Kto trenerem kadry po Castellanim? Padają cztery nazwiska

Jeden z tych siatkarzy, który przyczynił się do zbudowania włoskiej potęgi i hegemonii. Jako zawodnik jeśli Anastasi już stawał na podium, to na najwyższym jego stopniu. Tak było w Pucharze CEV - 1983, 1986 1991, ME 1989, MŚ 1990, Lidze Światowej 1990 i 1991. Po zakończeniu podboju globu został trenerem "Squadra Azzurra", kontynuując sukcesy, choć już nie tak imponujące. Kolorystycznie urozmaicił gamę medali, zdobywając jeden srebrny (2001) i dwa złote (1999 i 2003) medale mistrzostw Europy. W Lidze Światowej bilans ma podobny (złota 1999 i 2000, srebro 2001 i brąz 2003). Nie można zapomnieć o brązowym medalu IO w 2000 roku. Sukcesy są jak widać dość odległe, ale Włoch przypomniał o sobie, gdy niespodziewanie z reprezentacją Hiszpanii zdobył w 2007 roku mistrzostwo Starego Kontynentu. Po powrocie do kadry Włoch, zbudowany przez niego zespół był cieniem wielkiej włoskiej ekipy, którą sam 50-letni wówczas Włoch, tworzył 20 lat wcześniej.

Niemal każdy klub do jakiego zawitał zgarniał jedno z najważniejszych trofeów, o ile nie dwa. I to w najsilniejszych ligach. We Włoszech z Modeną i Treviso wywalczył łącznie 8 tytułów mistrza kraju, 7 Pucharów Włoch, 5 Superpucharów Włoch, 2 złota Ligi Mistrzów, tyleż samo Pucharów CEV, jeden Puchar Challenge, jeden Superpuchar Europy. Po przenosinach do Rosji lista wciąż się wydłużała. Z Dynamem Bagnoli zdobył mistrzostwo Rosji i Puchar Rosji. Nie spełnił jednak oczekiwań co do podboju Europy. W LM zajął w 2010 roku trzecie miejsce, co w połączeniu z zaledwie srebrem mistrzostw Rosji i 3. miejscem w pucharze krajowym dało wielkie rozczarowanie. Do tego dochodzą wyniki reprezentacji Rosji, która tuż po objęciu przez Włocha drużyny, zajęła trzecie miejsce w LŚ i poległa w walce o taki sam krążek w ME w Izmirze. W tegorocznych MŚ, ekipa jadąca do Italii z aspiracjami ogromnymi jak jej zawodnicy, zajęła ostatecznie piąte miejsce. Bagnoli ma 57 lat.