Lewandowski nie błyszczy w ważnych meczach? "Jak ktoś strzela Realowi 4 gole, to trzeba go potrajać, bić, pluć, prowokować"

Bundesliga, to inne progi? Tam przecież wszyscy go już znają, ale on swój licznik ciągle nabija.

- W Bundeslidze różnica poziomów między Bayernem i cała resztą jest taka, że Polak nawet jak wejdzie na kilkanaście czy kilkadziesiąt minut jest w stanie śrubować swoje statystyki. Tam nie ma tak dobrych obrońców jak w Hiszpanii. Poza tym nikogo nie stać, by podwajać czy potrajać krycie przy Lewandowskim. Zresztą porażki tamtejszych ekip z Monachijczykami są jakby wkalkulowane w sezon, nikt nad nimi nie rozpacza. "Lewy" ma tam łatwiej.

Skoro mówimy o  Bundeslidze. Jeśli oprócz korony króla strzelców szukamy tam innych rzeczy, to od fenomenalnego występu przeciw Wolfsburgowi i 5 golom w 9 minut niewiele ich znajdziemy. Przydało by się więcej takich perełek.

- Takie rzeczy też nie dzieją się na co dzień w przypadku Messiego, Ronaldo czy Salaha. Ale na pewno brakuje mu takich spektakularnych wydarzeń, takiego wielopaka, czyli trzech, czterech goli w meczu. To byłoby dobre dla jego BHP.  

Jak popatrzymy na sytuacje spokojniej, wyjdzie, że Robert nie odróżnia się np. od takiego Ibrahimovicia. Świetny strzelec, ale do pewnego pułapu. W europejskich pucharach od ćwierćfinałów się zawieszał, a to przecież piłkarz wybitny, galaktyczny i pewnie z większą rozpoznawalnością jak Robert. Poza tym zawsze jest tak, że te najważniejsze mecze przychodzą jak oni mają już sezon w nogach. W zeszłym roku Lewandowski był porozbijany, z Realem nie zagrał w pierwszym spotkaniu, w drugim też nie powinien wystąpić. Miał 70 proc z normalnego "Lewego". Mam jednak nadzieję, że w tegorocznym rewanżu jeszcze się zaprezentuje. W Monachium jakby drżały mu nogi. Miał swoje sytuacje, powinien coś strzelić. Może sam na siebie nałożył presję tymi deklaracjami i sygnałami o Madrycie. 

A kadra? Niby jest jej liderem i gościem pracującym za dwóch, ale może nieco złośliwie można stwierdzić, że efektem tego była dobra końcówka meczu z Czarnogórą i Armenią - wydarzenia raczej lokalne.

- Tu się nie zgodzę i przypomnę inne fakty. W końcówce eliminacji do Euro 2016, Robert strzelał najważniejsze gole. Ze Szkocja na wyjeździe trafił w sposób w jaki tylko on mógł trafić. Z Irlandią strzelił decydującego o zwycięstwie i awansie gola. Dla Polski trafia w ważnych spotkaniach. Baliśmy się w niedawnych eliminacjach o spotkanie z Rumunią na wyjeździe i co? Lewy strzelił w nim 3 gole mimo tego, że dostał petardą. W biało-czerwonej koszulce ciągnie, jest liderem, nie ogląda się na boki, nie wtapia się w tłum. Od czasów Nawałki zawsze jest na przedzie.   

Tylko, że najważniejsza impreza dla Polski, to było Euro 2016. Lewandowski strzelił w nim gola. W piątym meczu.

- Na Euro przyjechał zupełnie bez formy. Był zmęczony sezonem. Zabrakło kogoś z takim spojrzeniem jak Heynckes, by dać mu raz i drugi odpocząć kilkadziesiąt minut czy cały mecz. Może nie miał jeszcze takiej pozycji. Być może był także za bardzo pazerny na statystyki i gonienie Messiego czy Ronaldo. To sprawiło, że w mistrzostwach Europy zobaczyliśmy pół Lewandowskiego. Zaczął odradzać się w piątym meczu. Jakbyśmy dotrwali do szóstego czy siódmego, może oglądalibyśmy eksplozję jego formy.  

A może go przeceniamy? Może za dużo od niego chcemy?

- My, czyli dziennikarze, kibice, Polacy, chyba nie. Czekaliśmy na takiego piłkarza od czasów Zbigniewa Bońka. Może nawet nie mieliśmy nigdy takiego gracza, który by tak brylował we wszelkich statystykach. Był w pierwszej dwudziestce najlepiej zarabiających piłkarzy na świecie, najlepiej strzelających piłkarzy w historii Ligi Mistrzów, w pierwszej dziesiątce zdobywców bramek w historii Bundesligi. Patrząc na te fakty, trudno byśmy go przeceniali. Pytanie tylko czy Robert sam się nie przecenia? Czy nie stawia się ponad Bayernem w sposób nieuzasadniony. Chodzi mi o te wszystkie sugestie, że klub jest dla niego za mały. Najważniejsze mecze w Lidze Mistrzów nigdy tego nie potwierdziły. Dobre wyniki zależały bardziej od zdrowia i formy Ribery'ego czy Robbena niż Roberta. 1 maja na Bernabeu, ma niepowtarzalną szansę, by udowodnić, że teza która sam postawił, jest prawdziwa.