzystałam z zarobionych pieniędzy. Chciałam się dzielić dobrem. Udzielałam się bardzo mocno charytatywnie. Ludzie nie wiedzą, że kupowałam łóżka do szpitali, pomagałam dzieciom. Jestem wdzięczna Bogu za wszystko, co mam.
Ostatnio powiedziałaś, że musiałaś usunąć “sępy” ze swojego otoczenia. Dużo ich było?
Bardzo dużo. Masa ludzi była ze mną, gdy osiągnęłam sukces, ale też bardzo dużo osób przez to straciłam. Więcej niż po przegranej, ci ludzie nagle się rozpłynęli. Odeszli ode mnie, bo mieli pretensje, że nie miałam czasu się z nimi spotykać, pójść na imprezę czy zjeść kolacji, bo byłam na wiecznej diecie. Na szczęście mam przy sobie osoby, które są ze mną od wielu lat. One nie narzekają i nie mówią, że ciężko jest być moim przyjacielem. Nasze relacje nie są łatwe, bo są okupione tęsknotą, stresem i nerwami. Obiecuję przyjaciołom, że przyjdzie czas, że będziemy na hamaku oglądać wschody i zachody słońca. I pić wino. Teraz jest jednak czas na rozwój.
Joanna Jędrzejczyk: Przegrana to nic strasznego
Joanna Jędrzejczyk w latach 2015-2017 była mistrzynią UFC w wadze słomkowej. Jej kariera wyhamowała po porażce z Rose Namajunas w listopadzie 2017 roku. - Zawsze bałam się przegranej, ale to nie jest nic strasznego. Wielu zawodników wychodząc na walkę paraliżuje się, a ja to kocham. Im więcej jest ludzi na trybunach, im więcej widzę biało-czerwonych flag, tym bardziej się nakręcam i mam więcej energii. Przed każdym wejściem do oktagonu modlę się i wyciszam. A później wychodzę i chcę pokazać, kim jestem. Mówię sobie: pozwolili ci lśnić, to idź i lśnij jak najmocniej. Pokaż im, kim jest Joanna Jędrzejczyk. Gdy przegrałam po raz pierwszy z Rose Namajunas, to nie byłam dla niej rywalką. To nie był sport. Pojedynek stoczyłam 36 godzin wcześniej, bijąc się z wagą. Wyszłam do walki, bo chciałam dać ludziom to po co przyszli. Zapłaciłam za to bardzo dużą cenę - tłumaczy Jędrzejczyk.
Później przegrała jeszcze dwie walki, rewanż z Namajunas i starcie z Szewczenko, ale zwycięstwem nad Waterson wróciła na właściwe tory. Jędrzejczyk twierdzi, że wciąż jest nienasycona i że chce wrócić na szczyt. - Ktoś powie, że to jest butne i aroganckie, ale tak, chcę być legendą. Chcę motywować ludzi. Za kilka lat nikt nie będzie mnie pamiętał jako Joanny Jędrzejczyk - dziewczyny z warzywniaka, która pomagała rodzicom prowadzić biznes. Zapamiętają mnie jako kobietę sukcesu i ikonę polskiego sportu.
