Finał Ligi Mistrzów. Afrykańskie wioski i obsesja doskonałości. Sadio Mane, czyli człowiek-koszmar, który ma zniszczyć Real i Polskę

Piach, rdzawo-pomarańczowy piach i stare, małe, obdrapane budynki. Rozpadające się blaszane garaże, walające się kamienie i przymierająca roślinność. To Banbali, mała miejscowość w południowym Senegalu. To także okolice różowego jeziora Lac Retba, znajdującego się 20 kilometrów na wschód od Dakaru.

I gdzieś pośrodku niczego, niedaleko jeziora zawdzięczającego swoją barwę sinicom, oczom ukazuje się biało-czerwony szlaban i białe mury, a na jednym z nich herb francuskiego FC Metz. W środku natomiast stoi futurystyczny, przypominający UFO, okrągły budynek, otoczony innymi, mniejszymi. Krajobraz uzupełniają natomiast boiska piłkarskie, łącznie zajmujące 23 hektary. To nie pustynny miraż i fatamorgana. To siedziba Generation Foot, akademii, w której urodzony we wspomnianym Banbali Sadio Mane stawiał pierwsze piłkarskie kroki.

Generation Foot to najlepsza szkółka w Senegalu; dopasowana do potrzeb młodych piłkarzy szkoła, internat, profesjonalna opieka medyczna, stołówka z kucharzami układającymi odpowiednie diety, a także siłownia i podstawowy sprzęt, w warunkach afrykańskich - rarytas i coś rzadko spotykanego. To też miejsce, w którym wychowuje się piłkarzy, odcina się ich nieco od świata, a co za tym idzie - wszelkich pokus, które mogą przesłonić chęć dążenia do rozwoju.

Przede wszystkim jest to jednak miejsce, które wydało na świat kilkudziesięciu świetnych, lub przynajmniej solidnych piłkarzy, m.in. Ibrahima Toure (obecnie GFC Ajaccio, wcześniej m.in. AS Monaco), Landry`ego N`Guemo (obecnie bez klubu, wcześniej m.in. Celtic, Bordeaux, Saint-Etienne), Babacara Gueye (obecnie chińskie HLJ Lava Spring, wcześniej m.in. Alemannia Aachen i reprezentacja Senegalu), Papissa Dembę Cisse (obecnie chińskie SD Luneng, wcześniej m.in. Newcastle czy S.C. Freiburg), Diafrę Sakho (obecnie Rennes, wcześniej m.in. West Ham United), a na końcu swojego najlepszego wychowanka - Sadio Mane. Z tych piłkarzy najbardziej dumny jest Olivier Perrin, dyrektor generalny akademii, który reklamuje ją m.in. filmikami na platformie YouTube.

YouTube

YouTube

YouTube

Do Generation Foot trafił w wieku 15 lat. Na testy do Dakaru zawiózł go wujek, który zabrał młodego Sadio w 500-kilometrową podróż, wierząc, że wiezie go do bram prowadzących ku lepszemu życiu. Nie mylił się, bo błyskotliwy chłopak od razu spodobał się trenerom, którzy w 2007 roku odpowiadali za selekcję i przyjmowanie zawodników.

Ale choć wrażenie na trenerach zrobił od razu, to na regularną grę w seniorskim zespole musiał trochę poczekać - po pierwsze ze względu na wiek, a po drugie - na konkurencję.

Na wyjazd do Europy zapracował w wieku 19 lat. Wtedy zgłosili się po niego przedstawiciele FC Metz. Dlaczego właśnie klub z północno-wschodniej Francji? Bo to pośrednik pomiędzy piłkarskimi światami. Właściciele Les Grenats finansują akademię, przekazują swoją wiedzę i model szkolenia, a w zamian za to co roku zabierają najlepszych piłkarzy, by później ograć ich w poważniejszej lidze [aktualnie Metz występuje w Ligue 2 - red.] i sprzedać z zyskiem. Papiss Demba Cisse z Metz odszedł za  1,5 mln euro, Mane za 4 mln, a Sakho za 5 mln.

Mane na Starym Kontynencie jest od 7 lat. Po transferze do Metz rozegrał 19 spotkań w Ligue 2. Zanim trafił na Wyspy Brytyjskie, zahaczył jeszcze o Austrię, a konkretnie o zespół Red Bulla Salzburg. W jego barwach wystąpił w 87 meczach, w których strzelił aż 45 goli i zaliczył 32 asysty. Właśnie dobre występy w austriackiej Bundeslidze przykuły uwagę klubów z topowych lig.

Najszybciej zgłosili się po niego szefowie FC Southampton, którzy na konto austriackiego pracodawcy Mane przelali aż 23 mln euro. Inwestycja zwróciła się bardzo szybko - 75 meczów, 25 goli, 14 asyst, a po dwóch latach transfer do Liverpoolu, za ponad 40 mln euro (!).

Nie pije, nie pali, obsesyjnie dba o dietę i swoje ciało. - Regularnie chodzę na siłownie poza treningami, przynajmniej dwa razy w tygodniu. Najczęściej ćwiczę mięśnie brzucha, ale wszystko robię w odpowiednich proporcjach. Nie chcę być 'zbyt duży'. - mówi sam zawodnik.

Kuchnia to również jego oczko w głowie. - Mam swojego kucharza, który przygotowuje mi posiłki. Lubię jeść zdrowo, nie piję alkoholu, nigdy w życiu go nie próbowałem. Tak samo, jak nigdy nie zapaliłem papierosa - opowiada.

Zdrowej diety nie trzyma tylko przez jeden miesiąc w roku - ramadan, czyli dziewiąty miesiąc kalendarza muzułmańskiego. Dla wyznawców islamu jest to okres święty, ponieważ właśnie w nim rozpoczęło się objawienie Koranu. Według jego nauk, w trakcie ramadanu muzułmanie od świtu do zmierzchu nie mogą jeść, pić, palić tytoniu i uprawiać seksu. W 2018 roku ramadan trwa od 15 maja do 14 czerwca, a to oznacza, że Mane - jeśli będzie przestrzegał świętych zasad - do finału Champions League będzie przygotowywał się bez jedzenia i picia (treningi The Reds odbywają się w ciągu dnia). Podobnie rozpocznie również samo finałowe starcie, które zaczyna się przed zachodem słońca.

Zdrowy tryb życia to zupełne przeciwieństwo stylu jego idola z dziecięcych lat, idola, którego podpatrywał i zawsze chciał być, taki jak on. Idola, którym był legendarny Ronaldinho. - Chciałem być taki jak on, patrzyłem na niego cały czas. Był moim bohaterem - zdradził Mane w jednym z wywiadów.

Mane nie będzie tylko postrachem Sergio Ramosa, Raphaela Varane`a, Marcelo i Daniela Carvajala. Może być również koszmarem Kamila Glika, Michała Pazdana, czy Łukasza Piszczka, podczas mistrzostw świata w Rosji. W pierwszym meczu mundialu (19 czerwca o 17:00) biało-czerwoni zagrają właśnie z Lwami Terangi.

- Nasza drużyna jest zdecydowanie lepsza. Sadio Mane, czy chociażby Kalidou Koulibaly, to piłkarze światowej klasy. Nie przebije ich nawet Lewandowski. Jest on świetnym graczem, ale w tym sezonie, szczególnie w końcówce, grał słabiej niż w poprzednich latach. Nasi obrońcy spokojnie sobie z nim poradzą - mówi nam Issa Thioro Gueye, redaktor naczelny senegalskiej telewizji publicznej.

I dodaje na koniec: Lewandowski jest tutaj [unosi rękę na wysokość klatki piersiowej], a Mane tutaj [unosi rękę na wysokość głowy]. To inne półki.

Na jakiej półce w takim razie jest Mane? Na jakiej Lewandowski? A na jakiej Cristiano Ronaldo? Przekonamy się kolejno 26 maja w Kijowie i 19 czerwca w Moskwie.