Ekstraklasa w Sport.pl. Zobacz 10 najbardziej intrygujących transferów zimy!

Niewielu jest w polskiej lidze piłkarzy myślących. Fin się do nich zalicza, powinien więc sobie też poradzić w Legii. Czego powinniśmy oczekiwać? Zapewne wprowadzi do gry Legii trochę niekonwencjonalnych zagrań. Jego mocną stroną jest wytrzymałość, dużo biega. Powinien podnieść jakość gry. Jako 17-latek jeździł na testy do Ajaksu, Romy, Udinese, ale potem uraz zabrał mu dwa lata. To spowolniło jego rozwój i być może nie pozwoliło nigdy wskoczyć na najwyższy poziom. 30-letni zawodnik chciałby w Legii spełnić swoje marzenie - zagrać w Lidze Mistrzów.

Napastnik. Praktycznie nie zdarza się, aby zawodnik z drugiej ligi z przytupem wszedł do ekstraklasy. Tym bardziej, gdy trafia do któregoś z największych polskich klubów. Dwadzieścia kilka lat czekamy na następnego Wojciecha Kowalczyka w Legii. Niezgodzie daję jednak szanse, bo słyszę pochwały od trenera Stanislawa Czerczesowa, któremu podoba się, że 20-latek nie pęka na ciężkich maltańskich obozach. I wiosną powinien pokazać, z czego słynął w drugiej lidze, czyli sprytu, zwinności i dynamicznych szarż w pole karne. Czerczesow bierze też pod uwagę, że napastnik zagra u niego na lewym skrzydle w ustawieniu 3-5-2, z Nemanją Nikoliciem i Aleksandrem Prijoviciem z przodu.

Ofensywny pomocnik. Reprezentant Polski do lat 18. Uznawany za jeden z topowych polskich talentów w rocznikach 1995-2000, któremu jednak nie poszło w akademii Chelsea. Adamczyk - techniczny zawodnik, lubiący grać kombinacyjną piłkę, ale niewielkiej postury - nie sprawdził się w siłowym angielskim futbolu. Trenerzy Chelsea często prosili go o więcej agresji, ale Adamczyk nie był w stanie przekroczyć tej granicy. Anglicy pożegnali go bez żalu. Teraz piłkarza spróbuje z niego zrobić trener Zieliński, który wcześniej pracował z Robertem Lewandowskim i wciąż dba o rozwój Bartosza Kapustki. Adamczyk może wpasować się do kombinacyjnego futbolu Cracovii. Wyobrażacie sobie kwartet ofensywnych pomocników: Cetnarski - Budziński - Kapustka - Adamczyk?

Środkowy obrońca. Brazylijczyk. Ma w Jagiellonii zastąpić Michała Pazdana. I to dosłownie, bo ponoć słynie z precyzyjnego wyprowadzania piłki po murawie i dobrze uruchamia kontry zespołu. W grudniu spadł z brazylijskiej Serie A z klubem Joinville, ale jego drużyna nie traciła wielu goli. W Białymstoku oczekiwania wobec niego są takie, że będzie następnym Marcelo, który w 2008 r. jedynie za prowizję dla agenta przeszedł z Sao Paulo do Wisły, a potem za 3 mln euro wyjechał do PSV Eindhoven. Guti kosztował ok. 250 tys. euro.

Skrzydłowy, reprezentant Węgier (1 mecz w el. Euro 2016). Najszybszy piłkarz Pogoni w sprincie na pięć metrów. To od niego zaczęło się zimowe okno, Pogoń jako pierwsza sprowadziła zawodnika, który trafi do pierwszej jedenastki i może wnieść trochę jakości na boiska ekstraklasy. Sporo się po nim spodziewamy, bo piłkarze sprowadzani z ligi węgierskiej zwykle sprawdzali się w Polsce (Richard Guzmics, Tamas Kadar, Gergo Lovrencsics, Nemanja Nikolić, Łotysz Artjoms Rudniew, Nigeryjczyk David Abwo).

Napastnik albo prawoskrzydłowy. Reprezentant Łotwy (5 meczów w el. Euro 2016). W przeszłości uznawany za spory talent łotewskiej piłki, który jednak przeistoczył się jedynie w lokalnego matadora. W lidze łotewskiej ma świetne statystyki - 99 meczów, 42 gole i 20 asyst. Ale gdy tylko wyjrzał poza Łotwę, odbijał się od ściany. Nie powiodło mu się w Dnipro Dniepropietrowsk, ani w Rubinie Kazań. Teraz 24-latek spróbuje w liderze ligi polskiej. Przychodzi na wypożyczenie. Czy wypali? Trzeba pamiętać, że niewielu zawodników z lig bałtyckich (Łotwy, Litwy, Estonii) sprawdza się w ekstraklasie. Często problemem są nawyki, które ze sobą przywożą. A Karasausks dotąd nie był wystarczająco zdeterminowany, aby wskoczyć na wyższy poziom. W przeszłości za wzięcie udział w imprezie został usunięty, wraz z Denissem Rakelsem, ze zgrupowania młodzieżowej reprezentacji Łotwy.

Napastnik. Słyszymy, że silny. Gdy sprawdzamy ile goli w bił ostatnio w lidze norweskiej, widzimy, że było to 9 goli w sezonie. Przed wznowieniem ligi można się jednak zastanawiać, czy jest piłkarzem na potrzeby Wisły? Jego Tromsoe prezentował dość ubogi technicznie futbol i grało w innym stylu, niż Wisła. Do Ondraszka trafiały górne piłki, które potem zgrywał do skrzydłowych. Ruszał w pole karne i oczekiwał wrzutki. W Wiśle musi poklepać, wedle Tadeusza Pawłowskiego potrafi jednak wychodzić do prostopadłych podań. Nigdy nie zadebiutował w dorosłej kadrze Czech, otarł się jedynie o młodzieżówkę.

Gdy strzelał gola za golem w Śląsku Wrocław, przechwalał się, że zasługuje na powołanie do reprezentacji Portugalii. Tymczasem odbił się od ściany, którą dla niego okazała się liga czeska. Po nieudanym półroczu w Sparcie Praga, wraca do rozgrywek, w których był gwiazdą. Powinien gwarantować gole, podobnie jak Flavio - jego brat, który ma trafić do Gdańska latem, ale najpewniej jeszcze tej zimy. Czy w Lechii uda się wskrzesić dawny atak Śląska?