Drzewiecki: Zakręcę kurek z pieniędzmi dla związków! ?
Rozmowa z Arturem Nogą, piątym zawodnikiem igrzysk olimpijskich w biegu na 110 metrów przez płotki
Kiedy wyjeżdżałeś na igrzyska, znali cię chyba tylko kibice z Raciborza. Jak się odnajdujesz w zupełnie nowej sytuacji?
- Zamieszanie, które powstało wokół mnie, odbieram bardzo pozytywnie. Fajnie jest być kojarzonym przez kibiców i dziennikarzy. Naprawdę mi się to podoba.
Doceniasz już wynik, jaki osiągnąłeś? Pamiętasz swoje pierwsze reakcje?
- Tak, nie byłem do końca zadowolony. No i nadal nie jestem. Potwierdziło się, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. Byłem w olimpijskim finale, mogłem pobiec lepiej.
Nie przesadzaj, piąte miejsce w debiucie to świetny wynik.
- Z miejsca rzeczywiście mogę być zadowolony, ale z osiągniętego czasu już, niestety, nie.
Co się właściwie stało na rozgrzewce przed tym finałowym biegiem?
- Na dobiegu do płotka potknąłem się, przewróciłem i dość mocno poobijałem. Ale to nie jest wytłumaczenie. Po prostu w samym biegu nie wszystko do końca poszło po mojej myśli.
A jak ten bieg ocenił trener?
- Był szczęśliwy. Podkreślał, że zrobiłem więcej, niż zakładał. Celem był półfinał. Obaj uważamy, że przede mną duże postępy. W Londynie pobiegnę po złoty medal. Bo przecież mistrzem olimpijskim chce być każdy prawdziwy sportowiec.
Dopiero niedawno przeszedłeś na wyższe płotki. Wcześniej jako junior biegałeś na niższych o 7 cm, 99-centymetrowych. Wygląda na to, że do nowych warunków przystosowałeś się błyskawicznie.
- Finał olimpijski był moim dopiero dwunastym biegiem w karierze na wysokich płotkach. Przed igrzyskami takich startów zaliczyłem tylko osiem. Z czasem na pewno znacznie poprawię technikę. Teraz zdarza mi się jeszcze robić błędy, czasem spore.
Patrząc na ciebie, można uwierzyć, że i w Polsce da się wychować świetnego zawodnika. A może ty jesteś wyjątkowym farciarzem i trafiłeś do klubu, któremu nie brakowało pieniędzy?
- Bieganie zaczynałem w Victorii Racibórz. Tam, niestety, było ciężko. Dlatego musiałem przenieść się do innego klubu. Trafiłem do Warszawianki. I w niej jest mi naprawdę dobrze.
Zamieszkałeś w Warszawie?
- Tak, klub zapewnił mi mieszkanko. Nie był to może luksusowy apartament, ale nie miałem powodów, żeby narzekać.
Mieszkanko, nie apartament - co to znaczy?
- Miałem pokój w dwupokojowym mieszkaniu, w którym mieszkały też dwie kulomiotki. Czasem ciężko było się poruszać po tym naszym mieszkaniu, ale ja nie potrzebuję luksusu. To, co dostanę teraz, wystarczy mi całkowicie.
A co dostaniesz?
- Małe mieszkanie, w którym będę mógł zamieszkać ze swoją dziewczyną. Bardzo się cieszę, że mogę ją ściągnąć z Raciborza. Dodam jeszcze, że znacznie poprawi się też moja sytuacja finansowa. Na Okęciu witał mnie dyrektor mojego klubu. Przyjechał z kwiatami, powiedział, że za to piąte miejsce dostanę dużą nagrodę finansową, mam też otrzymać wyższe stypendium z racji tego, że wywalczyłem dobry wynik dla Warszawianki. Fajnie, bo dla mnie już poprzednie stypendium było wysokie.
Nic, tylko startować i nadal poprawiać wyniki...
- Zgadzam się. I już się cieszę na piątkowy start w Zurychu na zawodach Golden League. Później będzie Lozanna i jeszcze kilka startów. Trochę więc sobie jeszcze pobiegam.
A kiedy odpoczniesz?
- 17 września wystartuję w Szczecinie w Pedro's Cup. Później będę wolny.
I co zrobisz z tą wolnością?
- Kilka dni spędzę z bliskimi w Raciborzu, później na kilka dni pojadę do Niemiec, żeby odwiedzić siostry, a po powrocie pomyślę chyba o krótkim wylocie do ciepłych krajów.
Twoje siostry mieszkają w Niemczech na stałe?
Tak, obie mają już mężów, tam się urządziły, jest im dobrze. Jedna mieszka w Wuppertal, druga w okolicach Offenbach, czyli w pobliżu Frankfurtu. Czeka mnie fajna wycieczka.
Zaskakujący Artur Noga w finale biegu na 110 m przez płotki! ?
