Euro 2012. Polscy piłkarze odrzuceni muszą zmienić kluby

Jeśli do zimy nic się nie zmieni, mocno się zastanowię nad zmianą klubu - mówił w październiku zmiennik Wojciecha Szczęsnego w Arsenalu. Jesienią zagrał tylko w czterech meczach, ani razu nie wystąpił w Premier League. - Kiedyś brak regularnych występów nie wpływał na jego rozwój, wystarczały mu treningi w Londynie. Ten czas się skończył, musi grać regularnie. Nie wiem, czy powinien odejść już zimą, ale jeśli nic się nie zmieni, będę go namawiał do transferu po sezonie - uważa Andrzej Dawidziuk, były trener bramkarzy reprezentacji Polski i wychowawca Fabiańskiego. Problem w tym, że Polak wciąż jest Arsenalowi potrzebny. Trzeci golkiper Vito Mannone często leczy kontuzje i ma małe doświadczenie w seniorskim futbolu. Manuela Almunię londyńczycy chętnie by sprzedali, ale zainteresowanych nie widać. - Byłbym bardzo zaskoczony, gdyby zimą pozwolono Fabiańskiemu odejść. Arsenal nie ma w tym żadnego interesu. Gdyby Łukasz był juniorem, można by się zastanawiać nad wypożyczeniem, żeby nabrał doświadczenia. Ale jest ukształtowanym piłkarzem. Poza tym klub potrzebuje kogoś, kto mógłby stanąć w bramce, gdyby stało się coś Szczęsnemu. Pozbycie się Fabiańskiego byłoby ryzykowne - uważa angielski dziennikarz piszący o zespole z Emirates Stadium.
Ostatni raz Polak zagrał na początku grudnia, w Lidze Mistrzów z Olympiakosem. Zszedł z boiska w pierwszej połowie, bo rozciął kolano. Na boisko wróci za kilka dni. Czy ma szansę na więcej grania? - Pierwszym bramkarzem jest Szczęsny i mało prawdopodobne, by to się zmieniło. Ale Fabiański będzie pewnie grał w Pucharze Anglii, być może pod koniec sezonu wystąpi też w lidze - mówi angielski dziennikarz.
9 stycznia, w III rundzie Pucharu Anglii Arsenal zmierzy się z drugoligowym Leeds. Gdyby londyńczycy dobili do finału tych rozgrywek, Polak zagrałby wiosną przynajmniej sześć razy.

- W połowie stycznia powinienem już być w nowym klubie - mówi piłkarz, który musi odejść z Trabzonsporu, znaleźć nowe wyzwanie i - przede wszystkim - zacząć grać, strzelać gole. Selekcjoner reprezentacji Polski Franciszek Smuda szykuje Pawłowi rolę zmiennika Roberta Lewandowskiego podczas Euro 2012. Jeśli wciąż będzie rezerwowym, kadra będzie bez drugiego wartościowego snajpera. Dwanaście miesięcy wystarczyło, by Brożek stał się zbędny w Trabzonie. Przegrał konkurencję z innymi napastnikami, nigdy na stałe nie przebił się do podstawowego składu. Wyjeżdżał jako dwukrotny król strzelców polskiej ligi i sześciokrotny mistrz Polski z Wisłą. Miał opinię zdolnego lenia, ale wydawało się, że w Turcji wszystko mu sprzyja - leciał tam z bliźniakiem Piotrem, na miejscu czekał na nich inny były wiślak Arkadiusz Głowacki, którego Trabzonspor kupił pół roku wcześniej, czyli w czerwcu 2010 roku. Brożek miał świetne warunki do aklimatyzacji.
Początek miał dobry: w debiucie w Pucharze Turcji zaliczył efektowną asystę piętą. W lidze w pierwszym występie w podstawowym składzie też podawał przy zwycięskiej bramce. Gola strzelił 1 maja i do końca sezonu grał. Skończył z dwoma bramkami i wicemistrzostwem Turcji.
W tym sezonie w Trabzonie gra epizody. W sześciu meczach (trzy w podstawowym składzie) zdobył jednego gola. Obie strony są sobą zmęczone. Problem w tym, że Turcy chcą odzyskać jak najwięcej pieniędzy z kwoty 2,2 mln euro, które w styczniu 2011 roku zapłacili Wiśle. Nikt nie wykosztuje się na rezerwowego ze średniaka tamtejszej ligi.
Propozycję Polonii Warszawa traktuje jako ostateczność. W Wiśle podobno już go nie chcą. - Istnieje obawa, że miałbym zły wpływ na atmosferę w szatni - powiedział Brożek na stronie Wislalive.pl Obecnie przygotowuje się w Turcji do wiosny, którą spędzi nie wiadomo jeszcze gdzie.

Jego notowania w FSV Mainz stopniowo spadają. I możliwe, że stanie się niepotrzebny - szczególnie że klub zmienił taktykę i nie odczuwał braku Polanskiego w spotkaniach, w których ten był poza składem.
Jesienią reprezentant Polski stracił bardzo pewne dotychczas miejsce w drużynie. Grał coraz słabiej, w listopadzie za brutalny faul został zawieszony na trzy mecze. Doceniany zwykle za wielkie zaangażowanie, waleczność i pracowitość znalazł się w cieniu innych pomocników Mainz. Kiedy po odpokutowaniu kary za kartkę mógł już wrócić do składu, nie wszedł do gry nawet jako rezerwowy.
Trener Mainz Thomas Tuchel był zwolennikiem umiejętności Polanskiego, ale teraz jego entuzjazm jest znacznie mniejszy. Narzekać na pomocnika zaczął jesienią - miał przede wszystkim zastrzeżenia do jego skupienia na boisku. Wytykał mu proste straty piłki, krytykował też, że Polanski nie gra z tak dużą energią jak przed rokiem, kiedy był liderem środkowej linii zespołu. Na dodatek fakty świadczyły przeciwko Polanskiemu. Kiedy zaczął się kryzys jego formy, Tuchel postawił na innych pomocników i nieznacznie zmienił ustawienie drużyny. To się opłaciło - środkowa linia Mainz bez Polanskiego nie grała gorzej niż z nim w składzie. Zauważyły to media, które ostatnio zazwyczaj oceniały Polaka bardzo nisko.
Polanski spokojnie podchodzi do ograniczania jego roli w Mainz. Z zawodnika pierwszego planu stał się dublerem, który nawet, gdy jest zdrowy, nie może liczyć na grę. Nie mówi o zmianie klubu, ale być może będzie do tego zmuszony.
Sytuację komplikuje mu kontrakt. W 2010 r. podpisał go na cztery lata. FSV najpierw wypożyczył go do hiszpańskiego Getafe, ale szybko zdecydował się na wykupienie uniwersalnego pomocnika. Działacze wierzyli, że będzie liderem drużyny. A od października w Mainz rozegrał ledwie 155 minut.

Żaden z Polaków w Bundeslidze nie jest w tak dziwnej sytuacji. W reprezentacji traktuje się go jako potencjalnego lidera linii pomocy. W klubie najpierw był nadzieją na przyszłość, by w zaledwie kilka miesięcy zostać zepchniętym na margines. FC Köln najpierw nie chciało się z nim rozstawiać, na początku grudnia zgodziło się na ewentualne wypożyczenie, a później nawet na definitywną sprzedaż. Trener Stale Solbakken wstępnie takie rozwiązanie zaakceptował, lecz tuż przed świętami Bożego Narodzenia zmienił decyzję. Zgodził się na pożegnanie innego pomocnika, Kevina Pezzoniego, i uznał, że ryzyko związane ze stratą dwóch pomocników jest zbyt duże.
Matuszczyk znalazł się między młotem a kowadłem. Chce przed Euro 2012 odejść i grać. Ma niewielkie szanse na występy w Kolonii - może być najwyżej dublerem, i to pod warunkiem, że przekona do siebie raczej sceptycznego Solbakkena. Ten traktuje Matuszczyka jak polisę na wypadek kontuzji podstawowych graczy. Chce, by Polak pogodził się z rolą rezerwowego - nawet kosztem tego, że straci miejsce w kadrze narodowej. Szkoleniowiec Köln twierdzi, że 22-latek ?musi zrozumieć, iż najważniejszy jest klub, a nie własne plany?. Z Solbakkenem nie zgadza się dyrektor klubu Volker Finke, który jest zwolennikiem tego, by Matuszczyka wypożyczyć na pół roku - właśnie pod kątem gry w Euro. Najbardziej prawdopodobne jest to, że pomocnik polskiej kadry trafi do jednego ze słabszych zespołów Bundesligi.
To najbardziej prawdopodobne rozwiązanie. Klub zakłada, że Euro 2012 może korzystnie wpłynąć na Matuszczyka, więc nie chce go pochopnie pożegnać. Wartość Polaka na rynku transferowym spadła do 2,5 mln euro, ale udane mistrzostwa Europy mogą to zmienić - wtedy ewentualna sprzedaż Matuszczyka będzie bardziej opłacalna niż teraz.