Hiszpania po klęsce na Euro

- Jesteśmy nieszczęśnikami bez odrobiny fartu - mówi załamany Joaquin, skrzydłowy reprezentacji Hiszpanii. - Kto z nas nie zawiódł? Tylko kibice - dodaje bramkarz Iker Casillas

Zdjęcie Raula zakrywającego twarz chusteczką wylądowało na pierwszej stronie największego sportowego dziennika w Hiszpanii. "Marca" dała pod nim tytuł: "To co zawsze" oddający nastrój frustracji, przygnębienia, dezorientacji. Hiszpanie znów nie rozumieją, co się stało. Ale czy to jest w ogóle do zrozumienia? Nie ma na świecie innej piłkarskiej potęgi, której drużyna narodowa osiągnęłaby tak mało: jedno czwarte miejsce w mistrzostwach świata (1950), jeden tytuł mistrza Europy (1964) to wręcz kompromitujący dorobek dla kraju szczycącego się najsilniejszą ligą świata i długą listą gwiazd, które wydała. Fatum, nieszczęście, przeznaczenie - te słowa padają często, zastępując racjonalne wnioski z kolejnej porażki reprezentacji. Reprezentacji, która na Euro w Portugalii mogła się czuć jak u siebie. W telewizji mecz z Portugalią oglądało 10 mln Hiszpanów, ale dziesiątki tysięcy fanów wybrało się na tę imprezę, wierząc, że może wreszcie...

Nic z tego. - Straciliśmy tylko dwa gole, mniej niż ktokolwiek inny na Euro, i odpadliśmy - mówi z pretensją do losu Casillas. To prawda dwa gole w trzech meczach to nie jest kompromitacja dla drużyny, w której obrona jest tradycyjnie formacją najgorszą. Tyle że i tym razem obrońcy nie powinni się czuć rozgrzeszeni. Ich ospałość i kiks z Grecją pozbawił zespół pewnego, zdawało się, zwycięstwa. A w spotkaniu z Portugalią? Nuno Gomes miał piłkę 25 m od bramki i na plecach dwóch obrońców - Juanito i Helguerę. Ci pozwolili mu się odwrócić i nie zablokowali strzału. Casillas był bezradny. - Zdaje się, że ciąży na nas jakieś fatum, którego nie możemy się pozbyć - komentuje Juanito.

Jeśli jednak obrońcy hiszpańscy nie mogą czuć się bez winy, to co powiedzieć o napastnikach, który w trzech meczach zdobyli dwie bramki. Raul, Morientes, Fernando Torres, Valeron i skrzydłowi Vicente, Joaquin, Etxeberria - wydawałoby się, że siła ofensywna tej drużyny była nieograniczona. Opowiadanie o pechu (w meczu z Portugalią Hiszpanie strzelali w słupek i poprzeczkę) to raczej próba uniknięcia spojrzenia prawdzie w oczy. Gracze Saeza albo marnowali sytuację za sytuacją (z Grecją), albo pozwolili zepchnąć się do obrony (z Portugalią). - W pierwszej połowie zmietli nas z powierzchni boiska - przyznał Casillas. - Ale trudno powiedzieć, żebyśmy w drugiej grali dobrze.

Ciekawie wyglądają statystyki. Z ogromnej liczby 29 rzutów rożnych, które miała Hiszpania, tylko dwa zakończyły się celnymi uderzeniami na bramkę. Z 41 dośrodkowań Vicente (najlepszy pod tym względem skrzydłowy na Euro) jego koledzy oddali tylko dziesięć strzałów. A najczęściej faulowanym piłkarzem w ekipie hiszpańskiej był prawy obrońca Puyol, co Raulowi, Morientesowi, Torresowi i reszcie gwiazd ataku wystawia fatalną opinię. Zwłaszcza że ani Raul, ani Torres nie oddali na Euro celnego strzału!!! Więcej piłek niż Hiszpania straciła tylko Rosja, Łotwa i Grecja.

Złość prasy i kibiców wylała się na I?akiego Saeza, któremu zarzuca się, że podejmował złe decyzje personalne, fatalnie reagował na to, co się działo na boisku. Ślepo stawiał na Raula, który miał najgorszy sezon w karierze. - Pamiętajcie, że to nie Saez biegał po boisku, ale my - uspokaja wściekłych na trenera obrońca Barcelony Carles Puyol. Prezes hiszpańskiej federacji zapewnił, że Saez ma poparcie związku, ale selekcjoner ogłosił: "We wtorek zdecyduję, co ze mną będzie dalej".

Copyright © Agora SA