A następcą van der Sara w MU będzie...

Jeśli jesteś, Drogi Czytelniku, Tomkiem Kuszczakiem najlepiej przerwij lekturę w tym miejscu. Jeśli jakimś cudem jesteś jednym z zaludniających naszą planetę sześciu miliardów nie-Tomków Kuszczaków, możesz już wypuścić powietrze, by dowiedzieć się, że najprawdopodobniej wice van der Sarem będzie już niedługo w ''Czerwonych Diabłach''... jeszcze nie... jeszcze chwila...werble... Anders Lindegaard. Zaraz, zaraz... kto?

No tak, właśnie Anders Lindegaard. Postać co do której chyba wszyscy, którzy bardziej niż spotkania ligi norweskiej śledzą tabelki, statystyki i piłkarskie serwisy informacyjne mają mieszane uczucia.

Bo z jednej strony już jakiś czas temu o Lindegaardzie mówiło się w kontekście jego ewentualnego przejścia do MU, że jest drugim Schmeichelem. Jasne obu bramkarzy łączy szeroko pojęta duńskość czyli zamiłowanie do zamorskich grabieży i klocków Lego, ale tak zupełnie się człowieka ''drugim Schmeichelem'' nie nazywa i obu musi coś łączyć. Choćby i numer buta. Acz z drugiej strony, kiedy Wielki Peter dołączał w 1991 roku do ''Czerwonych Diabłów'' miał 27 lat, cztery tytuły mistrzowskie i jeden Puchar Danii oraz 40 meczów w reprezentacji na koncie. Anders Lindegaard to 26-latek i zagrał w reprezentacji siedem razy. To znaczy ściślej rzecz biorąc w trzech reprezentacjach - głównie do lat 19 i do lat 20 - w tej drugiej po raz ostatni siedem lat temu.

Zaliczył też jeden (jeszcze bardziej słownie: JEDEN) występ w kadrze A - miesiąc temu w wygranym 1:0 z Islandią meczu eliminacyjnym do Euro 2012. W ciągu pięciu lat kariery w duńskim ekstraklasowym Odense zagrał... sześć razy. Dopiero dwa ostatnie sezony w norweskim Aalesunds to ponad czterdzieści spotkań. Jak na piłkarza w tym wieku niewiele, choć wiadomo, że bramkarzy nie tyczy się to aż w takim stopniu (vide właśnie van der Sar). Im wiek zlicza się odwrotnie do psów - dwa lata kariery jako rok czy coś w ten deseń.

Bo z jednej strony na pierwszy rzut ucha i innych organów percepcji brzmi to jak transfer Bebe czyli ''niedobry, brzydki transfer'' piłkarza, którego Sir Alex na żywo widział dopiero, gdy ten przyszedł na trening, żeby wziąć autograf od Rooneya i za który to transfer ktoś - jakiś agent czy inny Carlos Queiroz - przytulił pod stołem ładny procent z 7,4 miliona funtów. Ale z drugiej strony trener bramkarzy MU, Eric Steele już pięć razy leciał do Norwegii, by z bliska przyjrzeć się Lindegaardowi. A Steele miał pod sobą Fostera i Kuszczaka czyli niejedno już w życiu widział.

Bo z jednej strony wydaje się, że może to być plotka agenturalna, mająca na celu podbicie ceny bliżej nieznanego światu zawodnika, ale z drugiej strony potwierdzone już zostało zainteresowanie nim także innych wielkich firm Milanu, Liverpoolu i Odry Wodzisław Arsenalu, a szefostwo klubu Aalesunds potwierdziło, że Anders w styczniu najprawdopodobniej zmieni klub.

Bo z jednej strony to oczywiste, że Ferguson szuka golkipera.  W końcu w zespole ma już tylko obchodzącego niedługo 600-lecie pierwszego spotkania van der Sara, mającego więcej części metalowych niż organicznych oraz Kuszczaka. Ale z drugiej strony... Anders Lindegaard? W Manchesterze? To brzmi trochę dziwnie.

No cóż, zobaczymy w styczniu.

ŁM

Copyright © Agora SA