Floyd Mayweather Jr. bokserem wszech czasów? Niekoniecznie [RANKING]

Właściwie jego kariera skończyła się w 1976. Był jednym z dwóch pięściarzy, którzy pokonali Alego w jego najlepszych czasach. Dwa z jego trzech pojedynków z Alim zasługują na miano Walk Stulecia i tak są nazywane: pierwszą - właściwą "WS" - wygrał w Madison Square Garden, drugą przegrał w Manili, więc powinien być w takim zestawieniu. Amerykanie pokochali Fraziera za jego zawziętość, atak od początku do końca, siłę i wytrzymałość. Jego osiągnięcia były imponujące, zważywszy na wzrost - zaledwie 181 cm. Ale takie to były czasy, że pięściarzom daleko było do kolosów takich jacy dominują dziś (Władimir Kliczko), lub będą dominować (Anthony Joshua).

Wciąż walczy, choć ma 46 lat. Ostatni pojedynek z Ericem Watkinsem odbył się w sierpniu.

Niestety, Jones Jr brnie i w niczym nie przypomina cudownego pięściarza z lat 90, gdy jedną ręką pokonywał na punkty Bernarda Hopkinsa, bo kciuk w drugiej pękł przed walką. Nawet jak bił Johna Ruiza w walce o tytuł wszech wag wersji WBA, był już tylko cieniem pięściarza szybszego niż światło. Bił rekordy - najpierw, w 1996 roku, jako mistrz w średniej zdobył tytuł w półciężkiej. Nikt tego nie dokonał przez 106 lat. No, a potem waga ciężka. Żaden średni nie zdobył tytułu w najwyższej kategorii.

Niestety, ostatnio trochę zwariował. 12 września otrzymał rosyjskie obywatelstwo, więc ma dwa paszporty. Demonstracyjnie podróżuje i promuje zaanektowany przez Rosję Krym, organizuje tam walki. Ostatnio spotkał się z prezydentem Putinem. W krymskim Sewastopolu.

W tym zestawieniu jest trzech pięściarzy z czasów złotej ery wagi ciężkiej - Ali, Big George i Joe Frazier. Współtworzyli legendarne pojedynki. Akurat jeśli chodzi o Foremana - Rumble in the Jungle, coś niezwykłego nawet jak na standardy pięściarzy. Foreman tą walkę przegrał, ale dwukrotnie zbił Fraziera, w tym w Kingston na Jamajce, gdy Smokin? Joe, pięściarz uważany za nie do pokonania, leżał na deskach sześć razy w dwóch rundach. Big George był synonimem siły. Uchodził jednak za mięśniaka, technika-Maliniaka, ale było to niesprawiedliwe dla niego. Jest jeszcze jedna jego walka, która przeszła do legendy, mianowicie z Ronem Lyle?m, bodaj najbardziej brutalne widowisko wagi ciężkiej w historii, przykład atawistycznej woli przetrwania, sam nie wiem, jak to nazwać. No, i wreszcie zadziwiający powrót George?a, kiedy nokautując Michaela Moorera w 10 rundzie ich pojedynku w 1994 roku, odzyskał tytuł mistrza świata po 20 latach od jego utraty w walce z Alim. Został najstarszym pięściarzem w historii, który zdobył tytuł mistrza wagi ciężkiej. Miał 45 lat.

Pięściarz dekady lat 80. Krąży plotka o świetnym amatorskim pojedynku Raya Leonarda z Jerzym Rybickim po igrzyskach w Montrealu w 1976 roku, gdzie obaj zdobyli złote medale. Ale na Memoriale Feliksa Stamma w 1977 roku bił się Roger Leonard, starszy brat Raya. I pobił naszego mistrza 4:1.

Roger wprowadził Raya do boksu, ale obaj mieli boks w genach, bo ojciec też był pięściarzem. Faktycznie, 18-letniego Sugar Raya pokonał w Polsce Kazimierz Szczerba w 1974 r, ale przez dyskwalifikację, gdy sędzia uznał, że trzeci nokdaun w trzeciej rundzie nastąpił po gongu. Dwa lata później w półfinale olimpijskim w Montrealu zrewanżował się 5:0.

Sugar Ray był wirtuozem. Od października 1979 do września 1981 pokonał byłych mistrzów świata Wilfreda Beniteza, Roberto Durana (dwukrotnie), Ayuba Kalule i Thomasa Hearnsa. W chwili walki mieli w sumie rekord 177 zwycięstw, 1 porażka, 1 remis. Trzeba by to pokazać też walczącemu w półśredniej Mayweatherowi. Był pierwszym pięściarzem, który zarobił na boksie ponad 100 mln dol. Jego kariera została przerwana odklejeniem się siatkówki. Wrócił, aby bić się z Marvinem Haglerem. Była to mega walka - 1100 dziennikarzy i fotoreporterów. Leonard wyboksował Haglera, choć werdykt 118:110 jednej sędzi był przesadą. - Powinna siedzieć w mamrze - stwierdził jeden z trenerów Haglera.

Urodziłem się, kiedy on w wieku 44 lat kończył karierę. Finezja, wszechstronność, powszechnie uważany za króla boksu bez względu na wagę. Bił się w klasycznej kategorii - średniej. Z potentatami, jak Gene Fullmer, jak Randy Turpin, Carmen Basilio, Kid Gavilan, Rocky Graziano i to nie raz, ale dwa i więcej razy. Z Jake?m La Mottą bił się pięciokrotnie. Między pierwszymi dwoma pojedynkami było 21 dni przerwy, w Robinson zdążył jeszcze pobić California Jackie Wilsona. Gdy miał 42 lata - czyli w 1963 roku - stoczył 10 pojedynków. Wśród nich była porażka na punkty z Joe Giardello. Wtedy oficjalne ważenie odbywało się w dniu walki w budynku dziennika Philadelphia Inquirer. Robinson, który miał fobię zamkniętych pomieszczeń tak bał się windy, że na piechotę pokonał w górę i w dół 12 pięter.