Z okazji 14 lipca przypomnijmy najpiękniejszych sportowców, jakich Francja dała światu

Rok temu pisząc o francuskim desancie do Plusligi mogłyśmy napisać jedynie "nie możemy się doczekać", teraz już wiemy, że czekać było warto, a rodacy Napoleona zdecydowanie ubarwili polskie parkiety. Wimy już, że Pierre jest najsłodziej nieuczesanym siatkarzem świata, że nawet play-offowa broda mu nie szkodzi na urodę, i że nikt tak uroczo jak on nie śpiewa "Pada śnieg", przy akompaniamencie kolegów.

Nie mówiąc już o tym, co robi w basenie...

No jak już wszyscy francuscy Plusligowcy to wszyscy. Chciałybyśmy kiedyś z Samiką (Samicą?) pójść na imprezę, do basenu i wspólnie posłuchać muzyki.

Absolutnie nie mogło go zabraknąć w tym zestawieniu, jest bowiem pierwszą, dziecięcą miłością redaktorki rybki, która wprawdzie jako dziecko zakochiwała się trochę w każdym mężczyźnie z długimi włosami (tak, w Karelu Poborskim też), ale Gwendal miał do tego jeszcze magiczne imię, łyżwy i piękną partnerkę, z którą tworzyli odnoszącą wielkie sukcesy parę taneczną łyżwiarstwa figurowego. Małej rybce imponowało zwłaszcza to, jak w tym duecie to pani podnosi pana.

Jeśli Gwendal trafił do naszego zestawienia nieco po znajomości, to Brian nie musi nikomu niczego udowadniać, wystarczy spojrzeć na jego zdjęcia, przypomnieć sobie jak wykonuje poranny trening, i spróbować powstrzymać kolana od drżenia... Przyznajemy, że łyżwiarze figurowi są trudnym i ambiwalentnym tematem, ale Brian jest zdecydowanie jednym z najpiękniejszych mężczyzn jacy kiedykolwiek wyszli na lód. No, może nawet bez ostatnich pięciu słów w poprzednim zdaniu.

Och Nikola... może atramentu i katedrę westchnięć zbudowano by opiewać twą urodę... Szczypiornista i mistrz świata jest dla Francji podwójnym zwycięstwem ponieważ urodził się w Serbii, ale na szczęście dla trójkolorowych odpowiednio wcześnie przeprowadził się do słodkiej Francji. Dwa lata temu roku zmroził nasze serca umawiając się z Blanką Vlasić, jednak ich związek z nie wytrzymał próby czasu. Teraz trochę żałujemy, w sumie lubiłyśmy Blankę, a doświadcznie uczy nas, że każda następna WAG może być gorsza od poprzedniej.

Richard Gasquet ze swoją urodą byłby może nawet lepszym modelem, aktorem a jeszcze lepiej księciem z bajki niż tenisistą, bowiem w marynarce lub eleganckim sweterku wygląda niemalże goręcej niż na korcie. Ale na korcie też wygląda tak, że potrafi podnieść nam ciśnienie i przyspieszyć bicie serca, a poza tym jakoś kojarzy się z Lazurowym Wybrzeżem, wybiegiem i Żandarmem z Saint-Tropez.

Bramka reprezentacji Francji w piłce nożnej przez lata obsadzona była przez świetnego, ekscentrycznego i kontrowersyjnego, ale niezbyt urodziwego Fabiena Bartheza, który w dodatku podkreślał swoją brzydotę posiadaniem za żonę pięknej Lindy Evangelisty. Wraz ze zmianą warty we francuskiej bramce podskoczył jednak także jej ciachowy potencjał, i to podskoczył radykalnie, bowiem Hugo Lloris należy do tych sportowców, którzy mają unikalny talent zapierania dechu w piersiach, a wygląda przy tym... tak bardzo francusko. No i jeszcze to imię na cześć pisarza. Francjo - możesz być dumna ze swojego Llorisa.

Człowieka-legendy francuskiej piłki nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. Jego sukcesy, talent, klasa i charyzma sprawiają, że jest symbolem francuskiej piłki i jednym z naszych ulubionych ciach Poza tym - przepięknie się starzeje.

Gdy zobaczyłam Romaina Grosjeana (czy jak z uporem chce pan Andrzej Romain Grosjean) było trochę tak, jakby przez zachmurzone niebo przebiły się delikatne promienie słońca, pstaszki cicho zaćwierkały najsłodszą z melodii, a małe motylki zaczęły leciutko trzepotać w moim brzuszku. Ta niebanalna uroda, te wielkie oczy, ta mleczna cera... A tu bum! Patrzę, że tu red. ruby blue tak o nim bezpardonowo, per Ryży Romek. Może i ryży, ale cóż złego w ryżu? Tak czy inaczej, dyskusja o urodzie Pięknego Romana może być od niedawna czysto akademicka, bowiem Grosjean ślubował cichaczem i pod osłoną Euro 2012 dozgonną miłość francuskiej dziennikarce sportowej Marionne Jolles.

W redakcji opinie na temat jego urody są raczej stonowane, uważamy, że jest bardziej sympatyczny niż piękny, no chyba, że akurat strzela biczfejsa, wtedy jest to biczfejs klasy światowej, podobnie, jak gdy strzela słitfocie - wtedy ani przez chwilę nie dziwimy się, że gra akurat w tym klubie, w którym gra. Ale nie będziemy przecież polemizować z samymi Francuzkami, które obwołały go najseksowniejszym francuskim piłkarzem. Skoro tak drogie panie, to Voila!

Jeden z głównych powodów naszego nerwowego odliczania dni do startu Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Zakochałyśmy się rok temu, podczas lekkoatletycznych MŚ w Daegu, piękny Christophe przypomniał o sobie pod osłoną Euro na Mistrzostwach Europy w Helsinkach i teraz bardzo, bardzo nie możemy się doczekać widoku Lemaitre'a śpiewającego "Marsyliankę".

Opiewając urodę francuskiego pływaka wylałyśmy już morze wirtualnego atramentu, zużyłyśmy wszystkie afirmatywne epitety, za każdym razem czując, że to za mało, że nie dość, że słowa są tak żałośnie nieadekwatne wobec estetycznego splendoru jaki roztacza każda najmniejsza cząstka jego ciała... Spróbować opisać jak piękne są jego oczy to jak wlać Ocean Atlantycki łopatką do dziecięcego wiaderka, znaleźć słowa oddające czar jego uśmiechu... to już łatwiej wybrać się na poszukiwanie Świętego Graala, Bursztynowej Komnaty i zaginionego po świętowaniu mistrzostwa Xabiego Alonso...

Camille Lacourt jest tak piękny, że boli, bardzo, bardzo boli, ale dla niego zostajemy masochistkami.

O, szlachetna i słodka Francjo, dałaś nam wiele pięknych twarzy, rzeźbionych torsów i dzielnych wojowników, król jednak może być tylko jeden. Człowiek, którego zdjęcia wyskakują po wpisaniu w google hasła "czyste piękno", którego cień rzęs mógłby przszysłonić Pireneje, a blask uśmiechu musi mieć moc jakiegoś tysiąca watów i na pewno świeci w ciemności.

Najpiękniejszy z pięknych, którego uroda ociera się o jakieś granice percepcji i staje się niemal bolesna - Francjo, dziękujemy ci za Yoanna!