Niewiele osób pamięta, że legendarny center Rockets miał chwile zwątpienia co do projektu mistrzowskiego w Houston i zgłaszał problem swoim przełożonym. Konflikt między nim a drużyną pojawił się w 1992 roku, kiedy wracający po kontuzji gwiazdor odmówił założenia stroju meczowego, choć już był wystarczająco zdrowy, by grać. Klub go zawiesił, a Olajuwon poprosił o transfer. Wtedy z propozycją wyszli Miami Heat, którzy zaproponowali za Hakeema trzech młodych, solidnych graczy z potencjałem (Seiklay, Long, Miner) w zamian. Ostatecznie do transakcji nie doszło, Olajuwon pogodził się z drużyną a dwa lata później zdobył dwa mistrzostwa NBA pod rząd ze swoją ekipą.
Kiedy Michael Jordan ogłosił, że zostawia koszykówkę dla baseballa, Chicago Bulls nagle z drużyny o potencjale mistrzowskim stali się drużyną o potencjale finału Konferencji Wschodniej. Wtedy pojawił się pomysł, by zgliszcza po dynastii z lat 1991-93 zaorać i zakopać, a następnie zacząć budowę drużyny od nowa. Wtedy pojawiła się perspektywa ściągnięcia Shawna Kempa z Seattle Supersonics za Scottie'ego Pippena. Silny skrzydłowy Ponaddźwiękowców był młodszy i bardziej perspektywiczny. Ostatecznie trener Seattle zdecydował, że do transferu nie dojdzie. Michael Jordan parę miesięcy później wrócił do koszykówki i wspólnie z Pippenem zdobył dla Bulls jeszcze trzy tytuły, w tym jeden podczas finału z Sonics, w których składzie nadal był Kemp.
Dzisiaj to brzmi strasznie mało wiarygodnie, ale podobno Blazersi byli tak zdeterminowani, żeby pozyskać Duncana, że oferowali połowę swojego składu, który wówczas był jednym z najsilniejszych w lidze. Sheed Wallace, Steve Smith i Jermain O'Neal w zamian za centra Spurs. San Antonio podobno się wahali, ale odrzucili ofertę i wygrali 3 tytuły z Timem w ciągu 7 następnych lat.
To kolejny transfer, w wyniku którego Trail Blazers chcieli naprawdę solidnie przebudować swoją ekipę. Tym razem w roli gwiazdy występował odchodzący z Portland Wallace, a na jego miejsce przyjść mieli Christian Laettner, Kwame Brown, Ty Nesby i Courtney Alexander z Washington Wizards. Ostatecznie Rasheed odszedł z Blazers faktycznie, ale poprzez Atlantę Hawks (gdzie zagrał jeden mecz) dotarł do Detroit Pistons, z którymi już w pierwszym sezonie wygrał mistrzostwo NBA po pokonaniu Lakersów w finale.
Po frustrującym zakończeniu sezonu w pierwszej rundzie playoffs Kobe wciąż marzący o większej ilości tytułów, niż miał Michael Jordan (6), a wciąż mający tylko te trzy zdobyte z Shaqiem na początku dekady, Bryant zaczął strasznie naciskać na właścicieli Lakers, by wzmocnili zespół. W innym wypadku on straci zapał do zakładania żółtej koszulki. W międzyczasie wielką ochotę do zakładania innej koszulki na Bryanta wykazali stacjonujący po sąsiedzku Clippersi oraz młoda ekipa Bulls, która chciała oddać Noaha, Gordona, Denga i Tyrusa Thomasa, czyli wszystko co miała najcenniejszego. Kobe jednak uwierzył, że może łatwiej będzie ściągnąć posiłki do Lakers, niż budować gdzieś w innym mieście. Niecały rok później przyszedł do Los Angeles Pau Gasol i pomógł Bryantowi zdobyć kolejne dwa tytuły mistrzowskie.