Tenis. Dawid Olejniczak: Iga Świątek twardo stąpa po ziemi, ale nie róbmy jej krzywdy

Boi się Pan, że Idze mimo wielkiego talentu może być trudno zrobić wielką karierę?

- Jestem bardzo ciekaw, jak ta kariera się rozwinie. Niedawno była kontuzja, ale Iga wróciła i na razie to wygląda naprawdę fajnie i obiecująco. Ale dajmy jej po prostu grać. Piszmy artykuły, ale zachęcam byłych zawodników, by nie mówili, że Iga już przypomina im Kim Clijsters. Żeby było jasne - ta rozmowa była bardzo fajna, naprawdę ciekawa. Tylko kilka wypowiedzi pana Fibaka uważam za niepotrzebne.

Na pewno ma Pan rację, że chcąc widzieć w polskim sporcie kolejne gwiazdy, często idziemy na skróty i wpadamy w pułapki. Najlepszym przykładem są skoki, w których Kamila Stocha obciążyliśmy dodatkowymi oczekiwaniami po tym, jak karierę skończył Adam Małysz.

- Jesteśmy głodni sukcesu, a w tenisie szczególnie, bo tu największych sukcesów nam bardzo brakuje. Uważamy, że Radwańska już powoli kończy, martwimy się, co będzie dalej, ale musimy wytrzymać, z pochwałami zaczekać spokojnie aż przyjdą prawdziwe sukcesy Igi. Nie mówię, że wygranie tej "25" to nie jest osiągnięcie. Dziewczyny w Stanach potrafią grać, a Iga była zdecydowanie najlepsza, w drodze po zwycięstwo nie straciła nawet seta. To było fajne, ale nie wolno jej zagłaskać na śmierć. Niech ona wejdzie do dużych turniejów, niech zacznie wygrywać rundę czy dwie. Dajmy jej się spokojnie rozwijać, nie mówmy od razu, że jest skazana na wielkość. Myślę, że gdyby Iga przeczytała mojego tweeta, to tylko by przyklasnęła. Albo ojciec Igi, olimpijczyk w wioślarstwie, czyli człowiek, który czuje sport, na pewno też by mi przyznał rację.

Ile lat miała Iga, kiedy razem pracowaliście?

- Zaczęliśmy, kiedy miała 13 lat, a skończyliśmy po roku, gdy była 14-latką. Wtedy jeszcze też jej siostra grała.

Jest trzy lata starsza od Igi i już nie gra?

- Niestety, była bardzo ambitna, przeambitna, ale miała mniejszy talent od Igi. Po kontuzji nie wróciła, poszła w naukę.

Iga chyba też mogłaby w nią pójść, skoro gimnazjum skończyła ze średnią ocen 5,6?

- Tak, ale byłoby szkoda, gdyby poświęciła taki talent. Iga jest pracowita i bardzo utalentowana. Agata była jeszcze bardziej pracowita, ale mniej utalentowana.

Czym Iga się wyróżniała?

- Już wtedy była bardzo wysoka, przerastała wszystkie inne dziewczyny. W jej technice tenisowej jakiegoś szału nie ma, ona nie gra superpięknie. Ale ma to, czego się nie da wytrenować - głowę do gry, czyli potrafi na najważniejsze mecze i najważniejsze momenty meczów się zebrać i zagrać na najwyższym poziomie. Technikę i taktykę można wytrenować, a czegoś takiego nie. Z umiejętnością gry na punkty w trudnych momentach trzeba się urodzić. Albo to masz, albo nie. A jeśli taki gen zwycięzcy masz już w bardzo młodym wieku, to on nie ginie, tylko jeszcze się rozwija. Widać, że jak już Iga jest w formie, jak dochodzi do dalszej fazy turnieju, to go zazwyczaj wygrywa. Z gwiazd czymś takim wyróżnia się Stan Wawrinka, który jak jest w formie i dochodzi do półfinału, to zazwyczaj wygrywa cały turniej. Taka umiejętność zmobilizowania się i pokazania swojej najlepszej strony jest niesamowicie cenna.

Świątek ma i już pracując z Panem miała jakieś swoje firmowe zagrania?

- Jako 13-latka grała dobrze skróty i miała dobry bekhend po linii. Ale wtedy była jeszcze dziewczynką, więc do tamtych uderzeń nie ma co przywiązywać wielkiej wagi. Za to znaczenie miał już na pewno charakter. To nie przypadek, że kiedy myślę "Iga Świątek", to myślę "mocna głowa, która w momencie kryzysowym nie pęka, tylko wtedy pracuje najlepiej". To jest bezcenne. Forhend, bekhend - tego wszystkiego można się nauczyć. Ale kwestii mentalnych tak naprawdę do końca nie.