Atak rozpoczął się już 26 czerwca. Wraz z Marcinem do góry ruszyła Aleksandra Dzik. Po trzech dniach wspinaczki osiągnęli obóz IV na plateau Bazin (7150 m. n.p.m.) i wieczorem ruszyli na szczyt. Atak załamał się nad ranem 30 czerwca, gdyż zła pogoda spowodowała, że wspinacze zgubili drogę. Na szczęście udało im się wrócić do obozu czwartego, gdzie podjęli odważną decyzję przeczekania, w nadziei na zapowiadaną poprawę pogody. Na tej wysokości organizm praktycznie się nie regeneruje. Odpoczynek jest więc dość iluzoryczny.
Gdy 1 lipca późnym wieczorem ruszyli znów w górę, z wysokości 7250 m zawróciła wyczerpana Ola Dzik. Marcin dalej szedł samotnie. Na szczęście nie wiało, niebo było gwiaździste. Z bazy wspierali go i podpowiadali mu drogę kierownik Artur Hajzer oraz lekarz wyprawy Robert Szymczak, którzy już 23 czerwca stanęli na szczycie.
Ten szturm na Nanga Parbat jest etapem projektu sportowego stawiającego sobie za cel wyselekcjonowanie i przygotowanie zespołu wspinaczy, którzy w najbliższych sezonach zimowych zaatakują cztery niezdobyte jeszcze zimą ośmiotysięczniki (w tym drugi najwyższy szczyt świata K2 - 8611 m n.p.m.).
Projekt wspierają Polski Związek Alpinizmu, Ministerstwo Sportu i Fundacja Jerzego Kukuczki. Patron medialny - Sport.pl
Więcej o wyprawie i zdjęcia znajdziesz na PolskiHimalaizmZimowy.pl ?
