To był świetny rok polskiego sportu. Jak do tego doszło? [PODSUMOWANIE]

To był rok polskiego kolarstwa. Rafał Majka z grupy Tinkoff-Saxo, debiutant w Tour de France, pruł po francuskich górach, wygrywając dwa etapy Wielkiej Pętli i klasyfikację górską, choć w ogóle miał nie startować. Szefowie rosyjskiego zespołu ściągnęli z urlopu Majkę, odpoczywającego po wyczerpującym Giro d'Italia (6. miejsce), bo z Tour de France trzeba było wycofać Czecha Romana Kreuzigera. Polaka wskazał lider Tinkoff-Saxo Alberto Contador. Hiszpan widział w Majce solidnego pomocnika, który może pomóc w zwycięstwie w całym wyścigu, ale na 10. etapie złamał nogę i wycofał się.

- Za rok czy dwa Rafał może wygrać cały Tour de France, a nie tylko etapy czy klasyfikację na najlepszego górala - uważa Zenon Jaskuła, trzeci kolarz Tour de France 1993 (wygrał wtedy etap). Trzykrotny zwycięzca Wielkiej Pętli, Greg LeMond: - Ten facet może być gwiazdą. Ma charakter i styl.

Kilkanaście dni później Majka wygrał dwa etapy Tour de Pologne. Ostatniego dnia wyścigu, podczas jazdy indywidualnej na czas w Krakowie, utrzymał koszulkę lidera i po 11 latach powtórzył wyczyn Cezarego Zamany.

- Jestem niesamowicie szczęśliwy, ale teraz potrzebuję odpoczynku. Wysiłek opłacił się, bo nieraz zdarzało się, że jeździłem codziennie na rowerze po siedem godzin. Dziś nie zauważyłem nawet kibiców. Tętno było tak wysokie, że na mecie na oczy nie widziałem - mówił TVP wzruszony Majka.

24-letni Michał Kwiatkowski we wrześniu został w hiszpańskiej Ponferradzie mistrzem świata elity w wyścigu ze startu wspólnego. Polak wyrwał się osiem kilometrów przed metą. Minął uciekających czterech kolarzy, pokonał ostatni kilometrowy podjazd, na zjeździe utrzymał przewagę kilku metrów. Na metę wpadł sekundę przed wielkimi faworytami - Australijczykiem Simonem Gerransem i Hiszpanem Alejandro Valverde. Sukces był możliwy dzięki znakomitej pracy zespołu, który zrealizował ściśle określony plan taktyczny, podporządkowany liderowi kadry.

Kwiatkowski został pierwszym Polakiem, który założył tęczową koszulkę mistrza świata. - Dwa dni wcześniej oglądałem wyścig do lat 23. Wiedziałem, że na trasie jest możliwość odjechania od peletonu. Wyrwałem na ostatnim wzniesieniu, zyskując w ten sposób kilka sekund przewagi. Nie mogę uwierzyć, że udało się - opowiadał Kwiatkowski.

I dodał: - Dedykuję sukces mojej dziewczynie Agacie, rodzinie, kibicom w kraju. Polskie kolarstwo przeżywa niesamowity sezon.

40 lat czekała polska siatkówka na drugie mistrzostwo świata. Zaczęło się od wygranej z Serbią w meczu otwarcia na Stadionie Narodowym, skończyło się na zwycięskim finale z Brazylią w katowickim Spodku, miejscu już legendarnym dla tej dyscypliny. Polacy, w przeciwieństwie do Włochów cztery lata temu, nie próbowali skorzystać z przywileju gospodarza. Do sukcesu nie doszli kuchennymi drzwiami. Na 12 spotkań potknęli się tylko raz, z Amerykanami. Siatkarze prowadzeni przez Stephana Antigę, debiutującego w roli szkoleniowca, wytrzymali morderczy turniej, dwukrotnie pokonując obrońców tytułu, Brazylijczyków, i mistrzów olimpijskich - Rosjan.

To był ostatni wielki turniej Pawła Zagumnego, Krzysztofa Ignaczaka, Mariusza Wlazłego (wybranego MVP) i prawdopodobnie Michała Winiarskiego, którzy postanowili zakończyć reprezentacyjne kariery.

- Zwycięstwo Polaków nie jest zaskoczeniem. Dla mnie stali na równi z Brazylijczykami, a w finale przeszli samych siebie - komentował były trener reprezentacji Polski Argentyńczyk Raul Lozano.

- Ta drużyna rosła pod presją, nie malała. Stephane Antiga nigdy nie śpi. Wszedł w pracę trenera tak mocno, że mocniej się nie da. A mnie jest dobrze na drugim planie. Dobrze się uzupełniamy - mówił Philippe Blain, asystent trenera polskiej kadry.

Antiga: - Nie spodziewałem się tego, wszyscy były bardzo zmotywowani od początku. Ani przez chwilę nie musieliśmy ich popychać do treningu, sami dawali z siebie wszystko. Do tego znakomicie znosili presję meczową, grali praktycznie, jakby jej nie było.

Polska wygrała nie tylko sportowo. Wygrała też organizacyjnie. Poza spektakularną inauguracją na Stadionie Narodowym, trybuny w pozostałych halach żyły. Nawet jeśli nie grali tam Polacy. "Siatkówka to niszowy sport? Nie w Polsce. Tutaj to jest sport narodowy. A polskie mistrzostwa świata to olśniewająca scena dla siatkówki" - pisała o mundialu niemiecka agencja DPA. Mistrzostwa świata sprawiły, że Polskę nazwano "Volleylandem".

Dwa złote, pięć srebrnych i pięć brązowych medali zdobyli polscy lekkoatleci na mistrzostwach Europy w Zurychu. W klasyfikacji medalowej Polska była szósta. To był najlepszy wynik od 48 lat, kiedy z Budapesztu biało-czerwoni przywieźli 15 krążków.

- Cieszy mnie wiek medalistów. To są w większości zawodnicy z rocznika '89, a nawet młodsi. 32-letni Tomasz Majewski wydaje się tu weteranem, a nie jest jeszcze taki stary. Także 31-letni Shegumo powinien się jeszcze bardzo rozwinąć, bo on do tej pory startował tylko w Polsce, a możliwości ma spore, co pokazał na trudnej trasie w Zurychu. No i on akurat może rywalizować z biegaczami z Afryki, w końcu sam stamtąd pochodzi - mówił Janusz Rozum, sędzia lekkoatletyczny i komentator Eurosportu, w przeszłości wiceprezes PZLA.

Nie zawiedli główni faworyci, w tym 800-metrowiec Adam Kszczot i młociarka Anita Włodarczyk, która złoto chciała ozdobić rekordem świata. Dokonała tego pod koniec sierpnia na mityngu w Berlinie. Polka rzuciła 79,58 m, bijąc o 16 centymetrów rekord Niemki Betty Heidler.

W Zurychu medale zdobyli: złote - Adam Kszczot (RKS Łódź, 800 m) i Anita Włodarczyk (Skra Warszawa, młot); srebrne - Yared Shegumo (AZS AWF Warszawa, maraton), Paweł Wojciechowski (SL WKS Zawisza Bydgoszcz, tyczka), Paweł Fajdek (Agros Zamość, młot), Artur Kuciapski (AZS AWF Warszawa, 800 m) i Krystian Zalewski (UKS Barnim Goleniów, 3000 m z przeszkodami); brązowe - Joanna Jóźwik (AZS AWF Warszawa, 800 m), Joanna Fiodorow (OŚ AZS Poznań, młot), Robert Urbanek (MKS Aleksandrów Łódzki, dysk), Tomasz Majewski (AZS AWF Warszawa, kula) oraz męska sztafeta 4x400 m w składzie Rafał Omelko (AZS AWF Wrocław), Kacper Kozłowski (AZS UWM Olsztyn), Łukasz Krawczuk i Jakub Krzewina (obaj WKS Śląsk Wrocław).

W marcowych Halowych Mistrzostwach Świata biało-czerwoni zdobyli trzy krążki. W Ergo Arenie mistrzynią świata w skoku wzwyż została Kamila Lićwinko. Na 800 metrów srebro przypadło Angelice Cichockiej i Kszczotowi.

W lipcu Marcin Gortat podpisał nowy kontrakt z Washington Wizards, gwarantujący, według nieoficjalnych informacji, 60 milionów dolarów za pięć lat gry. - To najlepszy dzień mojego życia - napisał na Twitterze Polak, który przeżył najlepszy - biorąc pod uwagę wynik zespołu i wkład własny - sezon w NBA.

Zanim do tego doszło, Gortat rozegrał popisowy mecz. Z Indianą Pacers w play-off, gdy Wizards walczyli o przetrwanie, rzucił 31 punktów i dołożył 16 zbiórek. - Barbecue, pierogi, alert! - krzyczał komentujący mecz Shaquille O'Neal. "Istnieje totalna dominacja i jest to, co Gortat zrobił Pacers" - napisał "Sports Illustrated". Indiana wygrała kolejny mecz i całą rywalizację 4:2.

- Zatrzymanie Gortata było dla nas priorytetem tego lata, żebyśmy zachowali kontynuację z poprzedniego sezonu i wykonali postęp w stosunku do ostatniego sezonu. Jego umiejętność zdobywania punktów, walka o zbiórki i gra w obronie w połączeniu z jego etyką pracy, przywództwem i osobowością sprawiają, że on wspaniale pasuje do tego, co chcemy tu w najbliższym czasie zbudować - mówił Ernie Grunfeld, generalny menedżer klubu.

Krzysztof Kasprzak wicemistrzostwo świata przypieczętował zwycięstwem w Grand Prix Polski. W Toruniu Polak wygrał trzecie GP w 2014 roku. Kasprzak, z pierwszym medalem MŚ w karierze, ustąpił tylko 44-letniemu Gregowi Hancockowi. W kraju był bezkonkurencyjny. Stal Gorzów poprowadził do mistrzostwa, zdobył złoto indywidualnie.

Ale może być jeszcze lepiej, bo 30-letni Kasprzak wchodzi w najlepszy dla żużlowców wiek. Środowisko widzi w nim przyszłego mistrza świata, bo Polak jest zimnym profesjonalistą i już doświadczonym graczem, który nerwy ma ze stali.

- Lepiej być ciszej, a robić swoje, niż tworzyć wokół siebie wiele szumu - mówił w trakcie sezonu Kasprzak. Ulubiony cytat? "By w tym sporcie osiągać sukcesy, musisz myśleć o żużlu, jeść żużel, a nawet s...ć żużlem". To słowa sześciokrotnego mistrza świata Tony'ego Rickardssona.