IO w Pjongczang. Jamajczycy startujący na bobslejach? Senegalczyk na nartach? Czyli nietypowi sportowcy na zimowych igrzyskach olimpijskich

Kenijczycy uwielbiają biegać i każdy to wie. Jednak przed Boitem nie było jeszcze chyba żadnego Kenijczyka, który lubiłby biegać, ale z nartami na nogach...
Afrykański biegacz po raz pierwszy światu zaprezentował się na zimowych igrzyskach w Nagano, gdzie zajął na dystansie 10 km 92. miejsce. Co, biorąc pod uwagę, że startowało w tych zawodach 92 zawodników, trudno uznać za duży sukces. Później Kenijczyk startował jeszcze w Salt Lake City (narciarski sprint) i Turynie (15 km stylem klasycznym)- za każdym razem pozostawiał za sobą pięciu innych zawodników, reprezentantów tak "utalentowanych'" w sportach zimowych nacji jak Kameruńczycy, Irlandczycy, Brazylijczycy czy Klingoni. 

Jego losy to gotowy scenariusz na ciekawy film. Bujakowski urodził się w latach 30. w Druksienikach, leżących obecnie na Litwie. Tuż po wojnie stracił kontakt z ojcem, który został pilotem angielskiego RAF-u, a matka wyemigrowała z synem do Kalkuty w Indiach. Bujakowski otrzymał indyjskie obywatelstwo, ale następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Później startował na igrzyskach zimowych w latach 60.,ale wtedy doznał kontuzji i nie ukończył slalomu giganta i zjazdu. Dopiero w 1968 w Grenoble ukończył zjazd. Był 53. w biegu zjazdowym i 65. w slalomie gigancie. Bujakowski to pierwszy indyjski reprezentant, który wystartował w zimowych igrzyskach olimpijskich i jednocześnie jedyny reprezentant Indii na ZIO w 64 i 68 roku

To pierwszy czarnoskóry sportowiec na igrzyskach w Sarajewie w 1984 roku. Reprezentował Senegal w narciarstwie alpejskim. Ale nie dlatego, że był wybitnym narciarzem, ale nie miał praktycznie żadnej konkurencji w ojczyźnie. W 1992 roku był 45., co było jego najlepszym osiągnięciem w zjeździe. Pozostałe występy kończył w szóstej i siódmej dziesiątce...

W 1988 roku czwórka bobsleistów z Jamajki biorąca udział w igrzyskach w Calgary, również nie miała żadnej konkurencji w kraju. Był to pierwszy w historii start reprezentacji Jamajki w zimowych igrzyskach olimpijskich.

Wyczyn Devona Harrisa, Dudleya Stokesa, Michaela White`a i Freddy'ego Powella był inspiracją do filmu pt. Reggae na lodzie (1993). Głównym pomysłodawcom występu Jamajczyków na igrzyskach został przedstawiciel handlowy w ambasadzie amerykańskiej w Kingston - George Fitch, który sfinansował wyprawę do Europy, której koszty wyniosły prawie sto tys. dolarów.

Jamajczycy byli kochani przez kibiców i wyszydzani przez komentatorów, ale ostatecznie nie udało im się ukończyć nawet wyścigu.

Powrócili na tory w Albertville w 1992 roku, a dwa lata później na igrzyskach w Lillehammer zajęli 13 miejsce, pokonując kilka bardziej utytułowanych konkurentów. Ich sukcesy sprawiły, że w kolejnych latach zobaczyliśmy ekipy z m.in: Trynidadu, Portoryko, Wysp Dziewiczych, Meksyku i Filipin.

Boliwia doczeka się pierwszego od 1992 roku reprezentanta na zimowych igrzyskach. Simona Breitfuss Kammerlander urodził się w Austrii, ale jako nastolatek wyjechał do Boliwii. Teraz wystartuje w Pjongczangu. 

Boliwijczyk miał dobre geny, bo jego ojciec jest byłym alpejczykiem, który szkolił narciarzy w krajach Ameryki Południowej. Podczas szkoleń natrafił przypadkowo na ludzi ze związku narciarskiego i tak zaczęła się przygoda jego syna.

25-letni Kammerlander był za słaby, aby konkurować w Austrii, ale od blisko dekady mieszka w Boliwii, gdzie nie ma poważnych rywali. Rok temu zadebiutował w Pucharze Świata, ciekawe jak mu pójdzie w Korei...