Real - Barcelona. Oni zasłużyli się dla obu zespołów

W historii Realu Madryt i Barcelony jest wielu zawodników, którzy reprezentowali barwy obu zespołów. Ronaldo, Figo, czy też Luis Enrique - aktualny trener Barcelony - święcili sukcesy występując dla obu zespołów. Kto jeszcze? Najbliższy mecz Real - Barcelona w sobotę o 18. Relacja Z Czuba i na żywo na Sport.pl.
Ricardo Zamora (1901-78) wielki bramkarz, który słynął też z wielkiego poświęcenia. W 1929 r. w meczu z Anglią doznał pęknięcia mostka, a jednak dotrwał do końca. Hiszpania wygrała 4:3, stając się pierwszą drużyną z kontynentu, która pokonała Anglię. W 1934 r. nie puścił bramki w ćwierćfinale z Włochami, choć ci nieustannie brutalnie go faulowali. W 1936 r., gdy w Hiszpanii wybuchła wojna domowa, został uwięziony i skazany przez republikanów na śmierć. Uratowała go interwencja ambasady argentyńskiej. Po uwolnieniu wyemigrował do Francji, a w latach 1951-52 był trenerem reprezentacji Hiszpanii. Ricardo Zamora (1901-78) wielki bramkarz, który słynął też z wielkiego poświęcenia. W 1929 r. w meczu z Anglią doznał pęknięcia mostka, a jednak dotrwał do końca. Hiszpania wygrała 4:3, stając się pierwszą drużyną z kontynentu, która pokonała Anglię. W 1934 r. nie puścił bramki w ćwierćfinale z Włochami, choć ci nieustannie brutalnie go faulowali. W 1936 r., gdy w Hiszpanii wybuchła wojna domowa, został uwięziony i skazany przez republikanów na śmierć. Uratowała go interwencja ambasady argentyńskiej. Po uwolnieniu wyemigrował do Francji, a w latach 1951-52 był trenerem reprezentacji Hiszpanii. Fot. GETTY IMAGES

RICARDO ZAMORA

Bramkarz wybitny. Urodził się w Barcelonie, a profesjonalną karierę rozpoczął w Espanyolu, ale pierwsze triumfy święcił u rywala zza miedzy - FC Barcelonie, do której trafił w 1919 roku. Zamora w Barcelonie był członkiem drużyny trenowanej przez Jacka Greenwella, gdzie grał m.in. z Paulinho Alcantarą. Z Barceloną dwukrotnie wygrał Puchar Hiszpanii - wtedy najważniejsze trofeum w kraju - oraz trzy mistrzostwa Katalonii.

Po trzech latach wrócił do Espanyolu i dopisał do swojego konta kolejny Puchar Hiszpanii (1929 rok).

Zamora od 1930 roku grał w Realu Madryt, który zapłacił za niego 100 000 peset, co było jak na tamte czasy olbrzymią kwotą. W barwach 'Królewskich' dwukrotnie wygrał ligę hiszpańską (1932, 1933) i dwa Puchary Hiszpanii (1934, 1936).

JOSEP SAMITIER JOSEP SAMITIER źródło: fcbarcelona.com

JOSEP SAMITIER

W zamian za dołączenie do FC Barcelony Samitier otrzymał nowy garnitur i zegarek. W trakcie swojej kariery w Barcelonie zdobył 333 bramki i pozostaje trzecim najlepszym strzelcem - za Paulino Alcantarą i Messim. Na pomocnika wołano "El Mag" ze względu na jego styl gry. W trakcie 13-letniej kariery w stroju bordowo-granatowym wygrał pierwsze w historii mistrzostwo Hiszpanii i pięć Pucharów Króla, a w 1925 roku był najlepiej opłacanym piłkarzem w Hiszpanii.

W 1933 roku popadł w konflikt z klubem i przeszedł do Realu Madryt, gdzie grał już Ricardo Zamorra. Co prawda w Realu spędził tylko dwa lata, ale zdołał wywalczyć z tym klubem mistrzostwo Hiszpanii i Puchar Króla.

Później Samitier był trenerem Barcelony, a jeszcze później pracował jako scout tego klubu. To on stwierdził, że Barcelona potrzebuje w swoim składzie Kubali - Węgra, który zdobył z Barcą cztery tytuły mistrzowskie, a po latach uznano go legendą klubu. Samitier jako scout zasłużył się też Realowi. Barcelona chciała sprowadzić w swoje szeregi Alfredo di Stefano i to Samitier zajmował się tym transferem. Niestety - dla Katalończyków - działał jako podwójny agent i Di Stefano ostatecznie dołączył do Realu.

BERND SCHUSTER

Do Barcelony trafił z FC Koln i był bardzo ważną częścią zespołu przez wiele lat. Zachwycał swoją grą Katalończyków i dowodził drużyną z linii pomocy. W 1988 roku wygasł jego kontrakt w Barcelonie i mimo wielu ofert przeniósł się na zasadzie wolnego transferu do Realu Madryt, w którym grał przez dwa lata. Jako zawodnik trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Hiszpanii: w 1985, 1989 i 1990 roku, a po Puchar Hiszpanii sięgał sześciokrotnie: w 1981, 1983, 1988, 1989, 1991 i 1992 roku. W 1982 roku zdobył z Barceloną Puchar Zdobywców Pucharów.

Michael Laudrup Michael Laudrup Fot. Anja Niedringhaus AP

MICHAEL LAUDRUP

W 1989 roku trafił do Barcelony, której trenerem był wówczas Johan Cruyff. Duńczyk obok Bułgara Stoiczkowa oraz Ronaldo Koemana był ważną częścią drużyny, która cztery razy z rzędu sięgnęła po tytuł mistrza Hiszpanii. Jego problemy w Katalonii zaczęły się w 1994 roku kiedy Barcelona zatrudniła Romario, który był już czwartym zagranicznym piłkarzem w drużynie Barcy, a występować jednocześnie na murawie mogło tylko trzech. Laudrup stracił miejsce w wyjściowej jedenastce drużyny Cruyffa i nie wystąpił w finale Ligi Mistrzów z Milanem. Barcelona przegrała, a duński piłkarz postanowił, że swoją karierę będzie kontynuował w innym klubie i przeniósł się do Realu Madryt.

Michael Laudrup już w swoim pierwszym sezonie w barwach ?Królewskich? został mistrzem Hiszpanii. Z Realem pożegnał się już jednak po dwóch latach.

LUIS ENRIQUE

Po wypełnieniu pięcioletniego kontraktu z Realem Madryt przeszedł na zasadzie wolnego transferu do Barcelony. W barwach Realu pokonał Barcelonę 5:0, a sam strzelił jedną z bramek. W Madrycie wygrał jedno mistrzostwo Hiszpanii i Puchar Króla.

W swoich pierwszych trzech sezonach w Barcelonie Luis Enrique zdobył 46 bramek, a przeciwko Realowi zaliczył łącznie pięć trafień.

Enrique szybko stał się antimadristą. Kibice cenili go za waleczność, a on sam wreszcie został kapitanem Barcelony z którą wygrał dwa mistrzostwa Hiszpanii i dwukrotnie sięgał z zespołem po Puchar Króla. Wygrał też Superpuchar Hiszpanii, Puchar Zdobywców Pucharów i Superpuchar Europy.

LUIS FIGO

Według wielu kibiców największy zdrajca w historii futbolu. Do Barcelony trafił w 1995 roku i swoją grą zachwycał fanów na Camp Nou. Przez lata gry w Barcelonie wygrał Puchar Zdobywców Pucharów (1997r.), mistrzostwo Hiszpanii (1998, 1999r.) i Puchar Króla (1997, 1998r.).

W 2000 roku zaszokował kibiców przechodząc do Realu Madryt, który zapłacił za niego 56 milionów dolarów, co uczyniło go wtedy najdroższym zawodnikiem świata.

Jego początki w nowym klubie były trudne, ale wkrótce jego talent eksplodował. Wygrał w plebiscycie pisma "France Football" na najlepszego piłkarza w Europie, a w plebiscycie FIFA był drugi. Z Realem wygrał wiele pucharów m.in. za mistrzostwo Hiszpanii w 2001 i 2003 roku oraz Ligę Mistrzów w 2002 roku.

RONALDO

Ronaldo zagrał w Barcelonie tylko jeden sezon. Od początku zdobywał mnóstwo goli - w 37 spotkaniach ligowych zdobył 34 bramki. Pod koniec 1996 roku został wybrany najlepszym piłkarzem świata w plebiscycie FIFA. Z Barceloną wygrał Superpuchar Hiszpanii, Puchar Króla i Puchar Zdobywców Pucharów.

Po sezonie przeszedł do Interu, a po pięciu latach we Włoszech wrócił do Hiszpanii. Tym razem występował w barwach Realu Madryt. W debiucie w barwach "Królewskich" zdobył dwie bramki. Przez cztery i pół sezonu grając w Realu strzelił 104 gole w 177 meczach. Z ?Królewskimi? zdobył Puchar Interkontynentalny, Superpuchar Hiszpanii i dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii.

SAMUEL ETO'O

Karierę w Europie rozpoczął w Madrycie, ale tam się na jego talencie nie poznano i został wypożyczony do Realu Mallorca. Wreszcie w 2004 raku trafił do Barcelony za 24 miliony euro.

W Barcelonie zdobył łącznie 108 bramek i znacznie przyczynił się do trzykrotnego sukcesu Katalończyków w lidze. W 2006 i 2009 wygrywał z Barceloną Ligę Mistrzów.

JAVIER SAVIOLA

Miał bardzo dobry pierwszy sezon w barwach Barcelony, do której trafił z River Plante za około 25 milionów dolarów. W sezonie 2001/02 zdobył 21 goli i został uznany najlepszym graczem z Ameryki Południowej w Primera Division. potem przeplatał lepsze występy ze słabszymi i Frank Rijkaard zrezygnował z jego usług, a zawodnik został wypożyczany do różnych klubów.

W 2007 wygasł jego kontrakt z Barceloną i zdecydował się na reprezentowanie Realu Madryt. W barwach "Królewskich" nie zachwycał i po dwóch sezonach pożegnał się z klubem.

Więcej o:
Copyright © Agora SA