Lech Poznań tylko zremisował bezbramkowo z Wisłą Kraków, ale zdobył punkt, który był mu potrzebny do zdobycia siódmego w historii i pierwszego od pięciu lat mistrzostwa Polski.
To niewiarygodne, jaką drogę przeszedł w tym sezonie Lech Poznań. Niespełna dziesięć miesięcy temu był w rozsypce, kibice mieli dość. Na jednym z meczów w połowie sierpnia nie wywiesili żadnych flag, a jedynie transparenty z napisami m.in. "Co roku wielkie obietnice, a wielcy w tym klubie są tylko kibice!!!", "Dobre fury i wypłaty, od studentów w piłce baty". Jesienią ani razu frekwencja nie przekroczyła 20 tys. osób (mimo to średnią na trybunach Lech i tak miał najlepszą w lidze).
Wiosną stadion zaczął się zapełniać. Ponad dwudziestotysięczne widownie na meczach stały się normą. A w niedzielę na trybunach znów był komplet (41 556 ludzi), tak jak w marcowym meczu z Legią. Ci sami kibice przygotowali teraz ogromny - na całą trybunę wzdłuż linii bocznej - napis z kartoników: "2015 - Mistrz Polski".
Pierwszy gwizdek sędziego Szymona Marciniaka przerwał nieznośny czas wyczekiwania, który nastał w Poznaniu po środzie. "Kolejorz" wygrał wtedy z Górnikiem Zabrze 6:1, swój mecz z Lechią Gdańsk zremisowała Legia Warszawa i było jasne, że tylko punkt wystarczy drużynie Macieja Skorży do wygrania ligi. Początkowo wydawało się, że w meczu z Wisłą Lech idzie, jak po swoje. Zaatakował gości, mocno ich przycisnął, ale po kilku zmarnowanych okazjach (żadna nie była z kategorii tych stuprocentowych) stracił siłę uderzenia.
Już po kwadransie prowadzenie w rozgrywanym równolegle meczu z Górnikiem objęła Legia. W wirtualnej tabeli ekstraklasy była teraz tylko punkt za poznaniakami. Margines błędu dla nich właśnie przestał istnieć. Jeden fałszywy ruch, jeden błąd zakończony golem dla Wisły i stan euforii zmieniłby się w trudną do wyobrażenia mieszankę załamania, rozczarowania, złości, rozgoryczenia i niedowierzania.
Czy rozpoznasz piłkarskie herby, którym podły grafik pomylił kolory? [QUIZ]
