Iga Świątek jest ósmą zawodniczką światowego rankingu WTA. W Tokio jest rozstawiona z numerem szóstym. Mistrzyni Roland Garros 2020 chciałaby tu zdobyć medal. Dla niej igrzyska są może nawet ważniejsze od turniejów wielkoszlemowych. Może najważniejsze.
Papa Świątek chciał dla córek innego losu
Iga to córka Tomasza Świątka, olimpijczyka z Seulu z 1988 roku. Papa Świątek był wioślarzem. Podobno na jego igrzyskach rozchorował się jeden z kolegów z czwórki podwójnej i dlatego zamiast medalu był tylko wygrany finał B oznaczający siódme miejsce. Podobno to dlatego tata Igi postanowił, że jego córki będą trenowały sport indywidualny (starsza Agata też grała w tenisa, ale kariery nie zrobiła).
Na pewno Iga dorastała w domu, który jest ozdobiony kilkoma olimpijskimi pamiątkami taty. Na pewno czekała na to, co teraz przeżywa.
Stara znajoma Radwańskiej nie miała szans
W Tokio Świątek zagra w singlu i w mikście z Łukaszem Kubotem. Turniej indywidualny zaczęła imponująco. Mona Barthel to stara znajoma Agnieszki Radwańskiej. Niemka grała trzy mecze z Agnieszką, przegrała wszystkie, ale wszystkie po trzech zaciętych setach. Kilka lat temu Barthel potrafiła postawić się najlepszym. W 2013 roku była 23. zawodniczką światowego rankingu. W 2017 doszła do IV rundy Australian Open.
Ale dziś 31-letnia Barthel jest dopiero 210. rakietą świata. Dziś musi grać w kwalifikacjach wielkoszlemowych imprez i nie zawsze udaje jej się awansować do turniejów głównych. Na tle Igi Świątek Niemka wyglądała po prostu jak tenisistka z niższej półki. Zwycięstwo Igi 6:2, 6:2 mówi wszystko.
Na horyzoncie największa nadzieja Japonii. Ale najpierw pewnie groźna Badosa
Świątek udanie weszła w turniej i zaoszczędziła sporo sił, nie tylko swoich. Jej sztab smażył się w tokijskim upale tylko 67 minut.
Teraz przed całym teamem Świątek większe wyzwania. Już prawdopodobny mecz z Paulą Badosą w drugiej rundzie może być batalią na trzy długie sety. A na supermecz wygląda ewentualny ćwierćfinał Igi z Naomi Osaką, która igrzyska zaczęła od zapalenia olimpijskiego znicza. Ale tak daleko jeszcze nie wybiegajmy. Doceńmy, że Iga weszła na igrzyska pewnym krokiem. I teraz dajmy jej iść dalej krok po kroku.
