Psycholog sportowy z Oslo, Geir Jordet, wspólnie ze swoim zespołem badawczym przestudiował wszystkie rzuty karne oddawane na Mundialach, Euro i w Lidze Mistrzów. Konkretnym obiektem badawczym był czas wykonywania jedenastek. Naukowcy odkryli, że gracze, którzy szybciej reagują na gwizdek sędziego, są mniej skuteczni. Bardziej skuteczni są natomiast ci, którzy dłużej ustawiają piłkę na jedenastym metrze, dłużej zwlekają po gwizdku. Piłkarze, którym egzekucję rzutu karnego wstrzymują skrupulatni sędziowie, trafiają jednak rzadziej.
Psycholodzy zasugerowali, że piłkarze oddający strzał momentalnie po gwizdku sędziego, przed wykonaniem strzału przeżywają coś na kształt załamania nerwowego, z którego jak najszybciej chcą się wydostać. Niestety, takie działanie ujemnie wpływa na jakość wykonanego zadania. Piłkarze, którzy strzelają szybciej, niż dwie dziesiąte sekundy po gwizdku, mają skuteczność zaledwie 57-procentową. Dla odmiany ci piłkarze, którzy reagują na gwizdek po co najmniej sekundzie, trafiają do bramki z ponad 80% skutecznością.
Odwrotne proporcje są w przypadku zwłoki w wykonaniu rzutu karnego spowodowanej przez sędziego - jeśli piłkarz zmuszony jest do powtórnego umiejscowienia piłki, powtórnego strzału - traci skuteczność. Ciekawe, co na ten temat powiedzieliby bohaterowie poniższego filmiku:
Odkrycie Geira Jordeta, choć ciekawe, nie pomoże piłkarzom w skutecznym wykonywaniu karnych. Skoro szybkie wykonanie strzału jest tylko symptomem zapaści nerwowej prowadzącej do nieudanej jedenastki - świadome opóźnianie egzekucji raczej tego stanu rzeczy nie zmieni.
Rola sędziego natomiast urasta do rangi o kapitalnym znaczeniu - warto by było skrupulatnie kontrolować arbitrów, by przeprowadzane przez nich egzekucje rzutów karnych odbywały się w podobnych warunkach dla wszystkich piłkarzy, w innym przypadku może dochodzić do wielu subtelnych lub mniej subtelnych (patrz- powyższy filmik) wypaczeń.
