- Żyje w skrajnej nędzy. Pieniądze za wygranie złotego medalu zmienią wszystko - mówi jego kolega z reprezentacji, zdobywca brązowego medalu Bhati Varun Singh. - Jestem z niego bardzo dumny.
Hinduskie Ministerstwo Sportu płaci za złoty medal 7,5 miliona rupii (ok. 112 tys. dol.) - tyle samo, co za medal na igrzyskach olimpijskich.
- To niezwykłe, jak jeden dzień odmienił całe jego życie - dodaje S.S.Chhabra, szef hinduskiej misji olimpijskiej.
Mariyappan Thangavelu urodził się w stanie Tamilnadu. Dorastał wraz z dwójką rodzeństwa i matką w domu, który był mniejszy niż pokój, który zajmuje w wiosce olimpijskiej.
Thangavelu był dzieckiem, kiedy przydarzył się wypadek. Pewnego dnia potrącił go autobus miażdżąc mu prawą nogę poniżej kolana.
- Moja noga jest zdeformowana. Tak, jakby wciąż miała 5 lat - nigdy nie urosła ani nie wyzdrowiała - opowiada Thangavelu.
Jego matka zapożyczyła się, by opłacić lekarzy, i rodzina wciąż nie może wydobyć się z długów.
- Wciąż to spłacamy. Nie jest nam łatwo, ale jakimś cudem dajemy radę - mówi.
Sport zawsze był pasją Thangavelu. W szkole grał w siatkówkę, potem jego nauczyciel podpowiedział mu, by zajął się skokiem wzwyż. Jako 14-latek zajął drugie miejsce w zawodach, w których startowali też pełnosprawni zawodnicy.
- Nie widziałem między nami żadnej różnicy. Z początku koledzy z klasy nie wierzyli, że dam radę, ale to tylko do mojego pierwszego skoku. Od tamtej pory wiele osób mi kibicuje
Thangavelu, który mierzy zaledwie 1.68 m, chce jeszcze wystartować za cztery lata, na paraolimpiadzie w Tokio. Potem podda się operacji amputacji prawej stopy.
- Będzie miał wtedy 25 lat. Najwyższy czas, by się ożenić - mówi jego trener, Satyanarayana.
Polscy paraolimpijczycy relaksują się w wiosce olimpijskiej [ZDJĘCIA]
