Leszek Ojrzyński. Ograć Legię i przejąć Legię

Finałowy mecz Pucharu Polski z Legią będzie dla pana wyjątkowy?

- Każdy mecz z Legią jest dla mnie wyjątkowy. To był mój pierwszy klub, gdzie pracowałem z trampkarzami. Mój syn gra w Legii. Żona mieszkała i dalej mieszka w Warszawie. Studiowałem w tym mieście, więc moja historia jest związana z tym klubem.

Kibicował pan Legii?

- Pamiętam, jak jeździłem na mecze Legii. Grała wtedy w pucharach z Interem, Barceloną, a ja obserwowałem to z trybun. Fajna przygoda i nauka. Urodziłem się w Ciechanowie, Legia była największym klubem w pobliżu. Sentyment jest.

Legia Deana Klafuricia wygrała wszystkie mecze. Żałuje pan, że Dariusz Mioduski zwolnił Romeo Jozaka?

- Nie. Takie życie trenera. Kiedyś to mnie ktoś zwolni, a później zatrudni. Jasne, teraz może się wydawać, że gdyby Jozak prowadził Legię w finale, to byłoby łatwiej. A jak jest Klafurić to trudniej. Ja nie patrzę tak na Legię. Chcę ją pokonać i nieważne, kto jest jej trenerem.

Zauważył pan wyraźną zmianę w grze Legii?

- Nie chcę się wypowiadać o wewnętrznych sprawach Legii, ale większą różnicę w grze widziałem jak Jacek Magiera zastąpił Besnika Hasiego. Przed finałem skupiam się na Arce, nie na Legii.

Kto będzie faworytem finału Pucharu Polski?

- Patrząc na siłę i możliwości obu klubów, wygrana Arki z Legią będzie sensacją. Umówmy się, Legia to klub, który regularnie walczy o mistrzostwo Polski, Arka o utrzymanie. Tak było w poprzednim sezonie, tak jest teraz. Jeżeli taki klub jak Arka jest drugi rok z rzędu w finale, to trzeba na to spojrzeć z podziwem. To już jest sukces, a gdyby udało się ograć Legię, byłoby pięknie. Smak zwycięstwa w finale Pucharu Polski już znam.

Jaki to smak?

- Słodki, ale z tyłu głowy wszyscy mieliśmy walkę o utrzymanie w ekstraklasie. Gdybym miał wtedy wybierać, to wolałbym przegrać finał Pucharu Polski, a utrzymać się w lidze. Spadek do 1. ligi byłby dla całego klubu katastrofą. Teraz nasza sytuacja jest zdecydowanie lepsza. Możemy inaczej podejść do rywalizacji z Legią.

Inaczej, czyli jak?

- Pierwszy finał dodał nam pewności i doświadczenia. Piłkarze zapoznali się z atmosferą Stadionu Narodowego. Nie mamy nic do stracenia. Jedziemy po swoje i chcemy sprawić niespodziankę.

Nie martwi pana słaba seria w ekstraklasie?

- Ekstraklasa to zupełnie inna historia. Gdybyśmy nie mieli w głowie walki o finał Pucharu Polski, inaczej podchodzilibyśmy do spotkań ligowych. W innym składzie. Z innym nastawieniem. Połączenie ligi i pucharu to w naszej sytuacji duże wyzwanie. Bogate kluby, takie jak Legia i Lech, mają łatwiej. Są skazane na walkę na dwóch, a czasem trzech frontach. Budują szeroką, wyrównaną kadrę i muszą sobie radzić. My nie mamy takich możliwości, a przypomnę, że przecież na początku sezonu graliśmy na trzech frontach.

Krótka, ale emocjonująca przygoda z Ligą Europy. Będzie chciał ją pan powtórzyć?

- Jasne, a co ja jestem? Niedołężny? Proszę zobaczyć na tych, co zdobywali mistrzostwo Polski z bogatymi klubami, a później prowadzili biedniejsze. Nie mają pracy. Łatwiej pracować z najlepszymi, w poukładanym i stabilnym klubie, ale prawdziwa robota jest w biedniejszych klubach. Tam się poznaje prawdziwe życie.

W czerwcu wygasa pana kontrakt z Arką Gdynia. Na Stadionie Narodowym będzie pan walczył o swoją przyszłość?

- Trener w każdym meczu gra o przyszłość. Nieważne czy w finale Pucharu Polski czy w lidze. Każde zwycięstwo buduje wartość, a każda porażka niepokój. W tym zawodzie trzeba być przygotowanym na utratę pracy.

Program 'Dogrywka' przed finałem Pucharu Polski