Początkowo traktowana była jedynie jako rodzinna rozrywka, jednakże szybko zyskiwała na popularności nie tylko w USA, ale także w innych krajach i kontynentach. W 1927 roku sport ten był już bardzo popularny wśród francuskich... nudystów.
W latach 30. w siatkówkę plażową grano w Czechosłowacji, Bułgarii i na Łotwie. Jednakże największy rozkwit przeżywała ona w Stanach Zjednoczonych. W 1947 roku rozegrano tam pierwszy oficjalny turniej siatkarski, zaś już w latach 50. rozgrywano całe cykle turniejowe, które gromadziły na amerykańskich plażach dziesiątki graczy i setki obserwatorów.
Najwięcej jednak dla siatkówki plażowej zrobiła telewizja. W latach 60. na turniejach zaczęły pokazywać się znane postaci świata polityki i show-businessu (m.in. John F. Kennedy, Beatlesi czy Marilyn Monroe), a wszystko to transmitowały stacje telewizyjne. Dzięki temu zaczęli pojawiać się sponsorzy i w latach 70. sport ten stał się prawdziwie profesjonalny.
W 1987 roku Międzynarodowa Federacja Siatkówki (FIVB) zorganizowała pierwsze mistrzostwa świata w tej dyscyplinie. Odbyły się one w... Rio de Janeiro. Wydarzenie to obserwowały tysiące ludzi na plażach w Brazylii, a za pośrednictwem telewizji miliony widzów na całym świecie. W 1993 roku odbyły się pierwsze mistrzostwa świata kobiet. Olimpijski debiut stał się tylko kwestią czasu.
W siatkówkę plażową grają wyłącznie zespoły dwuosobowe. Z tego względu ta odmiana siatkówki ma nieco inne przepisy niż jej odmiana halowa, m.in. nie ma linii ataku, piłka nie może dotknąć siatki przy serwisie, a dotknięcie piłki przez blok traktuje się jak normalne odbicie.
W Rio de Janeiro Polskę będą reprezentowały trzy pary, w tym po raz pierwszy kobieca: Monika Brzostek i Kinga Kołosińska. Oprócz nich zagrają ćwierćfinaliści z Londynu Grzegorz Fijałek i Mariusz Prudel, a także debiutanci Piotr Kantor i Bartosz Łosiak.
