Real Madryt. Kawał "królewskiej" historii

Andrzej Kulasek 09.06.2014 15:57

Wiecie, że to Anglik strzelił pierwszą oficjalną bramkę dla Realu Madryt? I że to ten sam przedstawiciel wyspiarskiego narodu wymyślił, żeby Madrid FC grał w białych koszulkach, bo pierwsze komplety były czerwone i niebieskie? Albo że jeden z trenerów Realu, Francisco "Paco" Bru, kiedy przyszło mu sędziować po raz pierwszy mecz piłkarski wziął ze sobą... pistolet, pokazał go zawodnikom i powiedział, że ponieważ to jego debiut, to chce, by mecz przebiegał w spokojnej atmosferze. Że nie wspomnimy już o tym, że Real jako klub zarejestrował Katalończyk...

Fot. WSQN

O wielkich sportowcach, tajemnicach trenerów i nieznanej twarzy sportu przeczytaj w książkach >>

Ale książka Phila Balla "Real Madryt. Królewska historia najbardziej utytułowanego klubu świata" to nie tylko ciekawostki, które zapaleni miłośnicy futbolu zapewne wygrzebaliby w archiwalnych numerach gazet czy internecie. Ball, oprócz faktografii, bardzo dużo miejsca poświęca wyjaśnieniu idei "madridismo", które określa nawet - zresztą za mieszkańcami stolicy Hiszpanii - mianem religii. Jest więc "madridismo" absolutnym przekonaniem, że Real to klub wyjątkowy, wybrany, największy, że jego przeznaczeniem jest zwyciężać, ale zwyciężać w stylu absolutnym, dominując nad przeciwnikiem, nieważne, czy jest nim Barcelona, Albacete, czy Partizan Belgrad, że bycie fanem "Królewskich" zobowiązuje podwójnie. I jest jeszcze "madridismo" tysiącem innych rzeczy, o których dowiedziecie się właśnie z lektury.

Publikacja nie jest laurką wystawioną 10-krotnemu zdobywcy Pucharu Europy (książka ukazała się tuż przed zwycięskim dla Realu finałem Ligi Mistrzów z Atletico Madryt, oznaczającym upragnioną decimę). Pisze Ball o słynnym rewanżu z Barceloną w Pucharze Króla z 1943 roku i zwycięstwie 11:1, zaznaczając, że chyba nie do końca wszystko było uczciwe (historia powszechnie znana - szatnię Barcelony mieli odwiedzić funkcjonariusze sił bezpieczeństwa z przypomnieniem, że wielu z nich niedawno wróciło z emigracji do ojczyzny dzięki amnestii...). Odnotowuje, że w pobliżu Santiago Bernabeu wciąż można kupić szaliki z wyhaftowanym wynikiem "11:1". Odsłania też rzecz jasna kulisy sprowadzenia Alfredo di Stefano, w którego transferze nieco pomogło naginanie przepisów, niemożliwe, w przypadku gdyby Realowi nie było po drodze z rządzącymi.

Nie, nie ma mowy o spiskowej teorii dziejów, co zresztą Ball podkreśla. Poza tym Puchar Generalissimusa wywalczyło wtedy Athletic Bilbao, a Real trofeum nazwane imieniem dyktatora za czasów rządów Franco w Hiszpanii podnosił tylko sześć razy (Barcelona i Athletic po 9). Po prostu Ball trzyma się faktów, zresztą w przedmowie zaznacza, że nigdy nie był fanem "Królewskich" - choć przyznaje, że po napisaniu książki w pewnym sensie się nim stał. Wiadomo, madridismo...

Książkę, wzbogaconą wieloma fotografiami, czyta się świetnie, jeśli ktoś - rzecz prosta - jest fanem madrytczyków, ale nie jest to warunek sine qua non. Przynajmniej tak mi się wydaje... Ale tak jak Ball nie wychwala "Królewskich" pod niebiosa, tak i recenzując wydawnictwo trzeba wrzucić drobne kamyczki do ogródka. Po pierwsze - coś stało się ze wstępem autorstwa Guillem Balague, hiszpańskiego dziennikarza stacji SkySports. Czy to wina tłumaczenia, czy redakcji, dość, że coś tam zgrzyta. Rzecz druga - szczególnie kibica sportowego razi określenie "porażka 4:1" - jeśli porażka, to zawsze 1:4. I wreszcie sprawa Jacinto Quincocesa. Ten doskonały obrońca, podpora "królewskiej" defensywy w latach 30-tych, w książce pojawia się raz jako Quincoces, raz jako Quinoces, by wreszcie być przedstawionym nawet jako Quincococes. Ale to drobnostki. Bo ta praca to naprawdę świetna robota. Muchos gracias, senor Ball!