Turniej Czterech Skoczni. Co oznacza świetna forma Polaków na 40 dni przed igrzyskami?
Turniej Czterech Skoczni. Co oznacza świetna forma Polaków na 40 dni przed igrzyskami?
Paweł Wilkowicz
Dawid Kubacki drugi, Stefan Hula trzeci, w szóstce jeszcze Kamil Stoch: takimi kwalifikacjami w Garmisch-Partenkirchen skończył się wielki rok polskich skoczków. I nadziejami, że 2018 może być jeszcze lepszy. - Chcę, żeby Kami miał więcej paliwa niż w mistrzostwach w Lahti - mówił o Pjongczang Stefan Horngacher.
Nowy Rok 2006: "Tak skakać dalej mi się nie chce"
Zakrapiane sylwestry skoczków, wiadra zostawiane na wszelki wypadek w Nowy Rok na wieży skoczni w Garmisch-Partenkirchen - to legendy Turnieju Czterech Skoczni. I dziś już tylko legendy. Ale dzień pozostaje wyjątkowy. Gdy kończą się kwalifikacje, Ga-Pa właśnie zamiera aż do wieczora. Lokale pustoszeją, by można było zacząć przygotowania do sylwestrowych bali. A skoczkowie wieczorem spotykają się na chwilę w hotelach na wspólną lampkę szampana i życzenia.
Różne bywały nastroje takich spotkań polskiej kadry. Turniej to bywał bardzo radosny czas, ale bywał też czasem wstrząsów. Spod hotelu Cztery Pory Roku w Garmisch, w którym się Polacy często zatrzymywali, Adam Małysz odjeżdżał w Nowy Rok 2006 w pośpiechu, przerywając nieudany Turniej. Wolał potrenować, by ratować formę na zbliżające się igrzyska w Turynie. A w 2009 po porażce w pierwszej serii w Ga-Pa wprawdzie Turnieju jeszcze nie przerwał, ale mówił w wywiadzie pod skocznią: "Tak skakać dalej mi się nie chce". I dał sobie spokój z TCS po Innsbrucku. A czasy były takie, że gdy Adamowi źle szło, to w całej drużynie miny były grobowe.
REKLAMA
Wielkie półtora roku z Horngacherem
Dziś polska kadra jest na przeciwnym biegunie. Nigdy jeszcze nie zaczęła Turnieju tak dobrze. Po zwycięstwie Kamila Stocha w Oberstdorfie i trzecim miejscu Dawida Kubackiego przyszły kwalifikacje w Ga-Pa z awansem wszystkich Polaków, z dwoma z nich na podium, Kubackim na drugim, Stefanem Hulą na trzecim miejscu (wygrał Johan Andre Forfang), z szóstym miejscem Stocha po skoku w trudnych warunkach.
Tak się kończy 2017, rok pierwszego złotego medalu mistrzostw świata dla polskiej drużyny, pierwszego końcowego podium TCS z dwoma Polakami. I wielki pucharowy rok Stocha: rok pierwszego jego zwycięstwa w Turnieju Czterech Skoczni i siedmiu zwycięstw w konkursach PŚ. Siedem to tyle, ile było zwycięstw Kamila w 2014, 2015 i 2016 razem wziętych.
Pod ręką Stefana Horngachera, doliczając zwycięstwo z grudnia 2016 w Lillehammer, Kamil wygrał już osiem konkursów, to więcej niż jedna trzecia jego zwycięstw z całej kariery w PŚ. Szesnaście razy stawał na podium. A do tego trzeba jeszcze przecież dodać to, czego z innymi trenerami nie przeżył, czyli dwa pucharowe zwycięstwa z drużyną i trzecie w Lahti, warte złota. Wszystko to w półtora roku współpracy Polaka i austriackiego trenera.
Jak sobie poradzić z dumą mistrza? Terapią grupową
Współpracy, która się - przypomnijmy - zaczęła w kryzysie. A Horngacher szybko zrozumiał, że jedną z przeszkód na drodze do powrotu do wielkiej formy była duma mistrza: niezadowolenie ze wszystkiego, co poniżej zwycięstwa, poczucie rozczarowania samym sobą. Powiedział Stochowi: "Kamil, nieważne co już zdobyłeś. Nawet mistrz musi ćwiczyć podstawy".
Ale jeszcze ważniejsze było to, że odbudował innych skoczków. Dał Stochowi oddech, możliwość schowania się w cień latem, gdy skoczek buduje siebie na zimę. Pierwszego lata z Horngacherem w kadrze taki cień zapewniał Maciej Kot, drugiego Dawid Kubacki. Potem przychodziła zima i Stoch wracał do roli lidera. Ale liderzy lata się nie gubili. Zimą 2016 pierwszy raz na podium PŚ stanął Kot. Zimą 2017, rzutem na taśmę w Oberstdorfie, pierwszy raz na podium stanął Kubacki. A teraz zaczyna się 2018 i nadlatuje Stefan Hula, najlepszy przyjaciel Stocha, jeszcze bez miejsca na pucharowym podium.
Adam Małysz był skoczkiem, który umiał być i w grupie i sam, we własnym teamie. Kamila Stocha nigdy do takiego teamu nie ciągnęło, on potrzebuje grupy. Widać było w Oberstdorfie, jak bardzo go to zwycięstwo wzruszyło, ale też jak go cieszy, że Kubacki i Hula są tak niedaleko.
Horngacher: Tankujemy bak do pełna. Żeby Kamil nie zwątpił
Od sylwestrowych skoków w Ga-Pa zostaje 40 dni do kwalifikacji olimpijskiego konkursu na skoczni normalnej w Pjongczang (i 50 dni do olimpijskiej drużynówki). 40 dni przygotowań do obrony złotych medali Stocha z Soczi. 40 dni takiego cyzelowania formy i sprzętu, żeby w Pjongczang być jeszcze mocniejszym niż w Pucharze Świata. To jest ta jedna rzecz, która się Kamilowi z Horngacherem nie udała w pierwszym sezonie. Przyjechał do Lahti w dobrej formie. Ale rakiety odpalali rywale.
Co ten wystrzał Polaków na przełomie 2017 i 2018 roku oznacza w kontekście igrzysk? Czy wykres formy będzie podobny jak w pierwszym roku pracy Horngachera? Również w przypadku Stocha? Trener opowiadał w wywiadzie dla Sport.pl przed sezonem, że ma być nieco inaczej. Że pracowali latem i jesienią nad tym, żeby Kamilowi nie zabrakło paliwa w baku w żadnym momencie. Żeby był spokojny zimą, że sił wystarczy mu na każdą szarżę. I nie zwątpił w siebie, jak po pierwszym konkursie w Lahti. - Bardzo wierzył, że jest tam w stanie wygrać nawet na mniejszej skoczni, na której zwykle idzie mu gorzej. I gdy uciekł mu medal na tej mniejszej, stracił wiarę w siebie przed konkursem na dużej. Kamil też jest tylko człowiekiem. Analizowaliśmy to wszystko i wprowadziliśmy poprawki do przygotowań. Chcemy, żeby było mu łatwiej podtrzymywać formę.
Pamiętajmy: Kamil rok temu wrócił do wielkiej formy po słabym sezonie. I może po prostu zabrakło mu paliwa na przejechanie całego sezonu z tak wielką prędkością. Teraz powinno być z tym lepiej - tłumaczył Horngacher. A podtrzymywaniu formy powinno też sprzyjać to, że medalowe skoki w Pjongczang wypadają o dwa tygodnie wcześniej w sezonie niż medalowe konkursy z Lahti w 2017.
"Dobrze, że się zajmują nami. Bo będą mieli mniej czasu, żeby się zająć sobą"
Tyle planów. Za 40 dni w Pjongczang padnie: sprawdzamy. Czas minie błyskawicznie: teraz Turniej, potem mistrzostwa świata w lotach, PŚ w Zakopanem. I decyzja, kto z piątki najlepszych polskich skoczków będzie musiał być rezerwowym w olimpijskich konkursach.
Dziś to problemy bogactwa. Świetna forma grupy pod koniec roku nie jest jeszcze gwarancją niczego. Ale daje komfort. Jak powiedział niedawno będący w podobnej sytuacji trener Niemców Werner Schuster: Bardzo się cieszę, że się teraz wszyscy zajmują nami. Bo to znaczy, że będą mieć mniej czasu, żeby się zajmować sobą.
